Ένα συμβόλαιο
Ένας κρυμμένος έρωτας
Ένας μεγάλος εγωισμός
Και πολλά λεφτά
Γίνεται όλα αυτά να υπάρξουν μαζί αρμονικά και χωρίς προβλήματα;
Η πιθανή απάντηση είναι όχι.
Άσε με να σου πω όμως πως η ζωή της δυναμικής Κρύσταλ, παίρνει την κάτω βόλτ...
«Ντέιμον;» αναρωτήθηκα φωναχτά καθώς δεν περίμενα με τίποτα να τον δω εδώ
«Γειά σου Κρύσταλ» είπε μπερδεμένος και φάνηκε περισσότερο σαν ερώτηση.
Τον κοίταζα έκπληκτη. Άραγε να ήξερε ο Κρίστιαν ότι θα έρθει και δε έκανε τον κόπο να με ενημερώσει;;
«Εμ... Δεν θα μου πεις να περάσω;» ρώτησε
«Ναι φυσικά» είπα και άνοιξα διάπλατα τη πόρτα. «Ξέρεις περιμένω τον Κρίστιαν για φαγητό. Όπου να είναι θα έρθει.» συμπλήρωσα και τον ακολούθησα στο καθιστικό.
«Δεν περίμενα να σε βρω εδώ» τόνισε με ένα βλέμμα περιέργειας.
«Εμμ απλώς ο Κρίστιαν ήθελε βοήθεια στις δουλειές του σπιτιού και στο μαγείρεμα για αυτές τις μέρες.» τον διαβεβαίωσα.
«Θέλεις καφέ;» τον ρώτησα και κατευθύνθηκα προς τη κουζίνα. Απάντηση δε πήρα. Έτσι έβαλα σε μια κούπα για εμένα και καθώς πήγα να φύγω ένα στέρνο βρέθηκε μπροστά μου κλείνοντάς μου τον δρόμο, με αποτέλεσμα όλος ο ζεστός καφές να πέσει πάνω στο ολόλευκο πουκάμισο του Ντέιμον.
«Ουψ» είπα ψιθυριστά και έβγαλα ένα πνιχτό γέλιο .
«Κρύσταλ Α-Α-A καίγομαι!» τσίριξε και προσπαθούσε να βγάλει το πουκάμισο του, όμως άδικος κόπος.
Έτσι κοίταξα γύρω μου βιαστικά και μια εντόπισα μια κανάτα γεμάτη νερό. Χωρίς δεύτερη σκέψη την πιάνω στο χέρι μου και χύνω όλο το περιεχόμενο πάνω στο Ντέιμον.
Τώρα μοιάζει σα βρεγμένη πατάτα! Οο θεέ μου. Πως τον έκανα έτσι τον άνθρωπο.
«Ρε Κρύσταλ;» είπε με επιθετικό βλέμμα και με κοίταξε. Σήκωσε τα χέρια του ψηλά και έμεινε σε θέση άμυνας.«Πες τι έχει το μενού μετά; Κανένα σαμπουάν για να φρεσκάρω λίγο το μαλλί;» ρώτησε απορημένος και εγώ έσκασα στα γέλια.
