Doctors | Sope

13

Seyirci odasına girdiğimde ortamın kalabalık oluşu açıkçası hoşuma gitmemişti. Oturanlara göz gezdirirken ameliyathaneyi büyük bir dikkatle izleyen ve asistanlar arasında güneş gibi parlayan Hoseok'u gördüm, sevdiğim adamı.

Öğrencilik hayatımıza 2 aydır ben ve Hoseok asistan olarak aynı hastanede devam ediyorduk. Bu 2 ayda ikimiz daha çok yakınlaşmış ve kaynaşmıştık. Sabahları aynı vakitte beraber geliyorduk, geceleri ise ya beraber eve dönüyor ya da hastanede nöbete kalıyorduk. Halimden oldukça memnundum. Hoseok ile her ne kadar aramızda aşk ile alakalı pek bir durum yaşanmamış olsa da -hastanede fazlaca yoğunduk, bunun için vakit olmuyordu- sürekli beraber oluşumuz hoşuma gidiyordu.

Şu an ameliyathanenin üstünde bulunan, camlarla kaplı seyirci odasındaydık. Burada asistanlar veya diğer doktorlar ameliyathaneyi görebiliyor ve izleme imkanı bulabiliyorlardı. Ben biraz sonra düşüncelerimden sıyrılırken ameliyathanede ameliyata başlanmıştı ve diğer asistanlar yerime geçmemi söylüyordu. Önlerini kapamıştım bu yüzden sessizce özür dileyerek ilerleyip Hoseok'un yanı başına oturdum, ancak bu sefer öteki seferlerimden farklı olarak Hoseok'un tam dibine girdim. O sırada hoparlörden cerrahın sesi gelmişti.

"CABG ve septal rüptürü onararak başlayacağız."

Hoseok beni fark etmemişti çünkü pür dikkat ameliyatı izliyordu. Bu yüzden Hoseok'un dikkatini çekmek için soru sormaya karar verdim. "Bu ne ameliyatı Hoseok?" Ensemi kaşıyarak gülümsemiş ve Hoseok'a bakarak söylemiştim. O ise burada olduğumdan haberdar gibi yanıtlamıştı.

"Abdominal kanaması var hastanın. Göğsünü açacaklar, şuna baksana çok güzel!"

Hoseok heyecanlı şekilde bunları söylerken dikkatimi aşağıya çevirmiştim. Ameliyathanedeki koca ekrandan göğsü açılan bedeni izlemeye başladım.

"Messer!"

Hastanın göğsü açılırken, kesikte küçük damlalar halinde oluşan kanlar oldukça ilgi çekici görünüyordu. Kalp ameliyatı yapılıyordu ve bu Hoseok'un en çok izlemekten zevk aldığı şeydi. Çünkü 2 yıl sonra tıpkı izlemekte olduğumuz cerrahların yerinde olmak ve o ameliyatı kendisi yapmak istiyordu.

"Probe."

Hastanın göğsü iki yana açılırken firar eden kanlar temizleniyordu ve inanın bu görüntü bir şelalenin güneş ışığı altında gökkuşağına ev sahipliği yapmasından çok daha güzel bir görüntüydü. Ben bile bu kadar etkileniyorsam Hoseok'u tahmin edemiyordum.

Başımı sağıma çevirdiğimde heyecanlı bir şekilde gözleri parlayarak ameliyatı izleyen Hoseok'u görmemle içim kıpır kıpır oldu ve kocaman gülümsedim. Bu çocuk hiçbir zaman bedenimde iyi etkiler yaratmamıştı, yaratmamaya da devam ediyordu.

"Yoongi ben aşık oldum."

Hoseok büyülenmiş gibi bu sözleri söylerken ben sırıtarak alt dudağımı ısırdım ve kulağına yaklaştım.

"Ah biliyorum Hoseok. İsmi Min Yoongi olan bir adama son zamanlarda kör kütük aşıksın, bunu çok belli ediyorsun."

Hoseok bu söylediklerimin ardından, önce birkaç saniye bu kelimeleri idrak etmeye çalışmış, idrak ettikten sonra ise gözlerini kocaman açarak yüzünü bana çevirmişti. Haliyle yüzlerimiz yakınlaşmıştı ve ben bu yakınlıktan dolayı çıldıracak gibiydim.

"İnkar etme Hoseok-ah. Benim de sana karşı bir şeyler hissettiğimi biliyor olmalısın. Karşılıksız değil, huh? İkimiz de birbirimizi seviyoruz."

Hoseok bu sözlerimle daha da afallarken ben kurnazlık etmeye karar verip gözlerimi Hoseok'un dudaklarına diktim. Hayır, tabiki ilk öpüşmemiz az aşağımızda bir hastanın hayatta kalma mücadelesi verdiği vakitlerde olmayacaktı. Şu an sadece Hoseok'u korkutmak ve yüzünde oluşan o sevimli ve utangaç ifadeyi görmek için bunu yapıyordum.