KUZEYDOĞU | BXB

-21

Doğu: Bunu söyleyeceğim aklıma gelmezdi ama

Doğu: Haklıymışsın

Yekta: ve ¿

Doğu: Ve?

Yekta: özür dile

Doğu: Neden sen diledin mi?

Yekta: ödeşelim madem kuzeydoğu

Yekta: *konum*

Doğu

"Konum atıp dövme çabaların baymadı mı?"dedim alayla Yekta'nın karşısında dikilirken.

"Boş yere yenen dayağın hesabını kesmesem olmazdı." Yekta sigarasının dumanını dışarı bıraktı. Yine beyazın en parlak tonundan bir tişört ile simsiyah bir kot giymişti. Alnına dökülen dalgalı saçları, masmavi gözlerini bozmaya yetmiyordu. Gözleri aşırı maviydi.

Ama yeniden dayak yemiş gibi yüzü daha da berbattı.

"Yüzün geçmedi mi?"dedim gülerek.

"Yo, yine kavga ettim."

"Birisini dövmeden iki gün duramazsın Yekta."

"Bana diyene bak."

Güldük.

"Fena benzetmişler." Gülümsedim.

"Hepsinin yedi ceddini sikerim güzelim rahat ol."

"Güzelim?" Kaşım sinirle havaya kalktı.

"Ne bu tripler Doğu?"dedi alayla.

"Bana güzelim demeyi kesmelisin."

"Hayır?"
Oflayarak kaldırıma oturdum. Yekta karşımda bağdaş kurunca şaşkınlıkla ona baktım. Demek canı kavga istemiyordu. "Açık konuşacağım. Babamın kulağına gitmiş. Peşimizde. Ona göre hareket et."

Gülerek başımı iki yana salladım. "Demek bir şeylerden korkuyorsun, öyle mi?"

"Doğu, ciddiyim."

"Hı hı."

"Babam psikopattır."

"Hı hı."

"Seni gebertecek."

"Hı hı."

Yüzüme yumruğu geçirdi. "Sikik! Öleceksin diyorum. Bırak şu oyunu!"

"Oyun bitsin diye yapıyorsun, aptal değilim,"dediğimde tekrar yüzüme vurdu. Dişlerimi sıktım.

"O güzel canın tehlikede diyorum aptal!"

Bu sefer de ben vurdum. "O zaman bana ibne demeyi kes!."

"Kestim zaten! Kaç gündür farkında değil misin?"deyip ittirdi. Üstüme çıkıp yakamı tuttu. "Dinle, homofobik değilim. Ben babam ne öğrettiyse ona göre yaşadım. Babamın oğlu oldum."

"Şimdi ne değişti?"

Yakamı bıraktı. "Babamın yanlışlarını gördüm."

"İnandırıcısın, üzülme."

Köprücüğünü ortaya çıkarıp yanağımı işaret etti. "İntikamını aldın, Kuzeydoğu. Neyin peşindesin hala? Gebermek mi istiyorsun?"

"Sen kimsin Yekta? Daha doğrusu kendini ne sanıyorsun?"diye bağırdım. "Ben senin koruyacağın küçük bir kız çocuğu değilim. Bil diye söylüyorum."

"Evini öğrenmişler. Bunun dalgasını yapar mıyım zannediyorsun?"diye bağırdı.

"Ben senin koruyacağın küçük bir kız değilim!"

"Evet öylesin!"

"Defol!"

Yekta ayağa kalkıp üstünü silkeledi. "Uzatmak istemiyorum. Ne sik yersen ye. Zarar gördüğünde sakın bana gelip ağlama."

"Ben kız çocuğu değilim! Bana öyleymişim gibi davranma! Kendi sorunumu kendim hallederim ki hala sana inanmıyorum."

"Amına koyayım Doğu, tamam mı? Saatlerce koyayım!"

"Bulursan koy!"

"Komiksin." Göz devirip yürümeye başladı.

Derken birisi önünü kesti. "Bir yere mi gidiyordun Yekta?"

"Hay amına koyayım,"diye ağzının içinde geveledi.

Gülümseyerek ayağa kalktım.

"Doğu sen misin?"

"Evet."

"Dedikodular doğru mu?" Birisi Yekta'yı yakasından tuttu.

"Şöyle doğru,"dedim gülümseyerek. "Yekta bana asılıyor."

"Bunun şakası yok!"dedi Yekta sinirle.
"Biliyorum. Ben ibne değilim,"dedim alayla. "İbne olan Yekta."

"Seni öylece bırakacaklar mı zannediyorsun?"diye bağırdı arkamdan.

El sallayarak uzaklaşırken öyle gözükmüyordu.

Güldüm. Umarım ölürdü.

Yekta homofobik değildi. Olsaydı Evran ile arkadaş olmazdı zaten. Babasının fazla etkisinde kalan bir çocuktu. Düşünün, bildiğiniz her şeyi öğreten babanız aslında iğrenç birisi. Yekta yavaş yavaş onun etkisinden sıyrıldı.

Biliyorum, hataları oldu ancak Yekta'nın farklı bir yanı da var. Herkesten gizlediği, korumacı, sevecen... Bunu çıkarmak için hayatında doğru kişiyi bekliyor :') Psikopat biraz ama olsundu.