No words || larry stylinson || dutch

Dag 10

BELANGRIJK LEES HET A/N ( het dik gedrukte gedeelte aan het eind )

Pov Louis:

Na de mooie lange rit in het reuzenrad staan we nu weer beneden. 'Wat gaan we nu doen?' Jill kijkt schichtig om zich heen. 'Tja wat hebben we nog niet gedaan?' Maya gaat op een bankje zitten. 'We hebben: het reuzenrad, de eendjes vangen, de draaimolen, het ballen gooien en de snoepkraam gehad.' Telt Maya op haar vingers. Niall grijnst even bij de laatste, wat te verwachtten was. 'Volgens mij hebben we alles gehad.' Zeg ik snel zo dat we niet naar het touwtrekken gaan. 'Nee wacht we moeten nog naar het touwtrekken gaan!' Shit! Nu heb ik een probleem. Ik kijk Niall dodelijk aan, maar hij is te druk bezich met zijn spullen pakken. 'Moeten we daar heen?' Fluister ik bijna. Maar niemand heeft het gehoord, behalve Harry want hij staat naast me. Hij kijkt me bezorgd aan. Ik geef hem een zenuwachtig lachje. Heel zachtjes voel ik zijn hand over mijn hand strijken, en daarna doen hij hem achter zijn rug. Meteen word ik mee getrokken naar het best wel grote kraampje. Overal hangt het vol met lieve pluizige knuffels. Voor een kind de mooiste droom ooit, maar voor mij de vreselijkste nachtmerrie. 'We kunnen toch wel iets anders doen?' Vraag ik zacht aan Maya. 'Nee man dit is leuk!' Zegt ze, mijn bange uitstraling niet gemerkt.

Iedereen staat nu bij de kraam, behalve ik natuurlijk. Ik sta er recht voor. En Harry staat tot mijn verbazing naast me. Ik staar levenloos naar de kraam. 'Dit is waar alles begon...' fluister ik.

*flashback*
'Kom Louis we gaan naar de touwtrekken!' Roept Daniël enthousiast. 'Ach kom op man dat is voor baby's!' Ik stoot Olivier die naast me staat lachend aan. 'Wauw loutje dacht je nou echt om touw te trekken? Heb je die meiden daar gezien!' Ik draai me om naar de kraam, er staan inderdaad 2 meiden. 'Zie je? Misschien zit er ook iets voor jouw bij, je moet ooit van je lonely leven afkomen.' Daniël is al op weg naar de kraam. Een zucht verlaat mijn mond ik ben hele maal niet op zoek. Het lonely leven bevalt me wel. Veel kan ik er niet tegenin brengen want zo als altijd trekt Olivier me mee. 'Hallo dames' zegt Daniël op een charmante manier 'en hebben jullie het leuk hier?' De meiden giechelen. 'Ja hoor knapperd wat brengt jou hier?' Zegt het ene meisje met het blonde haar duidelijk gericht op Daniël. De andere staat er verlegen bij. 'De kermis tot dat ik jou zag, nu heb ik een nieuwe reden om hier te zijn. Ze lacht. 'Dit is Eleanor en ik ben Melanie.' Ze steekt haar hand uit. Daniël pakt hem aan en geeft er een kus op. Vanbinnen walg ik door dit gebeuren. Ik heb me nooit aangetrokken gevoelt bij meiden. Maar het zal best de puberteit zijn. Melanie draait zich om naar Eleanor 'Hey uhm wij gaan wat leuks doen veel plezier verder!' Eleanor wilt nog wat zeggen maar ze zijn al weg. 'Uhm Hey.' Ze draait zich akward naar me toe. Ik glimlach. Ze steekt haar hand uit. 'Ik ben Eleanor...'
*Einde flashback*

'Kom lou!' Voor ik het weet trekt Jill me mee. 'Nee Jill laat me los!' Roep ik boos en bang tegelijk. 'Wat is er? Je trilt helemaal!.' Ik kijk bang om me heen, iedereen staart me verbaast aan. Ik zet een paar stappen achteruit. 'Ik..ik..' zo snel mogelijk ren ik weg. De tranen stromen over mijn wangen. Ik ren langs iedereen naar binnen. In mijn ooghoek zie ik Liam staan, maar mijn zicht word al wat troebeler door de tranen. Als ik eindelijk bij mijn kamer ben sla ik de deur achter me met een harde klap dicht. 'Het is jou schuld!' 'Het is jou schuld!' Ik grijp mijn haar vast en blijf de zin naar me zelf roepen. Mijn hard slaat 300 per minuut, en mijn ademhaling is veel te snel. 'fuck! Het is jou schuld!' Mijn tranen zouden wel een zwembad kunnen vullen. Shit hoe had dit nou weer kunnen gebeuren? Ik loop heen en weer door de kamer en mijn benen zijn niet te stoppen. 'Je zult hier voor boeten.' De stem galmt door mijn hoofd en ik val stil. Mijn handen glijden uit mijn krullen en ik ben gestopt met lopen. Als ik omhoog kijk zie ik waar ik sta, recht voor de spiegel. Langzaam kijk ik mezelf aan. 'Je zult hier voor boeten...' fluister ik zacht naar mezelf.

Met mijn armen op mijn knieën zit ik in elkaar gedoken op de grond. Starend naar de deur. Mijn hard en ademhaling is weer op normaal tempo, maar ik voel me raar. Leeg van binnen. Mijn gevoelens zijn compleet weg. Geen verdriet en geen boosheid. Maar het is alles behalve fijn. Mijn ogen blijven gericht op de deur tot hij zachtjes open gaat. 'Louis?' Niall's hoofd steekt een stukje uit bij de deur. Ik staar hem nog steeds leeg aan. 'Harry staat hier te wachten.' Ik knik als een teken dat hij binnen mag komen. Niall trekt zijn hoofd terug en opent de deur verder. Harry stapt voorzichtig binnen. Niall sluit de deur en zijn voetstappen klinken zacht door de kamer. Harry staat nog steeds in mijn kamer, niet wetend wat te doen. Ik klop zachtjes niet weg kijkend van de deur naast met op de grond. Hij neemt het aan en gaat naast me zitten. 'Leeg...' begin ik zacht. Hij kijkt me vragend aan. 'Ik voel me leeg...' hij knikt als teken dat hij het begrijpt. Natuurlijk begrijpt Harry het, jij bent een aansteller. Weet je wel niet wat Harry heeft meegemaakt? De stem gaat niet uit mijn hoofd. Net zoals mijn levenloze staar die nog niet is gestopt. 'Stond je lang bij mijn deur?' Hij schud zijn hoofd. Eigenlijk stond Harry daar al sinds het begin, maar dat hoeft Louis niet te weten.

&&&&&&&&&
Hello iedereen :) het schrijven van dit boek gaat niet zo snel. En ik ben een beetje inspiratie loos geworden voor dit boek. Dus ik geef jullie een keuze:

1. dit boek word sneller geschreven en het eind komt ook snelller dichterbij.

Of

2. Dit boek word niet zo snel geschreven maar het boek word nog best lang. 

Ik hoop dat jullie wel wat kiezen want ik wil ook graag verder met een nieuw boek :) het maakt mij niet uit wat jullie kiezen maar als je voor 2 kiest moet je niet gaan zeggen dat ik sneller moet schrijven ;)

XXX Nina