Siyah'ın Gri'si (Tamamlandı)

●16●

Toprak Yenilmez

'Ben bizden bahsederken, ben gelecekten bahsederken, ben bizim geleceğimizden bahsederken...

Sen 'git' dedin.

Nasıl canım yandı anlatamam, nasıl kalbim acıdı, nasıl umudum kırıldı, nasıl parçalandım anlatamam.

Neden git dedin be kalbime yerleşen en güzel siyah, neden git dedin?

Ben seni bu denli severken,

Sen nasıl git diyebildin?'

Kalemimi ve defretimi kitaplığa yerleştirip öylece oturdum.

Bugün boş günümdü. Ama yapacak hiçbir şey bulamıyordum, kolumu kaldıracak halim yoktu.

Ölü gibiydim.

Almira?

Peki o nasıldı? Mutlu muydu? Huzurlu muydu?

İnşAllah mutludur.

Ben mutlu olmasam da olur, o mutlu olsun, o huzurlu olsun yeter.

Ben onun yerine de ağlarım, yeter ki onun gözlerinden bir tane bile gözyaşı düşmesin.

Yazardan

Toprak yanılıyordu, Almira ne mutlu, ne de huzurluydu. Günlerdir ağlamaktan helak olmuştu.

Her ikiside günlerdir ölü gibiydi.
Her ikisinin de canı çok yanıyordu.

Toprak oturduğu sandalyeden kalktı ve Ömer'i okuldan alma bahanesiyle, Almira'yı görmeye gitti.

Uzaktan da olsa görmek istedi.

Çok özlemişti.

Günlerdir sevdiği kızın yüzünü dahi görmemişti, günlerdir ölmüştü.

Arabaya bindi ve hızla arabayı sürmeye başladı. Hiç umursamadı hızını. Öyle çok özlemişti ki Almira'yı, bir an önce görmek istiyordu, bu yüzden hiç umursamadan gaza basıyordu.

Üniversitenin önüne geldiğinde durdu. Henüz dersleri bitmemişti.

Öylece bekledi.

Bekledi,

Bekledi,

Bekledi,

Ve sonunda o kalbine yerleşen en güzel siyahı gördü. Siyah bir ferace giymiş, asker yeşili bir şal eşarp takmıştı Almira.

'Almira' diye seslenmek istedi.

Ama yapamadı.

'Ben sensiz yapamayorum, bak git dedin ama ben senden gidemiyorum' demek istedi

Ama diyemedi.

Bu sıra Almira göz ucuyla bakıyordu sevdiği adama.

Ne kadar da özlemişti onu, günlerdir ölü gibiydi, ve sanki şimdi yeniden doğmuş gibi.

Ömer arabaya binmişti ama bekledi, abisinin Almira'ya biraz daha bakmasını bekledi. Belki de o zaman biraz iyi olabilirdi. Çünkü Ömer bir kaç gündür abisini hiç iyi göremiyordu.

Toprak sevdiği kıza baktıkça huzur buluyordu, sevdiği kızın da huzur bulduğundan habersizce.

Tam arabadan inip yanına gidecekken, Almira hızlı adımlarla ordan uzaklaşmaya başladı.

Yapamazdı.

Yapmamalıydı.

Kalamazdı.