KARANLIK SIRLAR(Düzenleniyor)

1. BÖLÜM "İlk Gerçek"

Multi:Ege

-EGE-

    Sabah uyandığımda her zaman yaptığım gibi yüzüme vuran güneş ışığına küfür ederek yataktan kalktım. Etrafıma baktığımda kendi odamda olmadığımı fark ettim.
Yine acaba nerede sızıp kalmıştım? Gerçekten merak ediyordum. Yatağın diğer tarafına baktım, boştu. Demek ki bir kızın evinde değildim.
Bu düşüncelerle kafamı yoramayacak kadar çok başım ağrıdığından yataktan kalkmaya karar verdim. Tişörtümü üzerime geçirdim ve uyuşuk adımlarla kapıya doğru yürüdüm. Kapıyı açmamla bir horlama sesi geldi kulağıma. Sesin olduğu yere gittiğimde en yakın arkadaşım Berke’nin salonda sızmış olduğunu gördüm. Ve neden burada olduğum aklıma geldi. Berke yeni eve taşınmıştı ve kız arkadaşından ayrılmıştı. Onu teselli etmek maksatlı buraya gelmiştim sonra da pes oynayıp kafayı bulmuştuk.
Evet gerçekten harika bir arkadaşım! Arkadaşımı teselli etmek için yaptığım tek şey pes oynayıp kafayı bulmak. Harika arkadaş sıfatımın hakkını biraz daha vermek için gerizekalı arkadaşımın yaz-kış dolabında bulunan soğuk suyunu aldım ve kafasından aşağı boca ettim. Berke “Savunuuunnn laann!!!” diye bağırarak yerinde sıçrarken ben çoktan banyoya doğru gidiyordum bile. Kısa ve soğuk bir duş aldıktan sonra kahvaltı yapmak için mutfağa gittim. Berke zaten çoktan kendine gelmiş ve kahvaltıyı hazırlamıştı.

 Berke’yle rollerimiz asla değişmezdi. Ben üşengeç, hazıra konan, burnu boktan kurtulmayan, zeki, yakışıklı ve zengin olandım. Berke’de atom karıca gibi sürekli bir şeyler yapan , yakışıklı, anlayışlı ,zengin sayılabilecek ve aynı benim gibi burnu boktan kurtulmayan ve yemekleri hazırlayan kişiydi. Aslında onu hiçbir zaman zorlamazdım yemek hazırla diye ama o ne zaman olursa olsun yemekleri yapar ve bana da afiyetle yemek düşerdi. Belki de bu yüzden üşengeç ve hazıra konan biri olmuştum bilemiyorum.

 Kahvaltının yarısına geldiğimizde ağzımda koca bir dilim hamburgerle cebimde olduğunu yeni fark ettiğim çalan telefonumu açtım.
Kim olduğuna bakmamıştım açıkçası. Zaten beni tanıyan insanlar bilirdi beni. Eğer ben aradıysam ‘Alo’ bile demeden konuya girerdim, eğer karşıda ki kişi aramışsa onun da aynısını yapması için hiç konuşmadan beklerdim. Telefon konuşmalarıyla aramın pek iyi olduğu söylenemezdi doğrusu.
Karşıdan gelen “Abi ya neredesin? Napıyorsun?” gibi bir cümleyle bunun kız kardeşim Ecrin ‘den başkası olamayacağını bildiğim için-sadece o benim sinir olduğumu bile bile her aradığında nasılsın? neredesin? gibi sorular sorar-  telefonu Berke’ye uzattım. O da evinin adresini söyledi ve telefonu kapattı.
Evet harika arkadaş sıfatımın üzerine bir de harika abi sıfatı eklendi!
Kız kardeşim genelde işi düşmediği zaman beni aramazdı ve bende yanımda Berke olmadığı sürece onunla pek konuşmazdım. Çünkü Berke onu daha iyi anlardı. Ortak yönleri vardı mesela. Aynı dizilerden hoşlanırlardı en basitinden. Tanımayan bir insan onların ikisinin kardeş benimse arkadaş yada kuzen falan olduğumu düşünürdü. Böyle düşünmelerinde bir sakınca yoktu benim açımdan. Nasıl olsa Berke benim 17 yıllık arkadaşımdı ve kardeşten öte olmuşu benim için.

10 dakika olmadan kapı çaldı ve Ecrin her zamanki gibi neşe saçarak içeri girdi. Dışarıdan bakıldığında soğuk bir tip gibi gözükmemin aksine sevdiğim insanların yanında oldukça içtendim. Hele ki saf kız kardeşimin yanında!!
Ecrin içeri girer girmez kollarını benim boynuma doladı ve yanağıma sulu bir öpücük bıraktı.Hep birlikte Berke'nin hazırladığı kahvaltıyı bitirdik ve salona geçtik.Hiç tarzım olmamasına rağmen televizyonu açtım ama sıkıcı magazin programlarından başka bir şey yoktu. Nefesimi sesli bir şekilde dışarı verdikten sonra ağzındaki baklayı çıkarması için Ecrin’e çevirdim kafamı.
Pür dikkat, ıslak köpek yavrusu bakışlarıyla bana bakıyordu. Bir şey isteyeceğini anlamıştım ama salağa yatarak “Ne?” dedim.