Billionaire Seductive Wife

THIRTY THREE

Janica POV

"Ate what are you doing?" Tanong ko pero Hindi nya ako sinagot. Nang matapos nitong tignan ang gusto nitong makita ay sabay namin syang tinignan ng aking anak.

"Ate?" Pag-uulit ko.

"Wala Dianne" sabay ngiti nya sa amin.

Matapos kung mabihisan ang aking anak ay nag-tungo na kami sa burol ng aking asawa. Lahat ay napalingon ng pumasok ako kasama si ate at ang aking anak .Sobrang higpit ng hawak ko sa kamay ni ate .Ramdam ko ang pag-pisil nito. Hindi pa ako nakakarating sa harapan pero nanginginig na ako at tumutulo na ang luha ko pero pasimple ko itong pinunasan .Tahimik naman na bumalik sa kanilang ginagawa ang lahat. Masaya ako dahil punong-puno ng tao ang last night ng asawa ko .Isa lamang itong patunay na naging mabait sya sa lahat. Sayang lang dahil kinuha sya agad. Hindi ko namalayan na nasa harapan na pala ako. Sinubukan kong pabuksan ito pero tumanggi ang lahat baka daw hindi ko kayang makita ang kanyang sinapit .Tahimik akong humagulhol .Ang aking anak naman ay nananatiling nakatitig sa frame na nakapatong sa kabaong ng aking asawa. Nitong mga nakaraang araw pagod na pagod na din ako nakalimutan ko pa ngang kumain noong nakaraan. Napakahirap ng aking sitwasyon, mas mahirap pala ang iwan ng taong mahal mo na kailanma'y alam mong hindi muna makikita pa. Maswerte pa nga ang ilan dahil iniwan lang sila ng kanilang minamahal dahil hindi nag-work ang kanilang relasyon. Punong-puno ng luha ang aking pisngi .Tahimik ko itong pinunasan bago nag-salita.

"Ate can you leave me for a while? Pakikuha muna ang aking anak please" I said in a low and sad voice.

"Ok little sis , if that's what you want" saad nito sa akin bago kinuha ang kamay ng aking anak .

"Hon" panimula ko

"Hon naman, napakadaya mo .Iniwan mo ako sa mga panahong kailangang-kailangan kita. Napakadaya mo talaga dahil kung kelan dumating na ang anak natin saka ka naman nawala. Paano na si baby hindi mo manlang makikita at mahahawakan. Alam mo naman na mahal na mahal kita pero bakit nauna ka? Bakit iniwan mo ako? Bakit nawala ka pa? Bakit hon? Hindi ko alam kung paano mag-sisimula gayong alam kung wala ka na. Sabi mo mag-papakasal ulit tayo at bubuo ng masayang pamilya .Bakit? Bakit? Bakit ang sakit-sakit? A-h hin-di ko ka-ya hon" hagulhol ko saka dahan-dahang napaupo .Nilapitan naman ako nila mom at dad, ni ate , saka ang mga kaibigan namin ni Ken.

"Iha , kaya mo ito" rinig kong saad ni dad.

"Andito lang kami Sweety, masakit din sa amin ang mawalan ng anak. Pero kinakaya namin para sa iyo at sa magiging apo namin" segunda naman ni mom.

"Kung nasaan man ngayon ang asawa mo, siguradong binabantayan kayo" agent mars said..

"Minsan may mga iniwan na binabalikan" matalinhagang saad ng isang agent .

"Stop crying " wika ni Red na noo'y nasa likuran ko na rin kasunod nito ang nakasimangot at pulang-pula ate ko.

"Iiyak talaga ang kapatid ko, dahil masakit so please wag mo syang pahintuin na umiyak dahil yan ang kailangan nya " pag-tataray ni ate. Kung hindi lang sana ganito ang nang-yari ay inawat ko na sila .

"Condolence Dianne, I'm going" paalam ni Red. Tinanguan ko lamang ito tanda ng pag-payag.

"Mainit ka sis" saad ni ate

"Kaya ko pa ate, ngayon ko nalang sya makikita".

" Makikita mo pa sya, I promise you that, Gagawin ni ate at ng kaibigan nating si Eric ang lahat " pabulong na banggit ni ate kaya hindi ko ito naintindihan .

"Ano iyon ate?"

"Wala naman, tulog na ang anak mo .Hindi pa ba tayo uuwi?"

"Mauna na kayo ate , hindi pa ako uuwi" I said in a firm voice.

"Aantayin ka namin, no matter what" pag-pipilit ni ate.

Nanatili kami roon hanggang sa umuwi na paunti-unti ang ilan. Ang natira na lamang ay ang mga malalapit naming kaibigan at kamag-anak. Pinahatid na din kaming tatlo nila ate para daw makapag-pahinga.

Unti-unti nang umaalis ang lahat ng nakilibing tanging ako, si ate at mom , dad na lamang ang natira. Nanatili ang Tahimik na aura sa paligid at punong-puno ng dalamhati ang bawat isa sa amin. Maya-maya pa ay nag-pasya na kaming umuwi .Ayaw ko pa sana pero ayaw nilang iwanan akong mag-isa kaya sumama na lamang din ako .

After 3 Months

Unti-unti na rin akong nakakabangon sa pag-kawala nya. May mga panahong napapanaginipan ko sya at sinasabi nitong babalik sya basta mag-antay lamang ako pero alam kong imposible na yun.

"Mommy mommy" sigaw ng aking anak .

"Why baby?" Tanong ko naman .Hawak-hawak nito ang kanyang doll na regalo ni ate sa kanya.

"Mommy na watch mo na po na yung titanic" out of the bluemoon na tanong ng anak ko.

"Yes baby, maliit pa noon si mom , bakit mo natanong?"

"Gusto ko po makasakay ng barko o kaya yate Mommy" paliwanag ng anak ko.

"Makakasakay ka din Anak" nakangiti kong saad.

Someone POV

"Kindly arrange all the things I needed" I said to my assistant .

"Yes Señorito we are almost done"

"Its Nice to hear that make sure that all of them mesmerized with the natural  beauty of that place"

"Yes Señorito" my assistant said. I hang-up my phone and go to my friends place.

"Where are they?" I said to him when I finally reach the bar he own.

"They are not here, because something important happen. As always ganito na lamang ang role ko sa buhay.

" Your good in drama my friend , are you? Kantiyaw ko .

"I'm telling the truth. I'm all your savior, your friend, something like that"

"Find your woman so that you will be love "

"I don't want to go in a serious relationship. I only have 3 girls in my life" saad pa nito.

"Maliban sa kanila dude, find someone" pag-papayo ko .

"Like what I said before, kayo muna bago ang sarili ko. I just nodded to what he said. Tunay na napakabait nyang kaibigan.

Thank you for reading

Please don't hesitate to comment

Sino po ang gusto nyong makatuluyan ng kapatid ni Dianne sa next story na gagawin ko? Eric o Red ? Why?

_akoclheanne_