My Lifesaver (Justin Bieber Fanfic - Greek Edition) [ΕΠΕΞΕΡΓΑΖΕΤΑΙ]

Παρτ 27

Oh my god! Πότε φτάσαμε κι όλας εδώ; Anyway, νομίζω πως τώρα θα σας γράφω κάθε μέρα από ένα. :) Ελπίζω να κρατήσω την υπόσχεσή μου. ;)

Enjoy it!

Παρτ 27

Είχε περάσει σχεδόν ένα λεπτό όπου δεν μπορούσες να πειρμένεις.

Εγώ: 'Θα μου πείτε επιτέλους τι έγινε, ή όχι;'

Μαμά: 'Μην είσαι τόσο ανυπόμονη!'

Μπαμπάς: 'Έχει το δικαίωμα να έχει αγωνία.'

Εγώ: 'Τέλος πάντων. Μη λέτε τίποτα και μιλήστε!', είχες γίνει έξαλλη που δε το περίμενες.

Μπαμπάς: 'Καλά ντε! Αυτό που είχαμε να σου πούμε ήταν ότι, ξέρεις ότι οι γονείς πάντα έχουν κάποιες διαφωνίες μεταξύ τους και μερικές φορές δεν μπορούν να τις λύσουν, σωστά;', σταμάτησε να μιλάει και περίμενε να του δώσεις μια απάντηση ώστε να συνεχίσει.

Εγώ: 'Ν....ναι. Δε καταλαβαίνω, που κολλάει αυτό τώρα;'

Μαμά: 'Κόρη μου, όλοι έχουν κάποια προβλήματα, διαφωνίες και οτιδήποτε άλλο μπορεί να συμβεί μεταξύ τους. Το ξέρεις αυτό, γιατί κι εσύ όταν έρθεις στην ηλικία τη, δική μου, ή την ηλικία του μπαμπά σου...τέλος πάντων. Ξέρεις ότι θα υπάρχουν προβλήματα ανάμεσα σε εσένα και τον...-'

Εγώ: '..τον;', την διέκοψες.

Μπαμπάς: '..τον σύντροφό σου.', γύρισες το κεφάλι σου από τη μεριά της μαμάς σου προς το μπαμπά σου.

Εγώ: 'Γιατί μου τα λέτε όλα αυτά; Δε καταλαβαίνω.', δήλωσες.

Μαμά: 'Θα συνεχίσω από εκεί που έμεινα-'

Διέκοψες ξανά.

Εγώ: 'Αυτά είπατε και στον Ashton;'

Ashton: 'Ο-όχι, Giota, δεν είπαν τέτοια πράγματα σε εμένα. Στο επιβεβαιώνω εγώ.'

Εγώ: 'Νομίζω πως ξέρει τι συμβαίνει. Δεν έχω την παραμικρή ιδέα για το τι θέλετε να μιλήσετε σε μένα αλλά δεν το λέτε κατευθείαν γιατί, είμαι μικρή..τι μικρή δηλαδή. Μικρότερη από τον Ashton είμαι απλά και γι'αυτό μου τα λέτε έτσι όλα αυτά.'

Μαμά: 'Δε θα αντέξω άλλο. Λοιπόν, εγώ κι ο μπαμπάς σου χωρίζουμε!', φώναξε αμέσως.

Έμεινες σιωπηλή, ακίνητη, χωρίς να πιστεύεις το τι έγινε ακριβώς αυτή τη στιγμή.

Εγώ: 'Με δουλεύετε;', ρώτησες.

Μαμά: 'Ποιος σε δουλεύει; Εσύ επέμενες να στο πούμε με τον γρήγορο τρόπο..λοιπόν, αυτός είναι ο γρήγορος τρόπος.'

Κοίταξες τον μπαμπά σου, και σου έγνεψε καταφατικά το κεφάλι του.

Το ίδιο έγινε και με τον Ashton.

Εγώ: 'Α-'

Εκείνη τη στιγμή πριν μιλήσεις άκουσες το κουδούνι της πόρτας να χτυπάει.

Μαμά: 'Πάω να ανοίξω.'

Εγώ: 'Όχι, άστο. Πάω εγώ.', είπες αμέσως. Νόμιζες ότι θα ήταν καλύτερα για να ξέφευγες από όλο αυτό που έγινε πριν από μερικά λεπτά.

Καθώς ανοίγεις την πόρτα αντικρύζεις τον Justin.

Εγώ: 'Τ-τι θες εδώ πέρα, Justin;', τον ρώτησες τρομαγμένη.

Justin: 'Ήρθα να σε δω. Ήθελα να μιλήσουμε.'

Εγώ: 'Justin, δεν έχουμε να πούμε τίποτα. Και συγκεκριμένα όχι εδώ, σε παρακαλώ.'

Justin: 'Γιατί; Τι θα γίνει;', ρώτησε ξαφνιασμένος από την αντίδρασή σου.

Εγώ: 'Οι γονείς μου θα με σκοτώσουν.'

Justin: 'Έλα τώρα. Δε θα γίνει κάτι τέτοιο και το ξέρεις.'

Εγώ: 'Τι θα γίνεις; Εδώ θα τη βγάλουμε;'

Justin: 'Όχι.', απάντησε μονολεκτικά κι σε αυτή τη στιγμή σου άρπαξε το χέρι σε έφερε στον τοίχο και σε κόλλησε πάνω του.

Έμεινες εκεί όπου σε σταμάτησε ο Justin με ένα του φιλί.

Άρχισε να σε φιλάει παθιασμένα.

Σε έφερνε όλο και πιο κοντά του.

Εσύ δεν μπορούσες να του αντισταθείς. Ήταν τόσο δυνατός αλλά και παράλληλα ήταν τόσο τέλεια που το ονειρευόσουν αυτό πριν πολύ καιρό.

Τον έσπρωξες λίγο θέλοντας να μιλήσεις.

Εγώ: 'Justin, άσε με. Δε πρέπει να γίνει αυτό.'

Justin: 'Έλα τώρα, το ξέρω ότι το θες πολύ.'

Κι άρχισε να σε φιλάει ξανά.

Έβαλε τη γλώσσα του μέσα στο στόμα σου όταν το ξανάνοιξες για να του μιλήσεις.

Ήταν τόσο ωραίο όλο αυτό που γινόταν όταν άκουσε μια φωνή.

-'Giota;'

O Justin συνέχιζε να σε φιλάει στο στόμα σου όταν κατέβηκε προς τον λαιμό σου και σε φιλούσε απαλά.

Σκέψεις σου:

Μη με βασανίζεις, σε παρακαλώ.

Τέλος σκέψεών σου

-'Giota;', ξανάκουσες και τότε πήρες δύναμη να σπρώξεις τον Justin από πάνω σου.

Εγώ: 'Ωχ, ο μπαμπάς μου.'

Ήταν το μόνο που είπες.

*.**.**.**.**.**.*

Σόρρυ, που σας το σταμάτησα απότομα.

=/

Κατά κάποιο τρόπο μου αρέσει πολύ να σας το κάνω αυτό.

Έτσι υπάρχει αγωνία, χαχα :P

#LoveUBabies

xoxo.