Karanlıklar Efendisi

⚜️33.Bölüm⚜️{Değiştirilen Bölüm}

Multimedya - Karanlıklar Efendisi 

{Bu bölümün sonu 02.09.2019 tarihinde değiştirilmiştir.}

"Gerçeği gör güzel kızım. Gör ve ait olduğun yere geri dön."

Aria, kafasının içinde dönmeye başlayan cümle ile gözlerini açtı. Havadaki boğucu karanlık nerdeyse kalkmıştı. Bacaklarını yatağının üzerinden sarkıttı. Üşümüştü. Bu odada ilk yalnız kalışıydı. Dün gece olduğu gibi iç çamaşırlarıyla uyuyakalmıştı. Gece kaç kere uyanıp tekrar uykuya daldığın hatırlamıyordu. Ruhu nedensizce tetikte bekliyordu sanki. Belki de onun geri gelmesini bekliyordu. Vücudu gece boyu onun sıcaklığını aramıştı. Gitmesinin ikisi içinde en doğru hareket olduğunu bilmesine rağmen bir yanı hala ona bağlıydı ve çaresizce onun yanında kalmak için dua ediyordu.

Keşke her şey daha kolay olsaydı. Keşke onunla normal insanların yaptığı gibi bir yaşam sürebilseydim diye düşündü güzel kız ama bunun mümkün olmayacağını biliyordu. Duruma göre hareket etmeliydi. Kalbini saf dışı etmeyi başarmalıydı. Tekrar hayata dönme nedeni şimdilik onun için en ön sırada yer alıyordu.

Ayağa kalktı ve banyoya doğru ilerledi. Biraz rahatlamaya ihtiyacı vardı. Ne yapması gerektiğine karar vermişti ama aklı hala durulmamıştı. Geri döndüğünden beri kafasının içinde fırtınalar kopuyordu. İç çamaşırlarından kurtuldu ve kendini soğuk suyun ellerine bırakıp gözlerini kapattı.

'Beni bırakıp gideceksin diye çok korktum, melek.'

'Beni yalnız bırakacağını düşündüm.'

'Ne olursa olsun seni seviyorum.'

Karanlıklar Efendisi'nin söylediği her cümle ona, kalbine eziyet ediyordu. Nefes alamıyordu. Ciğerlerine giren havayı hissedemiyordu. Suyun altındaki bedeni yavaş yavaş yere çöktü. Güçlü bir şekilde kalkmak için düşmesi gerekiyordu. Gözyaşları yoğun ışıklarla bir bir gözlerinden akmaya başladı. Güzel kız, acısını sadece kendine saklarken derin yaralar almıştı.

Elini bir gün önce üzerinde hançer bulunan kalbinin üzerine koydu. Alevler içinde kalmış olan kalbini kurtarmak imkansızdı. Yapacağı tek şey kalbinin kararıp küle dönüşmesini izlemekti. Onu sadece bu şekilde göz ardı edebilirdi. Sadece böyle yapacağı şeye odaklanırdı. Tüm bu süreç içinde onu karşısında görmemek için dua etti. Söylediği onca şeyden sonra göreceğini sanmıyordu zaten. İstediği tek şey adamın ona engel olmamasıydı. Geri döndürülemez yıkımlara sebep olmadan işini bitirmeliydi.

"Tüm bunlara kulak tıkayamam. Benim yüzümden hiçbir canlının zarar görmesine izin veremem."

⚜️

Dün gece gözüne uyku girmeyen tek kişi Aria değildi. Karanlıklar Efendisi, çalışma odasında huzursuz ve öfkeli bir şekilde dolanıyordu. Öfkesi neyeydi, kimeydi bilmiyordu ama bir şeyleri yakıp yıkmak istiyordu. Kendini eskisi kadar güçlü hissedip üstündeki rezil duygudan kurtulmak istiyordu.

Neden onsuz bir hayattı kabullenemiyordu? Aria bunu yapabiliyorken kendisi neden yapamıyordu? Güzel kız onu sevmeyi bile istemezken o neden güzel kızı sevmeye devam ediyordu? Aklını kaçırmak üzereydi. Ona kızgın olsada onun nasıl olduğunu deli gibi merak ediyordu. Ne yapmaya çalıştığını anlayamıyordu. Bildiği tek şey güzel kadının ondan uzaklaşmaya başladığıydı. Buna izin vermek istemiyordu. İki yüz yıllık hayatında ilk defa tutkuyla, aşkla bağlandığı tek kişiyi bırakmak istemiyordu.

Ondan önceki hayatını düşündü, Karanlıklar Efendisi. Güçlü ve kudretli olduğu, hiçbir zayıf noktasının olmadığı o günleri düşündü. Şuan o günlerdeki gibi acımasız ve güçlü hissetmek istiyordu. Onun incinmesini, ne istediğini umursamadan onu yanında tutmayı istiyordu.