KUZEYDOĞU | BXB

-54

Multi bu bölüm mood ve kim biliyorsunuz💫

Doğu

Kapıda anahtarın dönme sesiyle telefonumu kenara bıraktım. Dakikalardır boş ekrana bakmaktan başka yaptığım bir şey yoktu.

Annem aramıştı. Ona Yekta'dan bahsetmiştim, tabii ki beni anlamayıp kızmış, Tuğba ile aramı düzeltmezsem konuşmayacağını söylemişti. Tuğba ile konuşmak istemiyordum. Çekiniyordum ve o da beni azarlasın istemiyordum. Herkes hırpalıyordu, yorulmuştum.

Yekta'nın yüzünü göremeden içim rahatlamıyordu. Bana nasıl bu kadar huzur veriyor anlayamıyordum.

Sanırım ona aşık olmaya başlamıştım.

Yine de herkesin bu tavrı beni incitmiyor değildi. Bunu hak ettiğimi düşünmüyordum. Tuğba'yı kırdıysam özür dilerdim ancak kimse beni düşünmüyordu, vebalıymışım gibi tepki veriyorlardı.

"Ne oldu?"dedi o meraklı sesiyle. Telefonu kenara bıraktım.

Salaş takılmaya karar vermişti, gayet sıradan giydiği şeylerle iyice açılan gözlerini bana yönelttiği zaman içimdeki o tuhaf his yine ortaya çıktı.

"Hiç."

Mutfağa geçmek için kalktım ama Yekta kapıya yaslandı. "Olmuş."

"Ailem..." İç çektim. "Herkes üstüme geliyor. Ailemle hiç bu denli bir kavgam olmadı. Bu kötü hissettiriyor."

Kaşları havaya kalktı. Boş ifadesine büründü.

"Gitmek istemiyorum Yekta. Ailemle aram da böyle olsun istemiyorum ancak... Lanet olsun. Çok yoruldum. Sevdiğim herkes benden nefret ediyor."

"Herkes değil."
İç çektim. Yekta çenemi tuttu. "Benim de farkım yok, inan bana. En azından baban seni öldürmeye çalışmıyor."

Gülümsedim. "Dalga geçme."

Ellerini kütleter gibi yapıp bakışlarını bana çevirdi. "Bencil bir piçin tekiyim. Benimle kal. Ailen kabullensin istiyorsan değişmeye çalışma. On dokuz yaşındasın. Kendi kararını verdin. Onlar da seni dinlemek, saygı duymak zorunda. Duymuyorlarsa siktir et. Yalnız değilsin."

"Değişmek mi? Asla. Böyle iyiyim Alkar. Korkaklık edip gitmem, yapamam. Cesurum, seninleyim. Sadece ister istemez üzülüyorum."

"Anlamıyorum çünkü benim ailem sikik. Babamı biliyorsun. Sapığın teki zaten. Geçen gün film izlerken bahsettim." Dudağımın kenarını okşadığında vücudum karıncalandı.

"Ailen nasıl olursa aldırmıyorum Yekta. Benim için sen varsın. Onlar değil."

Kolunu kapıya yaslarken beni öptü. Kalbim çikolata şelalesi gibi eriyordu. Bu kadar iyi öpüşmemeliydi.

Geriye çekildik. Dudaklarını yaladı. "Bir yere götüreceğim seni."

"Nereye?"

"Buralarda. Yürüyelim."

Dediği gibi yürüdük. Sessizlik beni meraklandırsa durana kadar susmadım.

Yekta durdu. Gelmiştik. Kayıklar vardı.

Gece yarısı kayığa binecektik. Hoş gözüküyordu. Kalbim çılgın bir ritim tutturduğu zaman nefes aldım ama verdiğimde titrek bir nefes olarak dışarı çıktı. Neden böyle bir şey yapıyordu? Ben romantizme dayanamazdın.

Seninle yatmak istiyorum Kuzeydoğu, dese düşünmeden kendimi verirdim. Lanet olsun.

Can yerimden vurmuştu.