✔Fall in Love With Me 3 - 「ウォーキング・デッド」

¿ 2 !

"Evde yine bir şey kalmamış..."

İzuku söylenerek buzdolabının kapağını kapattı. İki ay öncekine göre farklı görünüyordu. Daha kalıplı ve uzun. Artık dışarçıkabilmeyi umuyordu. Katsuki de uyanmamıştı. Bu fırsatı değerlendirmek için odasına gidip giyindi ve Katsuki'nin salonda baktığı silahlarından bir iki tane aldı. Kapının önüne geçti. Derin bir nefes alarak kilidi açtı.

Kapıdan çıktığı anda gördüğü manzara O'nu şaşırtmasa da korkutmuştu. Apartmanın korkuluklarına yaklaştı ve daha yakından baktı. Çok fazla vardı. İğrenç görünüyorlardı.

"Yapabilirim." diye düşünerek asansöre yöneldi. Düğmeye basıp çağırdı ve gelen asansöre binip aşağıya indi. Asansörün kapısı açılınca yutkundu.

Ses çıkarmadan aralarından gitmesi gerekiyordu. Ama ilk adımını atarken bir poşetin üstüne basmıştı ve büyük bir ses yankılanmıştı. Şansına küfrederken O'na doğru gelenlerden kaçmaya başladı. Çoğalırlarken silahını çıkardı. Arkasına dönüp ateş etti. Bu büyük bir ses çıkmasına neden olmuştu. Üstelik isabet de ettirememişti. Bir kere daha denedi. Ve bir kere daha. Ateş etmeye devam ediyordu ama doğru dürüst vuramıyordu.

İçinden küfretmeye devam etti ve hızlandı. Nereye gittiğini bilmiyordu. Bildiği tek şey evden çok uzaklaştığıydı. Umutsuzca etrafına bakınarak saklanacak bir yer aradı. Gözü bir eve takıldı. Pencerenin önünde biri vardı. Bir 'insan'. Yan durmuş bir şeylerle ilgileniyordu. Sevinerek daha da hızlandı. O apartmanın kapısını bulunca oraya daldı ve kapıyı hızla kapattı. Etrafına bakındı. Onlardan sadece bir tane vardı. Silahını kaldırıp kafasına ateş etti. Kafası parçalanınca yere yığıldı.

Sonunda birini yok ettiğine sevinirken oradaki kapının açılmasıyla silahını oraya tuttu. İçeriden bir insan çıkmıştı. Saçları beyaz-kırmızıydı. Kırmızı olan tarafındaki gözü maviydi ve etrafında yanık izi vardı. Diğer gözü ise siyahtı.

Melez çocuk silahını İzuku'ya doğrultmuştu. İzuku ellerini kaldırarak "Sakin ol! İnsanım ben!" dedi. Çocuk şaşkınlıkla etrafına bakındı ve İzuku'nun kolundan tutup eve çekti. Kapıyı kapatınca rahatlamış görünüyordu.

"Hastalıklı değilsin... değil mi?"

"Değilim!"

"Nereden geldin?"

"K-kendi evimden."

"Yaşayan birileri bulduğuma sevindim. Delireceğim sanmıştım."

"Tek misin?"

"Evet. Ya sen? Yaşayan başka birilerini tanıyor musun?"

"Kat-chan... Tanrım, O'nu unuttum! Kesin beni aramaya çıkmıştır!"

"Demek var..."

İzuku kendi kendine mırıldanırken melez çocuk boğazını temizledi.

"Endişelenme. Eğer ölmezse bizi bulacaktır."

"Ö-ölmez...! Yani... umarım..."

"Bu arada, ben Todoroki Shoto."

Melez çocuk elini uzatınca İzuku düşüncelerinden sıyrılıp O'nun elini tuttu.

"Midoriya İzuku..."

Devam Edecek

•Neden mi bu kadar kısa?

•Hmmm. Neden acaba?