No words || larry stylinson || dutch

Dag 3

Pov Louis:

Ik ben net wakker en wrijf in mijn ogen. Dan komt er iets in me op. Het boekje. Snel open ik het laatje en pak het leren boekje er uit. Zo voorzichtig mogelijk sla ik het open.

30-6-2007

Dit is de ergste dag van mijn leven. Ik heb het mama verteld. Ze moest heel hard huilen toen ik het zei. Daarna heeft ze me op mijn wang geslagen. Nu zit ik weer op mijn kamer. Wachtend tot papa weer komt.

4-7-2007

Ik kan niet meer. Vandaag heeft papa me meegenomen naar een brug. Hij wilde dat ik spring. Zelfmoord plegen. Maar ik deed het niet. Ik ben weggerend. Nu zit ik in een steegje. Waar weet ik niet. Het is donker. En heel erg eng. Maar ik heb het verdient.

15-7-2007

Ik ben verder gerezen. Naar een nieuw stadje. De mensen hier kijken me raar aan. Waarschijnlijk denken ze dat ik een zwerver ben. Wat ik eigenlijk ook ben. Een gay zwerver. Ik hoor niet op deze wereld. Misschien moet ik het opgeven. Ik weet het gewoon niet meer.

27-7-2007

Ze hebben me ontdekt. De gemeente. Nu zit ik in een weeshuis. Het is vreselijk hier. Je hebt alleen maar een klein hard bedje. Met een dun dekentje. En je deelt een kamer met allemaal kinderen. Ik zit met mijn leeftijdsgenoten. Ze zijn vervelend. De meisjes proberen mijn aandacht te trekken. Maar ik zeg niks. Zwijgen is beter. Tegen de jongens praat ik wel. Ze zijn anders. Veel onbezorgder. Ik heb zo veel dingen aan mijn hoofd, dat is een scheermesje kapot gemaakt heb. En natuurlijk een snee gemaakt. Het voelde goed. Even alleen denken aan bloed en die pijn. Maar evi zag het. Ze was bezorgd. Iets wat ik niet kende. Niemand gaf om mij. Maar zij wel. Ze hielp me. En ik begin haar aardig te vinden.

31-7-2007

En het mislukte weer. Evi dacht dat ik verliefd op haar was, want zij was wel op mij. Maar ik ben gay, dus vies. Toen ik het had gezegd heeft ze me uitgescholden recht in mijn gezicht. Dat was denk ik nog pijnlijker dan het slaan. En nu heeft ze iedereen het verteld. Iedereen blijft uit mijn buurt. Ze zijn bang dat het een ziekte is. Wat het ook is.

4-8-2007

Nu weten de begeleiders het ook. Ze hebben het op mijn dossier gezet. Dat je weet wat je aan gaat. En nu steeds als er iemand komt adopteren zeggen ze bij mij, recht in mijn gezicht: hij is gay. De mensen lopen dan meteen weg. Niemand wil zoon iemand. Ik ben vreselijk.

15-8-2007

Iemand heeft me geadopteerd. Hij heet Daniël. Hij lijkt aardig. Hopelijk geeft hij mijn leven weer een goede wending. En ga ik met een beetje blijheid mijn graf in.

2-10-2007

Ik heb me vergist. Daniël is nog vreselijker dan mijn vader. Hij sluit me op in een kooi. Ik moet daar de hele dag in zitten. Slapen doet pijn, want het ijzer is dun. Dus je krijgt van die afdrukken in je rug. Ik weet niet of ze er voor altijd blijven, maar het boeit me niet meer. Ik mag van Daniël ook niet praten. Ik zou alleen maar slechte dingen zeggen. Want dat doen gay mensen. Hij slaat me ook elke dag. Hard met een stok. Er staan rode striemen op mijn rug en buik. Het brand heel erg. Maar ik verdien dit.

14-3-2008

Ik zit nu al 5 maanden bij Daniël. Hij begon met slaan. Maar het is nu naar brandwonden gegaan. Hij maakt zijn sigaret uit op mijn huid. Het doet heel veel pijn. Maar wie zal mij helpen? Niemand ik ben gay. Ik verdien het niet.

7-4-2008

De kinderbescherming is binnen gekomen. Ze hebben mij uit de kooi gelaten. Ik mag weer staan na 6 maanden. Maar mijn lichaam is er slecht aan toe. Alleen maar wonden en sneeën. Het worden grote littekens. Maar het grootste litteken is in mijn hart. Gemma heeft zelfmoord gepleegd. En het is mijn schuld. Ik weet niet waarom. Maar het is gewoon zo. Zoals mijn vader zei.

18-5-2008

De kinderbescherming is boos, omdat ik niet praat. Maar ik weet dat zwijgen beter is. Ze proberen alles, maar ik staar alleen maar. Ze willen me niet meer helpen. En nu sta ik weet op straat.

23-1-2009

Ik zwerf nu al een jaar over straat. En ik vind het oké. Ik heb het verdiend. Ik ben gay. Maar het fijne is: niemand bemoeit zich met je. Ik voel me leeg. Ik weet niet waar ik ben, maar wat maakt het uit. Misschien kan ik beter van die brug springen. Zoals mijn vader wilde.

12-3-2009

Ik heb gesprongen. Maar ze hebben me "gered". Ik wilde het niet. Gay mensen verdienen het leven niet. Nu lig ik in een ziekenhuis. Ik heb ongeveer 2 maanden in coma gelegen. Maar het boeit me niet. Een vrouw van het ziekenhuis wilde voor mij zorgen. En ik heb gewoon niks gedaan. Het boeit mij niet. Waar ik heen ga.

17-4-2009

De vrouw is boos op mij geworden. Ik zei niks. En ze wilde dat ik praatte. Maar ik weet wel beter. Dat doe ik niet meer. Ze heeft mij weer op straat gezet. En nu lig ik gewoon ergens bij een gebouw. Ik weet niet waar.

4-8-2010

Een man had mij gevonden. Liam heette hij. Hij bracht me naar een kliniek. Daar zit ik nu. Gewoon opstaan eten naar bed. De mensen hier doen mij niks. Ze laten me gaan. En dat vind ik fijn. Gewoon niks doen. Want dan doe je ook niks fout. Praten dat zal ik nooit meer doen.

2-3-2011

Weer zoon dag gewoon saai. Niks gebeurd er. Niks is beter dan iets slechts. Ik heb gehoord dat mijn moeder verhuist is naar Amerika. Fijn voor haar. Ik hoop dat zij nog wel iets van haar leven kan maken. Dat van mij is al verpest.

15-7-2011

Er is een nieuwe jongen gekomen. Louis. Hij is schattig. Hij vroeg iets aan me maar ik antwoorden niet. ik kan niet van iemand houden. Of al helemaal niet verliefd worden. Dat verdien ik niet.

15-7-2011

Louis had geglimlacht naar me. Ik verdronk in zijn mooie blauwe ogen. Maar ik keek toen weg. Dit kan en mag niet. 

16-7-2011

Vandaag moest je jou gevoelens verven. Maar er kwam niks in me op. Het enige wat ik kon bedenken was niks. Een lege kamer. Dus dat maakte ik ook.

16-7-2011

Ik ben zo boos op mezelf. Ik ben verliefd. Op Louis. Maar dat mag niet het is fout. Ik heb zin om te gooien. En wel nu.

_#_#_#_#_#_#_#_#_#_
Wauw ik heb echt al lang niet meer geüpdate want ik heb het een beetje druk met school en zo. :)