? 11 ¡

967 110 124
                                    

"Kapana kısıldık."

İki saat önce kırmızı alarm devreye girmişti. Çünkü makine odasında sorun çıkmıştı ve bütün girişler açılmıştı. Ve Katsuki ile İzuku bir şekilde karşılaşmışlardı. Birlikte savaşmışlardı ama cephaneleri tükenmişti ve onlar gittikçe çoğalıyordu. Bu yüzden bir dolaba girmişlerdi.

"Ölecek miyiz...?"

"Muhtemelen."

İzuku daha çok korkmuştu. Katsuki'ye sarıldı.

"Kat-chan... öyle şeyler söylediğim içi-"

"Özür dileyeyim filan deme sakın."

"Ama..."

"Aptal. Sonuna kadar haklı olduğunu sen de biliyorsun."

"He?"

"Özür dilerim."

Katsuki, İzuku'nun dudaklarına yapıştı. Dudaklarını emerken saçlarını okşadı. İzuku'nun gözleri dolmuştu. Sıkıca sarıldı Katsuki'ye. Ama Katsuki bir şey demedi. Aksine o da sarıldı.

"Kat-chan... bir kerecik..."

"Hm?"

"Yani... ben duymak istiyorum."

Katsuki iç çekti ve İzuku'nun kulağına yaklaştı.

"Seni seviyorum."

Zaten öleceklerdi. Ne gerek vardı ki bu kadar kasmaya? İzuku tekrar sarıldı Katsuki'ye.

"Ben de seni! Seni çok seviyorum!"

Uzun bir sessizlik yaşanınca ikisi de gerilmeye başladı.

"Hey aşk kuşları."

Hatsume Mei'nin sesiydi bu. Dolabın kapağını açıp dışarı çıktılar.

"Acele edin. Helikopter sizi bekliyor."

"Helikopter?!"

"Evet, uzun zamandır yardım sinyali arıyorduk. Tam da zamanında yetiştiler."

"Ya- HATSUME-SAN!"

"He?"

Hatsume bir şey diyemeden arkasından üstüne çuvallanan ölüyle birlikte yere yapıştı. İzuku yardım etmek istedi ama hızlı olamamıştı. Hatsume çoktan hastalık kapmıştı.

"Hadi Deku."

"A-ama...!"

"Kaderi buymuş işte yürüsene amk ölmek mi istiyorsun?!"

Katsuki, İzuku'nun kolundan tutup çekiştirdi dışarıya doğru. Metal koridorlardan koşmaya başladılar ve çatıya giden merdivenlere yöneldiler. Son basamağı atacakken İzuku takıldı ve en aşağı düştü.

"Deku! Seni sakar!"

Katsuki koşarak aşağı indi ve bacağını tutan İzuku'nun yanına geldi.

"Iyi misin?"

"Bacağım..."

"O kadar da kötü vurmadın ama."

"Uzun zamandır ağrıyordu zaten."

"Neden söylemiyorsun?!"

"Boşver. Gidelim..."

Katsuki, İzuku'nun bacağına baktı. Küçük bir yara vardı ve küflenmişti. Hastalık kaptığını anladı ama Onu orada bırakmayacaktı. Bir bez parçası çıkardı ve yaranın üstüne bağladı. Amacı enfeksiyonun beynine gitmesini engellemekti.

"Kat-chan..."

"Biraz acıyacak ama dayan artık."

"H-hayır."

"Bebek gibi sızlanm-"

"Geliyor...lar..."

"Ha?"

İzuku'nun baktığı yöne baktı Katsuki. Ölülerle aralarında çok az mesafe vardı ve İzuku'yu kaldırıp götürmek sadece zaman kaybı olacaktı. Ve İzuku kalkamıyordu.

"Git..."

"Ne?! Asla!"

"Git... yalvarırım..."

"GİTMEYECEĞİM."

"Kat-chan..."

Göz yaşları içinde gülümsedi İzuku. Ve Katsuki'yi itti. Eijirou, onları helikopterden görüp yardıma gelmişti ve Katsuki'yi tutuyordu. Katsuki çırpındı.

"HAYIR DEKU! SENİ PİÇ NE YAPTIĞINI SANIYORSUN?! HAYIR! HA...yır..."

Gözleri karardı. Çünkü Eijirou onu zapt etmek zor olduğundan dolayı bayıltmıştı. Ölüler İzuku ile oyalanırken Katsuki'ye helikoptere bindirdi. Helikopter büyüktü ve içeride bir sürü kişi vardı. Shouto da oradaydı ama Katsuki gibi baygındı.

Helikopter havalandı ve güvenli bir yere gitmek için uçtu.

~~~~

Eğer kitap istediğim okunmaya ulaşırsa diğer bölüm final değil, sezon finali yaparım. Bu yüzden...

Y O R U M   Y A P

>:3 HAHA >:3

✔Fall in Love With Me 3 - 「ウォーキング・デッド」Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin