Odrzucona poezja

W dobrym kierunku

Słowa zlizują prosto z ziemi

Ładując między kubków przestrzenie

Brudy powodujące słów zakażenie

Widać kto naiwny, a kto się ceni

Szczebel, czy głowa - byle do góry

Drabina wysokiej ubrana jest mianem

Oparta o nie tą co powinna ścianę

Długo nie wytrzyma, posypią się wióry

Brak tu nawet trochę honoru

Ci co posiadali psa to zrozumieli:

Część ludzi to marnota, nie semper fidelis

Fałszywość już nie potrzebuje ubioru

Jak wiatr zawieje przystępnie

To flaga przecież zmienia kierunek

W historii tworzy brzydoty malunek

Kiedy non profit, to ląduje posępnie

Wartości taki bunt przeciw szarości

Iż nie zawsze się opłaca

Wyłapuje żywo persona non grata

Zabraniając widok swoich tajemniczości

Najpierw to trzeba zainwestować wydatkiem

Swojej wierności dla wyższych idei

Prostackie życie drugim wagonem w kolei

Przecież pycha kroczy tuż przed upadkiem

Drugi jest jednak pociąg na stacji

Co prawda trochę później wyrusza

Patrząc na piękne pożegnania się wzrusza

Jedzie on do najodleglejszej racji

I mija w końcu kraksę obłudy

Drugim torem na rozstaju

Jedziemy po walce do raju!

To prosta logika, nie żadne cudy.