✔Fall in Love With Me 3 - 「ウォーキング・デッド」

¿ 9 !

Karanlık. Shouto'nun tek görebildiği şey bu idi. Etrafına bakındı ve bağırdı. Ama sesi çıkmıyordu.

"Todoroki-kun."

O nazik sesi duydu. O'nu gerçeklikten uzaklaştıran ve sevgi dolu olan o sesi... Hızla arkasına baktı. Keşke bakmasaydım diye geçirdi içinden...

"İğrençsin."

Izuku'dan bunu duymayı beklemiyordu. İzuku, Shouto'ya iğrenmiş bakışlarından bir tane attı. Ardından arkasını dönüp gitti. Bir şeyler demesi gerekiyordu Shouto'nun. Gitmesine izin veremezdi.

"MİDORİYAA!"

Sonunda sesi çıktığı için mutluydu. Ama çok geçti. İzuku, karanlığın derinliklerinde duran Katsuki'nin yanına gitmişti bile.

"BEKLE! MİDORİYA! BANA BİR ŞANS VERMEN GEREK!"

Ölü eller sarmıştı Shouto'yu. Yavaşça kendilerine doğru çekiyorlardı. Shouto, karanlık tarafından emilirken Izuku'ya seslenmeye devam etti. Ama nafile... ne sözcükleri ne de bedeni ulaşıyordu o'na...

Son gördüğü şey İzuku'nun o tatlı dudaklarına başkasının değmesi idi. Bu da O'nu hâyâl kırıklığına uğratmıştı.

"Üzgünüm, seni sevdiğim için."

***

Shouto gözlerini evde açtı. Arabaları patladıktan sonra geceyi geçirecek bir yere ihtiyaçları vardı. Doğrulduğunda hatırlamıştı burayı. Güzel bir koku ile koltuktan kalkıp mutfağa gitti.

Mina mutfakta bir şeyler pişiriyordu. Izuku masayı hazırlıyor. Mina arkasını dönük olduğundan Shouto'nun yanına geldi İzuku. Ve yanağından öptü.

"Günaydın Todoroki-kun!"

"Günaydın Midoriya."

"Hadi otur. Ben Kat-chan'ı uyandırayim."

İzuku tam gidecekti ki Shouto kolundan tutup kendine çekti. Dudaklarına yapıştı.

"Seni seviyorum."

İzuku kızaran yanaklarını saklamak için eliyle yüzünü kapattı. Mina boğazını sertce temizleyince İzuku koşarak gitti. Shouto arkadan gülümsedi sadece ve oturdu.

İzuku, Katsuki'nin kaldığı odaya girdi.

"Kat-ch-"

Ama duvara yapışması bir olmuştu. Katsuki tuttuğu gibi duvara yapıştırmıştı.

"K-kat-chan?!"

"O PİÇİ Mİ SEÇTİN?!"

"He...?"

"DÜN GÖRDÜM LAN SİZİ!"

"Şey..."

"BANA CEVAP VER DEKU!"

"H-hayır! Sadece öpüştük... neden bu kadar kızdın..."

Katsuki, sinirle İzuku'nun boynuna yapışmıştı.

"Kat-chan... canım... acı..."

İzuku nefessiz kalınca Katsuki ellerini çekti. İzuku koşarak Shouto ile Mina'nın yanına gitmek üzereydi ki hissettiği sıcaklık durmasına neden oldu. Katsuki arkasından dolamıştı kollarını O'na.

"Sadece benim olmanı isyiyorum..."

"Kat-chan ben ma-"

"Biliyorum! Ama o yarım kalmış saç boyasını seçersen seni asla affetmem! Tamam mı lan?!"

Az önceki siniri uçup gitmişti sanki. Izuku, O'na kızamadıği için döndü ve sarıldı.

"Özür dilerim Kat-chan..."

"Dilemelisin zaten."

"Ama... ben artık yapamam..."

"Ha?!"

"Aslında bunu Todoroki varken söylemem gerekiyor."

"Çıkar lan ağzındakini."

"Olm-"

"KYAH!"

Gelen bir kız çığlığı ile ayrıldılar. Bulundukları odadan salona geçtiler. Mina ile Shouto silahlanmışlardı.

"Gitme vakti."

İzuku panikle neler olduğunu sordu. Ölülerin saldırısına uğradıkları için yeni gelmişlerdi bu eve. Üstelik gece kalmak için anlaşmışlardı. Shouto, silahına mermileri doldurdu.

"Dışarıda insanlar var. Üstelik eve gelirken gördüğümüz araba hâlâ orada."

"Acele etmemiz gerek."

Katsuki ile İzuku da hazırlandı. Ardından evden çıktılar. Evin beş-altı metre ötesinde ölü topluluğu vardı. Ve köşeye sıkışan insanlar görünebiliyordu. İki kız ve bir erkek. Kızlardan birini kahverengi saçlı diğeri de simsiyahtı. Erkek ise kıpkırmızı idi.

Mina derin bir nefes aldı.

"HEY SİZ EZİKLER! GÖTÜNÜZ YERSE BURAYA GELİN!"

Ölüler onlara doğru gelirken Mina tabancasını beline taktı ve pompalısını çıkardı. Ateş etmeye başladı. Diğerleri de boş durmadı. Silahlarıyla hepsini yere serdiler.

"AAAH!"

Bir ölü İzuku'nun üstüne çuvallanmıştı. Ve İzuku'nun silahı ulaşamayacağı bir yerdeydi.

"YARDIM EDİN!"

Gücü yetmiyordu. Üstelik diğerlerinden de çok uzaktı. Bu yüzden sesi onlara ulaşmıyordu. Silahına uzanmaya çalıştı ama ölü rahat durmuyordu. O'nu ısırmaya çalışıyordu.

Biraz daha...

Sonunda silahını eline alabilmişti. Hızla çekti ve ölüye tuttu. Ama ölü hâlâ İzuku'nun üstündeydi ve durmuyordu. İzuku'nun nişan alması zorlaşıyordu.

Ve bir silah sesi. Ölü de... İzuku da durgunlaştı bu sesle... ve kanlar İzuku'nun altından yayılmaya başladı.

Nasıl olabildi de kendini vurabilmişti...?

Ehü