KARANLIK SIRLAR(Düzenleniyor)

11.BÖLÜM "Batman"

Merhaba değerli okuyucularım :) Bir önceki bölümlerde açıklama yapmadığım için baştan savdığımı düşünmeyin lütfen.Gerek duymadıkça açıklama bölümü yazmamaya karar verdim.Bu açıklamayı da bunun için yazıyorum.Önemli bir konu olduğunda yazmayı düşünüyorum ;yb gelmemesi,hikayedeki işleyiş,hikayeye ara verme gibi şeyler..

Beğneceğiniz bir bölüm olması dileğiyle.Keyifli okumalar..

-DENİZ-

Ulus ceketini giymiş kapıdan çıkmaya hazırlanırken bir anda yerimden kalkıp yanına gittim.Tam arkasında geldiğimde konuşmaya başladım.

"Dur bakalım!Beni burada bırakamazsın!Hem biz aynı taraftayız da ne demek?"

Sözlerim bittiğinde Ulus gözlerini bana dikmişti sözlerimin devamını bekliyor gibiydi.Bir süre daha bakınca işe bir el atmam gerektiğine karar verdim.

Kollarımı göğsümde birleştirip dik dik yüzüne bakmaya başladım "Ne?Söyleyeceklerim bu kadar!" dedim.

"Konuşma sırası sende!" dediğimde aynı zamanda işaret parmağımı göğsüne bastırıyordum.Ellerini pes edercesine havaya kaldırdı ve bir adım geri çekildi.

"Bak Deniz!Biz aynı taraftayız demek....Aslında farklı bir anlamı yok.Biz aynı taraftayız demek oluyor işte."

'Anladın mı?' dercesine yüzüme bakmaya başladığında sanırım yüzümdeki ifade onu tatmin etmemiş olacak ki yeniden açıklama yapmaya başladı.

"Deniz.Sende Ege'den intikam almak istiyorsun bende!Yani aynı taraftayız!"

Ege'den intikam almak mı?Ah,hayır!Benim istediğim bu değildi.Kesinlikle değildi.Ben..

"Ben bunu istemiyorum Ulus!"

Ulus'un bakışlarındaki şaşkınlık benim gerilmeme neden oluyordu.

"Ne demek bunu istemiyorum?Deniz sen intikam almak istiyorsun!"

"Evet!Ama bana bunu yapanlardan!Ege'den değil!" dedim sesimi yükseltip onun sesini bastırmaya çalışarak.Ulus yavaşça başını sağa sola sallayıp üzerinde ceketini çıkardı ve askıya astı.Kanepeye yürürken kendi kendine söyleniyordu.

"Sen aptalın tekisin!Aptal!Sana yalan söylüyorlar ve hemen inanıyorsun!Nesin sen?Şu filmlerdeki asi çocuğun aşık olduğu masum,tatlı,saf kız mı?"

"Hayır.Ben.." devamını getiremediğim bir yığın cümle gibi öylece kalmıştı bu cümlede.

"Ben söyleyeyim;Sen hafızasını kaybetmiş ve inanacak hiçbir şeyi olmadığı için kendini basit bir yalana adamış bir kızsın.Sen gerçeklerden korkan ama gerçeklerin peşinden koşmaya çalışan bir kızsın.Sen Deniz Ünsal'sın!Kendin gibi davran!"

Söyledikleri kafamı karıştırmıştı ve neredeyse her gerçekte olduğu gibi canımı yakmıştı.Haklıydı!Ben kendimi basit bir yalana adamıştım.

"Ulus..Ben..." Bir süre hiç konuşmadan soğuk zeminde rengi farklılaşmaya başlayan çıplak ayaklarıma baktım.Derin bir nefes alıp konuşmaya başladım.

"Kendim gibi davranmamı söylüyorsun!Kolay tabi bunu söylemek.Kim olduğumu bile hatırlamazken kendim nasıl olabilirim?Üstelik normal insanlar bile bunu yaparken zorlanıyor hatta bazıları yapamıyor bile.Benden böyle olmamı sakın bekleme!" Soğuk olduğu için dişlerimin arasından konuşuyordum ve dişlerimi o kadar çok sıkmıştım ki kırılması an meselesiydi.

Ulus daha yeni oturduğu kanepeden hızlıca kalkıp yanıma geldi."Benden söylemesi Deniz;pes etme!İntikamını almalısın...." gibi bir kamyon dolusu zırvalıktan aklımda kalan sadece bu kadardı.O karşımda abim gibi davranıp neler yapmam gerektiğini söyleyip duruyor bense yeni bir fare çıkıp çıkmayacağı korkusuyla yerlere bakıyordum.