Blinde ||SPIDEYPOOL TEEN AU||

#17

(Bölüme başlamadan önce ufak bir not bırakıyorum , bu aralar yorumlar baya bir azaldı ve yorumlar benim destek kaynağım bu yüzden yorumlar azaldıkça elimde olmadan daha geç bölüm atıyorum elimde de olabilir bilmiyorum ama her türlü geç bölüm atıyorum , o yüzden beni yorumlara boğun teşekkürler)

I'm scared to one day
I wake up and wonder where the time go
Talk about the past like
it's the present while I rock slow
I'll sit in the living room
and lough with the kids on my own

Peter altıncı dersin zilinin çalmasıyla koşarak biyoloji sınıfına gitti.

Tabii Jackson'ın çoktan gelmiş ve bütün malzemeleri hazırlamış olduğunu görünce şaşırsa da bozuntuya vermeyip onun yanına oturdu.
Onun oturduğu gibi sınıfa giren biyoloji öğretmeniyle de önlerindeki deneye başladılar.

Ama işler pek de Peter'ın olacağını düşündüğü gibi gitmiyordu. O Jackson'ın onu partneri olarak istemesinin tek sebebinin sadece iyi bir not olduğunu düşünmüştü.

Ama bütün vücudunun heryerinde hissettiği rahatsız edici bakışlar Harry'nin haklı olduğunu savunur yöndeydi.

Peter yutkundu.
Bütün vücudu tetikteydi ve şu an istediği tek şey şu dersin bitmesiydi.
"Şey şu kırmızı şeyi koyabilir misin ?"

"Tabii."
Jackson kırmızı sıvıyı Peter'ın ona söylediği gibi dökerken Peter ensesinde hissettiği nefeslerle iyice gerildi ve hafifçe kenara doğru kaydı.

O sıradaysa Jackson'ın Peter'ı gözleriyle soymasını ve haddinden kesinlikle çok daha fazla yaklaşmasını izleyen Wade burnundan soluyordu.

İlk başta Peter Jackson'ın yanına oturunca onun için oyunun bittiğini sanmıştı ama Peter'ın onun yanındayken ne kadar gergin ve tetikte olduğunu fark etmesiyle bu düşünceden kurtulmuş ve Jackson'ı öldürme planlarına geri dönmüştü.

Peter'ın o aptal yılanı sevme olasılığı solda sıfırdı.
Wade buna inanıyordu , ya da en azından inanmak istiyordu.

Peter onun yanında hiçbir zaman böyle gergin olmamıştı. Aksine , hep çok rahattı.

Ama Jackson bunun farkında değil gibi gözüküyordu çünkü Peter'la aralarında milimler vardı ve o aptal iyice gerilmiş Peter'ı inatla görmüyor daha da yaklaşmaya çalışıyordu.

Wade yumruğunu daha da sıkarken içinden ona kadar sayıp sakinleşmeye çalışıyordu ama bunun işe yaradığı hiç söylenemezdi.
Kim böyle aptal bir çözüm bulmuştu ki ?

Wade derin nefesler alıp sakinleşmeye çalıştı ama gözleri her o aptalı görüşünde aldığı bütün nefesler boğazına takılıyor ve o çocuğu öldürmek istemesine sebep oluyordu.

~

Jackson konuştu.
"Peter ?"

"Mhm ? Noldu ?"

"Çok güzel kokuyorsun biliyor musun ? Tarçınlı çörek gibi."

"Şeyy.. Teşekkür ederim ?"

"Teşekkür etmene gerek yok Peter. Bu hoşuma gidiyor , annem de hep yapardı."

"Şimdi yapmıyor mu ?"

"Ben 10 yaşındayken bizi terk edip gitti. Yani belki hâlâ yapıyordur ama , bilmiyorum."

Peter içinden küfretti.
"Tanrım çok üzgünüm. Hatırlatmak istemezdim , ben gerçekten çok özür dile-

"Peter sen bu konuda özür dileyebilecek son kişisin. Yani senin annen ve baba-