Şimdi bu lambalar neden var? Biliyorum çok aptalca bir soruydu bu. Bugün bir garipti kafamdan geçenler. Yine de sordum işte... Bizi aydınlatsın diye mi yoksa karanlığa yakalanma vaktimizi biraz daha uzatsın diye mi? Ölmek için doğmaktan ne farkı var? Hem yalancı ışıklar bizi aydınlatacaksa güneş neden var? Yada yarım kalan hevesler yarım kalacaksa heves etmenin ne manası var? Olmuyor be mirim olmuyor. Böyle yarım yamalak olmuyor. Sen bir adım atmaya çalışırken beş adım öteye gidenlerle yarışılmıyor. Ben yamalıyım onlar rengarenk. Ben sanki herşeyi yanlış yapıyorum, onlar sanki herşeyi çok iyi biliyor. Ben gitmek hatta uçmak istiyorum onlar kanatlarımı kırıp, kül kedisi gibi davranıyor. Öyle ya dört yanlışın götürdüğü o doğru benim işte. O zaman doğru olmanın da manası kalmıyor. Sonra hangi ışık değse içime, beni aydınlatmıyor. Oysa bir kıvılcım da yeterdi diyorum. Yaksalar yine yanardım. Serbest bıraktım tüm ışıkları. Şimdi bütün gözler sizin olsun.
Sahi bu lambalar neden var benim içimde isli paslı bir mum yanarken? Bir umut işte. Keşke sönse bütün lambalar. Benim ışığım da yeterdi, görmediler. Az kaldı...
