No words || larry stylinson || dutch

Dag 25

Pov Louis:

Ik knipper slaperig met mijn ogen als er een hard geluid mijn oor door galmt. Een zucht verlaat mijn mond en ik zet de piepende wekker af. Waarom heb ik dat ding überhaupt aan gezet? Ik wrijf ik mijn ogen en kijk naar Harry die nog steeds rustig slaapt. Voorzichtig haal ik heen hand door zijn haar. 'Harry?' Fluister ik zacht zodat hij niet schrikt. Hij draait zich om en gaat verder slapen. Een klein lachje kan ik niet onderdrukken. 'Harry vandaag is de dag, Lottie komt.' Hij draai zich weer om naar mij en doet zijn ogen open. 'Ik wilde het even zeggen want straks ben ik weg en ik wilde niet dat je dacht dat ik weg was.' Hij knikt vermoeid met zijn hoofd en gaat ook recht op zitten. Ik haal een hand door mijn ochtend haar en besluit om me aan te kleden. Harry volgt mijn voorbeeld en rekt zich uit. 'Zou ze boos zijn?' Harry stopt waar hij mee bezig is. Op zijn gezicht is een warrige emotie te zien en hij schud zijn hoofd. 'Ik weet het gewoon niet.' Ik zucht en plof terug op het bed. 'Ik was zo egoïstisch, hoe kon ik ze het doen? Misschien had ik nooit geboren moeten worden, ik ben alleen maar een zorgen kind.' Ik sluit mijn ogen om de tranen in mijn ogen te verbergen. Harry komt voorzichtig naast me zitten en slaat een arm om me heen. Ik bijt even op mijn lip en sta op. 'Vergeet het.' Fluister ik zacht tegen mezelf en pak Harry's hand om mee naar de ontmoetings kamer te gaan.

Nerveus strijk ik met mijn handen over de stof van de zachte rode stoel. Lottie zal ik bijna aankomen en de zenuwen lopen steeds meer op. Mijn voeten verplaatsen zich in een andere positie voor de 6 keer. 'Ze gaat vast blij zijn om je te zien.' Moedigt Liam me aan die tegenover me zit. Ik knik niet overtuigend. Wat nou als ze boos op me is? Liam ziet mijn twijfel en glimlacht geruststellend naar me. Er word zacht geklopt op de houten deur en ik houd mijn adem in. 'Kom binnen.' Zegt Liam terwijl hij iets rechter op gaat zitten. Ik bijt op mijn lip als de deur open gaat en Lottie in de deuropening staat. 'Louis...' ze glimlacht opgelucht en houd haar armen open. Ik veeg mijn traan van geluk weg en laat me vallen in haar armen. 'Lou...' ze haalt haar hand door mijn haar. 'Ik heb je zo gemist.' Piep ik uit. Ze trekt me nog steviger tegen me aan, zachte snikken komen uit haar mond. 'Je ziet er zo veel beter uit.' Zucht ze opgelucht en ze laat me los. 'Ik was zo bezorgd, mama ook...' ik slik moeilijk. 'Lou ik wil dat je weet dat ze gewoon bang is. Je weet hoe ze is.' Ze hou even een korte adem pauze. 'het komt goed Lou, Echt.' Haar hand strijkt over mijn wang. Mijn tranen kan ik niet meer bedwingen. Lottie trekt me weer terug in een knuffel. Het bekende thuis gevoel komt weer terug. 'Nou.' Zegt ze weer vrolijk en ze veegt haar traan van haar wang. 'We hebben veel om over te praten.' Ik knik en we gaan op de stoelen zitten.

Bijna alle onderwerpen waar er over te praten is zijn al voorbij gekomen, behalve één. 'Dus ik hoorde van Liam dat je érg goed bevriend bent met... Harry was de naam toch?' Ik bloos en kijk weg. 'Lottie... nee.' Smeek ik haar. 'Ach kom op Lou! Ik mag toch wel een beetje weten? Uhm... hoe ziet hij er uit?' Ik zucht maar glimlach toch. 'Uh... hij heeft bruin krullend haar en even heel schattig gezicht.' Ik bloos nog meer als ik aan hem denk. 'E-en hoe is zijn persoonlijkheid?' Vraagt Lottie enthousiast. 'Uhm... nou ja hij praat niet echt? Niet dat ik hem niet ken! Het is alleen... ik voel het gewoon. Hij... heeft gewoon een heel lastig verleden gehad, daarom praat hij niet. Maar ik weet wel veel van hem, en ik...uh... mocht zijn dagboek lezen....' Lottie glimlacht. 'Lou dat is geweldig! Ik kan zien dat je hem leuk vind. Wanneer mag ik hem ontmoeten?' Even bijt ik onzeker op mijn lip. Vind... ze... het niet erg dat ik jongens val? Hoe ze kijkt lijkt het niet zo, maar je weet maar nooit. 'Lou wat is er? Wil je niet dat ik hem zie?' Ik schud hevig mijn hoofd. 'Nee! Nee dat is het niet... ik weet niet of je er oké mee ben dat ik uh... gay... ben.' Fluister ik Zach, maar hard genoeg voor haar om te horen. 'Lou.... nee... dat wist ik toch allang.' Ze grinnikt aan het eind van haar zin. 'Maar, ik, hoe?' Lottie veegt met haar hand over haar gezicht. 'Lou toen je klein was stool je altijd mijn poppen, en als we vader en moedertje speelde wilde je de moeder zijn! Niet dat het erg is maar het was best duidelijk.' Ik slik en kijk weg. 'Wist mama het ook?' Ze kijkt even bedenkelijk maar antwoord dan eindelijk. 'Dat weet ik niet zeker, maar door je opvallende gedrag misschien wel.' Ik probeer mijn angst te verbergen, gelukkig praat Lottie er overheen. 'Maar kom op lou wanneer kan ik hem ontmoeten?' ik kijk vragen naar Liam en hij knikt instemmend. 'Uh.. het zou nu kunnen?' Lotties ogen vergroten. 'Echt!?' Ik knik onzeker. 'Kom op lou ik ga hem vast wel aardig vinden.' Ik haal me neus op. 'Uhm ja, en uh je mag wel vragen stellen ofzo maar geen open vragen want... ik denk niet dat je antwoord krijgt.' Lottie knikt begrijpend. 'Zullen we dan maar gaan?' Liam houd de deur voor ons open.

•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•.•
Hiiii guys,
Ik heb die toets dagen volgens mijn wel overleefd, met een paar hulpmiddelen ;) (Iemand had foto's van de toetsen:) ) maar thanks iedereen die me succes wenste!!! Love you!!!

Ik vind het echt super leuk dat zo veel mensen reageren en gewoon dit boek lezen! 10.000 reads!

OH MY GOLLY GOLLY GOSH.

Ik wil eerst mijn moeder beda.....
nee oké ik ga dit jullie niet aan doen ;) maar alsnog SUPER BEDANKT. In het begin van dit boek was ik echt zo van "dit keer ga ik echt een goed boek schrijven!" En eerlijk: het is best wel gelukt! Ik ben nu bezig met een nog beter boek (na mijn mening) maar dat duurt nog wel even. (Ik heb besloten dit boek eerst af te maken). Ik hoop dat ik echt serieus verder ga met dit boek en het eindelijk een keer af maak! En WoW nu heb ik serieus 200 woorden geschreven over HELEMAAL NIKS.

Dus voor de laatste keer BEDANKT
XXX Nina