Karanlığın Gölgesinde

Ali Bey ...

Arka kapıdan dışarıya çıktım.Emma içerde kalmıştı lakin o basının çaresine bakabilecek bir kadındı.O yüzden küçük kızı korumam gerekiyordu bende hızlıca Murat Bey'in gideceği yere doğru koşar adımlarla gittim.Arabayi alıp çoktan uzaklasmislardi.Geriye döndüm Emma'yi bulmak için lakin o da çoktan gitmişti.Ortalik ölüm sessizliği içinde kalmıştı.Emma ölmüş olamazdı bunu bize yapamazdı.

Sabah olmasını bekleyemezdim.Lakin tek başıma da hiçbirsey yapamazdim.Guvenecek son bir kişi kalmıştı...

Güneşin doğmasına yakın kapıyi çalmaya başladım .İçerde olduğunu biliyorum aç şu kapıyı.Olaylar çok karıştı Emma belki de şu an...

Kapı aralandi ve yavaşça içeriye girdim.Karanlik odada hiçbirsey goremiyordum yanlışlıkla masaya çarpıp bir içki şişesini yere düşürdüm.Hala mı içki kullanıyorsun yetmedi mi bu kadar yıldır kendine yaptıkların.Artik kendine gelmelisin ülkenin sana ihtiyacı var.Hicbir ses çıkmadı arkasını dönmüş uyuyordu .Sabah olmasını bekledim .Beklerken radyoda haberleri dinliyordum Emma ile ilgili bir haber var mı diye merak ediyordum lakin hiçbir haber ses ve seda yoktu.Umarim Emma yaşıyordur.Yoksa gerçekten artık olayı çözmek imkansız hale gelecek.

Sabah oldu,yerinden kalkıp yüzünü yıkamaya gitti uzamış sakalları yüzünü kapatmıştı.Elleri kirismis saçları hafif beyazlamisti.Eski halinden eser yoktu.Bu beni çok üzdu nasıl yardım alabilirdim ki bu halde ki adamdan .Yine de anlatmak zorundaydım.

-Emma geceden beri kayıp dün gece çok kötü olaylar oldu .
-Napabilirim ben artık polis veya dedektif değilim ülke de bu işe bakan insanlar var onlara gidip söyle .
-Senden başka güvenecek kimsem kalmadı bana yardım etmelisin .
-Yardim edemem ...

İçimde burukluk vardı ve öfke ama o da çok ağır şeyler yaşamıştı.Ona hak veriyordum.Yillar önde örnek aldığım adam şimdi harabe hale gelmişti.Pencerenin perdesini açtı kahvaltı yapmak ister misin diye sordu.Dun geceden beri bişey yememistim güçten düşmemek için kabul ettim.Kahvalti esnasında olan herşeyi baştan sona anlattım.O da pencereye doğru bakıp bir uzaklara daldı.Emma yaşıyor olabilir dedim o ise sadece sustu.

Umutsuz şekilde masadan kalkıp tek başıma arayisa geçmek için kapıya yoneldim.Tam o sırada bekle geliyorum dedi.İceriye girdi bir süre kapının önünde bekledikten sonra saçına sakalına şekil vermiş halde dışarı çıktı.Nereye gidiyoruz diye sordu işte benim hayranı olduğum adam eski haline dönmüştü nerdeyse.

-Emma'dan önce korumamız gereken bir kız var yarın tüm mal varlığına kavuşacak sonra ise Emma'yi aramamiz gerekiyor.
-Tamam araba garajda ...

Yıllardır bu arabayı kullanmıştı,o geceden beri hiçbir zaman kullanmadı dışarı da çıkmadı sürekli içti sürekli kendini yıprattı ve kendini suçladı.Arabayi garajdan çıkardım.Murat Bey söylediğimiz yere gitmişti onun yanına gitmek için yola ciktik.Vardigimizda Murat Bey bizi karşıladı.Kucuk kız bahçede oynuyordu bu onun için çok tehlikeliydi lakin bir çocuk ne kadar söz geçirebilir ki bir insan.

İçeriye girdik gözüm penceredeydi bu olayı bugün çözmemiz gerekiyor çünkü bu gece ağır bir baskın olabilir dedim.Gozlerimi onaylar gibi baktı gözüme yol arkadaşım.

Aksam vakitleri olmuştu.Hicbir ses seda yoktu ortalık çok sessizdi.Cebinden çıkardıgi içkiyi içmek için hamle yaptığı sırada elinden aldım içkiyi.

-Bari bugün yapma
-Hatiralar canlandikca beni öldürüyor,içmem gerek ver şunu.
-Bu şekilde en fazla kendini öldürürsun hatıraları değil.
-Ben olmeliydim  o zaman yapamadığım şeyi şimdi yapmam gerek belki de.
-Sus ve su küçük kızı kurtardıktan sonra ne yaparsan yap...

Ortalık daha da sessizlesti.Bir saat falan geçmeden bir kaç polis arabası geldi kapının önüne.Ben dışarı çıktım bunlar bizim eski ekipten arkadaşlardı.Olayi duyup bize yardım etmek için gelmişlerdi .Ve bu iyi bir haberdi artık korkmamiza gerek yoktu.
Sırayla nöbet tutmaya başladık ormanligin etrafında ilk başta Hasan nöbet tutmaya başladı.Sonra ben sonra ise ickiden kafasını kaldıramayan yol arkadaşım  nöbet tutacaktı .Diğerleri ise evin çevresinde nöbet tutacaklardi.Saat geç olmaya baslamisti Hasan nöbet sırasını bana verdi benim nöbet tutma siramda hiçbir sorun olmadı. .Sonra sıra yol arkadaşıma geldi.Ben vermek istemedim aslında ona sirami çünkü o pek iyi değildi ama ısrar etmesi üstüne devrettim sirami.Ben ve Hasan içeride dinleniyorduk.Saat 3 sıralarında içerde bir ses duydum.Kosarak içeriye gittim.Hasan küçük kızı rehin almış ve silahı bana dogrultmustu.

-Napiyorsun Hasan?
-Bunu yapmak zorundayım.
-Neden?
-Cunku o parayla herşeyi yapabilirim .
-Hersey para mı Hasan ,biz ne suçlar çözdük nice insanlara yardım ettik bunlar daha güzel birsey değil miydi.
-Sus ...

Birden tavana ateş etti dışarda olan herkes içeriye koştu.Hasan dur yapma diyorlardı.Hasan ise silahı bana doğrulttu.

-Seni vurmam gerekiyor Ali,hatta burda olan herkesi .Yoksa bana asla rahat vermezsiniz.

-Beni vur ama dışarda olanlara ve ailesine dokunma .Söz veriyorum hiçbiri sana karışmayacak.

-Hayir sana inanmiyorum.

-İnanmak zorundasın Hasan.

Tam silahı bana doğrulttu tetiği çekerken arkadan bir kurşunla yere yığıldı Hasan.

-Yillar geçti silah kullanmayali bir eksilme olmuş mu kardeşim?

-Hayir olmamış abim,yol arkadaşım.

-Simdi bir içki icebilirim değil mi?

-Evet abi...

Ve yıllar sonra abim kendine gelmişti.O geceyi sonunda atlatıp eski formuna döndüğüne inanamıyordum.Ama o sevdikleri için herşeyi yapabilecek biriydi...