A N A F O R

VII

İnsanın sevdignini kaybetmesi ne de zormuş megersem.
İlk önce annemi şimdiyse kocamı kaybetmiştim. Belki sıra bendeydi...

Bu benim için çok zor bi zamandı belkide psikolojik olarak kötü olucaktım belkide, bilmiyorum.

Burak'ın o son sözünden sonra kendimi toplayamamış ve kimseyi duymadan beni rahatlatan o yere gelmiştim.
O otobüs durağına. Burası belki basit bi yerdi ama özeldi benim için.

Bundan sonra nolurdu hiç bilmiyordum. Belkide bu şehirden bu evden bu insanlardan uzaklaşmalıydım. Nereye giderdim onu da bilmiyordum gerçi.

Cenaze işlemlerini halledip gitmeliydim burdan. Yoksa her yer onun anısıyla kalıcaktı.

                                                   ****

Irmağ'ın Babasının Agzından ;

Olanları duymuştum.
Kızım yıkılmıştı ama daha henüz otopsi raporu çıkmamıştı bile. Kendi kendini harap ediyodu.

Düşüncelerimden kurtulup çalan kapıya bakmalıydım.

Daha bugün eve geldim bi dinleneydim yahu.

Kargocu gelmişti hayırdır inşallah.

"Amcacım şuraya bi imza atar mısın?"

Kendi kendime kimden gelmiş die düşünürken kapıyı kapattım. Belkide işle ilgili bir şeydir.
Pek işle ilgili bişi gibi durmasa da.

Kargo poşetinden çıkardığımda karşımda siyah ve alımlı bi kutu vardı. Aklıma kızımın böyle kutuları çok sevdiği geldi birden. Küçükken ne kadar da mutluyduk megersem ne ara buralara gelmiştik.

Daha fazla düşünmeden kutuyu açmalıydım.

Kim bana böyle bir şey yollar ki hayAllah.
İçindeyse bi flaş bellek vardı ve birde not.

"İçindeki videonun seni sevindirecegini kızı ise üzecegini biliyorum.Ona bunu sen izletmek istersin diye düşündüm. Eger bu videoyu kızına izletmessen ona geçmişini anlatırım. Anladın sen."
                                       -B-

Hemen masanın üstünden bilgisayarı alıp flaşı takmaya çalıştım. Nedesizce ellerim titriyor ve terliyordum. Telaş gelmişti birden.
Sanki bi şey biliyormuş gibiydi.
Irma'ğın bilmedigi bir şey....

Videoyu açtım ama ne bi ses ne bi görüntü.
Nerdeyse 1 dakika sonra bi ses gelmişti.
Görüntü ise seçilmicek kadar zor görünüyordu.

Bu bizim Caner'in sesiydi. Karşısın daki adam israrla soru soruyor,oda sanki canı yanmış casına bagırıyordu agızından kelimeler acıyla çıkıyordu. Belliydi baya hırpalanmış.

Sonra ses daha da netleşmişti.

"Anlat,anlat herşeyi Irmak burdan duysun herşeyi. Çünkü bunlar son kelimelerin son nefesin olucak."

"Be- ben özü-  ben özür diliyorum be-ben böyle olsun istemezdim."

"Son sözlerin bumu olsun istiyosun yani. Peki ozaman ben devam ettiriyim bu sözleri."

"Irmak belki beni tanımıyosun ama ben seni senden hatta hayatını senden daha iyi tanıyorum.

Çünkü senin hayatına karışmak benim vazifem. Şimdi diceksin sen ne alaka. Ama bunu bilmesen de olur.
Ben senin kötülüğünü istiycek biri degilim. Hatta biliyomusun sana etrafındaki yanlış insanları göstermeye çalışıyorum.

Hatta bu işe ilk Caner'le başladım.Sana o kutuları gönderen benim. O kutularda yazanların hepsi doğru ama hepsi bu kadar degil. Bilmen gereken daha o kadar önemli şeyler var ki. Duydugunda bi o kadar yıkılacagın bi okadar da kendini öldürme istegiyle boguşacaksın. Ama bunları bilmek seninde hakkın.

Mesela baban ona çok mu güveniyosun.
Hayır..
Sakın bu hayatta kendine bile güvenme. Baban da biliyo Caner'in seni aldattagını. Neden söylemiyo biliyomusun. Üzülürsün die. Sanki hiç ögrenmicekmişsin sanki hiç üzülmücekmişsin gibi.
Ama insanlar hep böyledir. Kendi akıllarınca bir şeyler yapmaya çalışırlar ama yapamazlar.

Ama ben sana kıyamadım sana bunları söylemek zorundaymışım gibi geldi. Belki bunları şuan duyman daha kötü belki daha iyi orasını bilmiyorum ama artık zamanı geldi.

Irmak
Geçmişine bile sakın güvenme....

                                     ****

Saçlarım yağlanmış,gözlerim aglamaktan şişmiş, üstüm sıcaktan ter kokuyodu. Kendimi kaybetmiştim.

Önce kalkıp duş almalı sonra temiz iç çamaşırı ve temiz kıyafetler giymek zorundaydım.

Bugün gidip tayin isticektim.
Nereye gidicegimi bilmedigim için. Nereye olursa oraya çıkabilir. Özellikle bir yer belirtmicektim.

Belki küçük bi köy çıkardı. Ordaki insanlara yardım eder kafamı dagıtırdım. Hemde bu koca şehirden ayrılmış uzak kalmış olurdum.

                                     ****

"Evet amirim tayin istiyorum." bu kaçıncı sorusuydu ya. Gitmek istiyorum diyorum hala emin misin dio.

"Bak Irmak bu kararın çok önemli geri dönüşü olmayabilir. Oyüzden sıkıldım biliyorum ama son kez soruyorum emin misin?"

"Eminim Amirim."

"Tamam ben işlemleri hallediyorum. Olmadı bu kızım seni çok özlicez. Kendine iyi bak olurmu. Kendini çok üzme. Ölenle ölünmüyor."

İyi hoş adamdı da bazen ne söylenir bilmiyodu.
Zaten üzgünüm bide gelmiş bana üzülme falan diyo. Sanki öyle oluyodu ya. Böyle insanların bir şey yaşamadan insanlara tavsiye vermelerini oldum olası haz etmezdim.

Dışarı adımımı attım o temiz mis havayı bi güzel içime çektim.

Bakalım hayat beni nereye sürüklücekti...

______________________

Öncelikle bölüm biraz geç geldi malum  tatil.
Bu bölümle biraz kısa oldu ama malesef internetim bitti fldsksk.
Özür diliyorum sizden🤗