No words || larry stylinson || dutch

Dag 3

Pov Louis:

Verbijsterd sla ik het boekje dicht. Ik dacht dat wat ik mee heb gemaakt erg was, maar dit. Nu snap ik wel waarom hij niet praat. Maar ik ga dit niet tegen iemand zeggen. Want het is Harry geheim, en nu ook mijn geheim. Het laatste wat hij geschreven had was gisteren. Voor het ongeval. Zou hij het boekje weer nodig hebben? Dadelijk wil hij schrijven maar kan het niet. En dan is het mijn schuld. Ik kleed me om en loop dan snel naar Harry's kamer. Even zucht ik maar dan klop ik op de deur. Al snel kom ik er achter dan hij geen binnen zal zeggen, dus ik open de deur maar langzaam. Harry zit op zijn bed voor zich uit te staren. 'Hey uhm Harry hier is je boekje terug.' Ik loop naar het bed waar hij nog steeds naar de muur staart. 'Weet je Harry, soms gaan de dingen niet zoals je wilt.' Ik ga naast hem op bed zitten. 'Een jaar geleden had ik een vriendin. Eleanor. Maar het voelde niet goed toen ik haar knuffelde of kuste. Ik begreep niet waarom, dus toen ging ik experimenteren. Eerst een ander meisje. Voelde alsnog niet fijn. Toen een jongen.' Ik blijf even stil. 'Dat voelde beter. Ik deed dit achter de rug om van Eleanor. Maar het bleef bij alleen een kus. Ze was er achter gekomen. Eerst was ze boos maar ze vergaf me. Ik gaf eerlijk toe dat het beter voelde bij jongens, maar ze zei dat het een fase zou zijn. Ik geloofde het. Waarom weet ik niet. Na een maand wist ik dat het geen fase meer was. Ik ging het uitmaken. Ze was woedend. Zo boos dat ze ging dreigen. Niet een keer nee 5 keer. Van alleen woorden tot sneeën. Ze gaf niet op. Ze was geobsedeerd van me. Het was beangstigend. Maar ze bleef door gaan. 2 maanden bleef ze door gaan. Tot ze op gaf. Ze kon niet meer. Ik was te diep gezakt in haar zogenaamde homofase. Ik was te ver besmet met de 'homo ziekte'. Dat was het laatste wat ze zei voor ze naar buiten was gegaan. Het stormde, Heel hard. Maar ze was zo verdrietig, ze klom op een lege vlaggenmast. Terwijl de bliksem om haar oren vloog. Ze heeft het niet overleeft. En het is mijn schuld. Als ik nu nog een relatie met haar had dan leefde ze nog. Ik kan het mezelf niet vergeven. En toen ging ik minder eten. Want ik verdien dit. Ik moest hier voor boeten.' Ik staar met tranen in mijn ogen naar de witte muur. Dan doet Harry iets wat ik niet verwacht. Hij knuffelt me, maar dan uit zich zelf. Even ben ik geschokt maar ik knuffel snel mee. Het is een soort knuffel om elkaar te troosten. Volgens mij hadden we dit allebei even nodig. Zacht grinnik ik. Normaal zou ik zeggen dat je dit nooit mag vertellen aan iemand. Maar tegen Harry heeft dat toch geen zin. Door mijn gedachte knuffel ik hem nog steviger. Hopend nooit meer los te laten.

Na het moeizame ontbijt ben ik naar het atelier gegaan. Ik wist niet wat ik moest verven. Tot Zayn het idee kwam om iemand waar je veel om geeft te verven. En er kwam meteen één iemand in mijn hoofd. Harry. Dus dat deed ik ook. Na 3 uur stond Harry op het doek. (Zie foto bovenkant) ik vond hem zelf prachtig gelukt. Want Harry was ook mooi. Ik wist niet wat ik er mee moest doen. Aan Harry geven of hem gewoon hier laten staan. Na even twijfelden ging ik toch maar naar Harry's kamer. Ik klopte weer aan. Nog steeds iets nutteloos. Ik liep bij hem naar binnen. Hij zat op zijn bureau stoel. Toen hij zag wat ik in mijn handen had stond hij op. Hij liep naar het schilderij. Langzaam gleden zijn vingers over het doek. Hij leek even weer blij te zijn. Hij knuffelde me. Als bedankje. Daarna deed hij een laatje open en haalde een spijker te voor schijn. Alleen een hamer mocht je niet op je kamer hebben. Hij rende de trappen af naar het atelier. Hij kwam terug met een hamer. Vervolgens sloeg hij de spijker in de muur en hing hij het schilderij aan de spijker. Hij had hem op de witte muur gehangen. Waar hij altijd levenloos naar staarde. Ik was blij dat hij die plek had gekozen. Hij ging weer op zijn bed zitten, maar nu staarde hij naar het schilderij in plaats van de witte muur. 'Ik moet maar eens gaan.' Ik gaf hem nog een kleine glimlach en liep naar mijn kamer.

Wat voor activiteiten zouden er nu zijn? Het was best mooi weer. Misschien kon ik iets met Niall, Maya en Jill doen. Ik liep naar Niall's kamer. Ik klopte aan, en dit keer hoorde ik wel een binnen. 'Hey Niall zin om iets buiten te doen.' Hij lag uitgestrekt op zijn bed. 'Sure, met Maya en Jill?' Ik knikte. 'Haal jij Maya op dan doe ik Jill.' Samen liepen we naar de andere kamers. Niall links af ik rechts af. Weer klopte ik aan. Het was gewoon beleefder. 'Ja?' Hoorde ik uit de kamer komen. Ik deed de deur open. 'Hey Louis.' Ik glimlachte. 'Hey Maya, zin om iets buiten te doen met Niall en Jill?' Ze knikte. 'Wacht heel even hoor, ik moet dit ff afmaken.' Ik bleef in de deuropening staan tot ze klaar was. 'Wat gaan we eigenlijk doen?' Vroeg ze terwijl ze haar boek opruimde. 'Ik weet niet, heb jij ideeën?' Ze schudde haar hoofd. 'Niall heeft vast wel een idee.' Ik knikte bevestigend. Niall wist altijd wel wat.

~^~^~^~^~^~^~^~
Weer een hoofdstukkie. Ik probeer echt weer veel te schrijven. Vooral in de zomer vakantie want dan heb ik weer veel tijd.