Blinde ||SPIDEYPOOL TEEN AU||

#1

ZAMAN YOLCULUĞU YAPARAK İKİ ÜÇ YIL FALAN SONRADAN GELİYORUM ARKADAŞLAR OKUMAYIN NOLUR AYIP OLMASIN OTUZ YEDİ BİN OKUNMAYA DİYE YAYIMDAN DA KALDIRAMIYORUM AMA OKUMAYIN SİZ BAYA KÖTÜ YANİ

I know where you stand
Silent in the trees
And that's where I am
Silent in the trees

Peter başını boyaları sökülmeye başlayan okul sıralarından birine gömdü ve umutsuzca sıranın içinde kaybolmayı diledi. Harry bugün okula gelmemişti ve MJ de derse geç kalmıştı.
Bu da onun Flash'a karşı savunmasız bırakıyordu.

Flash bunu fark ettiği an ona sataşmaya başlayacaktı , Peter bunu adı gibi biliyordu.
Bu yüzden zilin çalmasıyla birlikte çantasını hızla tek omzuna attı ve neredeyse koşarak sınıftan çıktı.
Dolabına geldiğinde rahat bir nefes verdi ve sonraki dersin kitaplarını alıp hızla Matematik sınıfına doğru yürümeye başladı.

Sınıfa ulaştığında Flash tehlikesi de geçmiş olacaktı çünkü Matematik öğretmeni olan kadın kesinlikle tam bir manyaktı. Daha teneffüsün yarısı bile geçmeden ders yapılıcak sınıfa gelir ve ondan sonra gelen herkesi cezaya bırakırdı. Flash da daha yanlarında bir öğretmen varken Peter'a sataşacak kadar aptallaşmadığına göre yapması gereken tek şey hemen matematik sınıfına gitmekti.

"Tanrım bugün Flash'ı atlatırsam söz yemekhanede diğerlerinin pudingini çalmak için ağ atmayacağım.
Tanrım bugün Flash'ı atlatırsam söz yemekhanede diğerlerinin pudingini çalmak için ağ atmayacağım."
Aynı şeyi tekrar tekrar mırıldanırken her adımıyla daha da hızlanıyordu.

Matematik sınıfının kapısını görmesiyle derin bir nefes aldı , artık koridorda neredeyse koşarak ilerliyordu.
Fakat önüne çıkan kocaman bir kas yığınıyla durmak zorunda kaldı.
Flash.

"Noldu Parker ? Baya bir acelen var gibi duruyor ?"

"Çekil önümden Flash."

Bunu derken bile bakışlarını ayakkabılarından ayırmamıştı Peter.
Ama bu ondan korktuğu için değil , yüzüne baktıkça daha da sinirlendiği içindi.
Elbet istese Flash'ı hiç zorlanmadan yere serebilirdi.
Ama örümcek güçlerini kendi özel hayatı için kullanmayacağına söz vermişti ve bu sözü Flash gibi bir aptal için bozmamaya kararlıydı.

Önündeki çam yarmasından ses gelmeyince Peter adımlarını onun etrafından dolandırmaya karar verdi.

fakat Flash yine önüne geçince bakışlarını yukarıya çevirdi ve göz teması kurmaya başladı.
Bu Flash'ı şaşırtmıştı evet ama önündeki çocuğun gözünde korkudan hiçbir iz olmadan dik dik ona bakması aynı zamanda içini öfkeyle doldurmuştu.
Ve Flash öfkesini kontrol edebilenler listesinde adı en son geçeceklerdendi.

Peter aniden kendini dolaplara yapışmış halde bulunca şaşırdığı pek de söylenemezdi.
Flash'la kavga etmenin en kötü yanı da buydu.
Çocuğun ne zaman ne yapacağını hissedebiliyordu ve istese buna karşı gelebilirdi.
Ama yapamıyordu işte.

Omzunda hissettiği keskin sızıyla düşüncelerinden sıyrıldı ve sol yanağına gelecek yumruk için kendini hazırladı. Bu kesinlikle çok acıtacaktı. Gözlerini kapadı ve yumruğun gelmesini bekledi.
Fakat 5 saniye sonra bile yumruk gelmeyince gözlerini hafifçe araladı ve Flash'ın yumruğunu tutan bir el gördü.
Tamam bunu beklediği pek de söylenemezdi.

Yani bu okulda kim Flash gibi birine karşı koyardı ki.
Eh bu çocuk kesinlikle Flash'a karşı koyuyordu.
Peter gözlerini yumruğu tutan kolun sahibine çevirdi fakat onu daha önce görmediğine emindi.
Muhtemelen yeniydi ve bu da neden Flash'a bulaşmak gibi bir aptallık yaptığını açıklıyordu.