2 września
Drogi pamiętniku, właśnie wróciliśmy z kościoła. Wzorowa rodzinka prawda? Nawet nie wiesz, jak bym chciała. Popatrz, jakie to chore. Rodzice są bardzo wierzący, każde święta itp. Ja i Daniel też się tego nauczyliśmy, ale wydaje mi się, że wspólna nienawiść do siebie nas trochę skreśla na tle religijnym. Może to głupie i rzadkie u nastolatków, ale codziennie modliłam się, ze łzami w oczach, o to żeby przynajmniej jedno z rodziców się opanowało i okazało nam chociaż trochę miłości, troski. Ale już dawno przestałam w to wierzyć. Poza tym jutro wracamy do szkoły, krytyka i olewanie wszystkiego z ich strony znowu powrócą. Mnie to nie dziwi, ale boję się, jak Daniel to przejdzie, szczególnie z ręką w gipsie i utrudnieniem w szkole.
Do zobaczenia.
CZYTASZ
Dear Diary.../SKOŃCZONA/Drogi Pamiętniku...
Roman pour AdolescentsDrogi pamiętniku... Kawałek papieru, a tak cholernie ważny... Kawałek papieru, a zna cię lepiej niż ktokolwiek... Zwykły zeszyt, a zna całe życie... Cholerny papier, a wie o mnie wszystko... Kilka kartek, a całe życie... Kawałek papieru, a tyl...
