SABIR GÜNEŞİ (KİTAP OLDU!!!)

22_Sensizliğime Sarıldım

Ümidimi yitirmeden tam dört senedir seni bekliyorum. Gözden uzak olan gönülden de ırak olur sandım ama hiç de öyle olmadı sevdiceğim... Gelirsin diye bekliyorum. Peki, gelir misin?

*****************

30 Haziran 2025-Pazartesi (1 sene sonra...)

Genç kız bir kafenin bahçesinde bulunan bir masada oturuyordu, birini beklediği her halinden anlaşılıyordu. Önüne açmış olduğu kalın kitap, onun bir şeylere hazırlandığının göstergesiydi.

Kafenin bahçe kapısından içeri giren bir delikanlı, üzerindeki mavi tişörtü düzelterek, beyaz keten pantolununa taktığı kemerin üstünü kapatmasını sağladı. Genç kızın bulunduğu masaya yaklaşarak bir sandalye çekti ve oturdu.

Genç kızın dikkatini nihayet çekebilmişti anlaşılan. önündeki kitabı kapatıp, dizlerinin üzerinde duran geniş sırt çantasının içine yerleştirdi ve çantayı, kirli olduğunu bildiği halde zemine indirdi. Karşısına oturan delikanlıya gülümsedi ve konuşmaya başladı.

"Nasılsın Buğra?"

Gülümsedi delikanlı. Yanlarına gelen garsona ne istediklerini söyledikten sonra genç kızın mavi gözlerine dönerek konuşmaya odaklandı.

"İyiyim şükür, sen nasılsın Yüsra? Nasıl gidiyor çalışmalar?"

Yorgunluk içerisinde derin bir iç çekti.

"Bölüm beni çok yoruyor ama seviyorum, biliyorsun."

Buğra, karşısındaki kızla seneler önce ilk karşılaşmalarını anımsadı. Ve utanmadan edemedi, o zamanlar baş belası bir serseri, zengin züppesiydi. Ama zamanla değişmiş, kendini beğenmişliğinden ve gereksiz çapkınlığından eser kalmamıştı.

Babası; Özel Demirhan Hastanesi ve Özel Demirhan Koleji gibi pek çok özel kurumun sahibi olan Polat Demirhan'dı. Ve aynı zamanda yıllar önce Yüsra'yla Elanaz'a burs vererek kolejde eğitim almalarını sağlayan, Elanaz'la Kadir'in düğününü yapan, Yüsra'yı kendi ailesi içine dahil ederek onu sahiplenen kişiydi.

Polat Demirhan... Buğra Demirhan'ın babası...

Ve Yüsra Demirhan... Polat Bey'in, nüfusuna geçirdiği aynı zamanda da Buğra'yla, Buğra'nın kardeşi Yakut'un süt kardeşi olan kızdı. Evet, Yüsra doğduğunda onu annesinden önce emziren Buğra'nın annesi Nilüfer Hanım'dı. Ama bunu yıllar boyu sır olarak saklamış, Yüsra'ya ise gizliden gizliye yardım etmişlerdi. Eyüp'ün sırra kadem bastığı o sene açıklığa kavuşmuştu her şey. Ve Yüsra artık Demirhanların bir üyesi olmuştu. 

Bütün bu düşüncelerden kendini soyutladı delikanlı, genç kıza cevap verirken.

"Evet güzelim. Gizli hayranın sana hediye göndermeye devam ediyor mu?"

Genç kızın saçıyla aynı renkteki kumral kaşları, bir yay misali gerildi.

"Gizli hayran yok Buğra, o Eyüp. Ben eminim."

Kabul etmek zorunda hissetti kendini delikanlı. 

"Tamam tamam, kızma hemen."

Garsonun getirdiği içecekleri yudumlarlarken yanlarına gelen kocaman, kar beyazı ayıcıkla irkildiler. Aslında bir adamın kucağındaydı ayı ama büyüklüğünden dolayı adamın yüzü görünmüyordu. Naylona sarılmış olan devasa ayıyı yere indiren adam, iki gencin şaşkın bakışları arasında konuşmaya başladı.

"Yüsra Demirhan?"

"Benim." dedi genç kız heyecanla. Adamın uzattığı kağıdı imzalarken sordu.