Arabella

Κεφάλαιο 3ο

   Χορεύαμε με τα κορίτσια και οσο πέρναγαν οι ώρες αρχίζαμε να κουνιόμαστε πιο έντονα, πιο αισθησιακά, πάντα στον ρυθμό της μουσικής. Πίναμε σφηνάκια τεκίλα σοκολάτα ασταμάτητα αφου μας κερνάγανε πριν προλάβουμε καν να τελειώσουμε τον προηγούμενο γύρο. Δεν αργήσαμε πολύ να μεθύσουμε αρκετά ωστε να χορεύουμε με οποιαδήποτε παρέα μας πλησίαζε.

  Μπορεί να είχαμε κάνει κεφάλι αλλά ποτέ δεν ήμασταν αρκετά μεθυσμένες ώστε να παραβιάζουμε τους "χρυσούς κανόνες" μας. Πρώτος και καλύτερος ηταν οτι πάντα θα παίρναμε ταξί, διότι προφανώς και ήταν απαραίτητο να φτάσουμε σώες στα σπίτια μας αντί για ετοιμοθάνατες στα κρεβάτια του νοσοκομείου εξαιτίας τροχαίου λόγω αλκοόλ. Δεύτερον, μένανε πάντα μαζί, δεν απομακρυνόμασταν απο τη παρέα που χορεύαμε, πόσο μάλλον απο το μπαρ γιατι όλοι ξέρουν οτι μια μεθυσμένη πλούσια κοπέλα  ολομόναχη αποτελεί "εύκολο" θύμα οποιουδήποτε είδους κακοποίησης. Μην με παρεξηγήσετε, δεν θεωρώ οτι οι γυναίκες ειναι αδύναμες ή κατι τέτοιο, αντιθέτως ειμαι περήφανη φεμινίστρια, απλώς κοιτάω τη ρεαλιστική πλευρά της ζωής. Τέλος πάντα πίνουμε μέχρι εκει που αντέχουμε γιατί κακά τα ψέματα, το να εισαι τύφλα και να φέρεσαι αλλόκοτα δεν είναι συμπεριφορά που αρμόζει σε μια σικ, σέξι γυναίκα.
      Καθώς προσάρμοζα το σώμα μου στον ρυθμό της μουσικής ένιωθα... ελεύθερη! Σαν να υπήρχε μόνο το τώρα και σαν να μην μπορούσε τίποτα να με πλησιάσει! Τα εφέ καπνού του μπαρ ανακατεύονταν με το καπνό απο τα George Karelias and sons έτοιμα τσιγάρα μας, δημιουργώντας μια αποπνικτική ατμόσφαιρα. Κάνοντας ενα νόημα στα κορίτσια τους λεω οτι πηγαίνω στις τουαλέτες. Φυσικά και δεν πήγαινα να τις χρησιμοποιήσω αφου πιθανότατα ηταν γεμάτες με κάθε είδους μικρόβιο. Ωστόσο έπρεπε να ανανεώσω το κραγιόν μου και να διορθώσω πιθανές ατέλειες στο μακιγιάζ μου. Ανοίγει η πόρτα και βλέπω την Caroline και τη Brooklyn να μπαίνουν μέσα. "Πρεπει οπωσδήποτε να ανανεώσω αυτο το μακιγιάζ!" Λέει η Brooklyn δραματικά. "Εγω σίγουρα το κραγιόν μου" λέει η Caroline κλείνοντας το μάτι. "Ώστε τελικά σε κατάφερε αυτός ο μπρατσαράς που χορεύατε σε απόσταση αναπνοής εε;" ρωτάω με ενα βλέμμα γεμάτο υπονοούμενα. "Σιγά μην άφηνα τέτοιο σνακ" απαντάει σκύβοντας μπροστά απο τον καθρέφτη για να βάλει κραγιόν. Αρχίσαμε να χαχανίζουμε όλες μαζί μέχρι που μας διέκοψε ενα γυναικείο βογγητό απο μια τουαλέτα πίσω μας. Κοιταζόμαστε προσπαθώντας να μην σκάσουμε στα γέλια. Αφου πήραμε μια βαθιά ανάσα για να συγκρατηθούμε βγήκαμε γρήγορα απο τις τουαλέτες και επιτέλους ξεσπάσαμε σε δυνατά γέλια. Καθώς γελούσαμε με την ψυχή μας παρατηρώ εναν άντρα στην άλλη άκρη του μπαρ και ένιωσα απευθείας τον χρόνο να σταματάει. Ήταν περίπου δυο κεφάλια πιο ψηλός απο εμένα -αν και ομολογώ ειναι αρκετά συνηθισμένο αυτο αφου δεν ειμαι και το πρώτο μπόι- και ενα καλλίγραμμο σώμα. Όχι υπερβολικά μυώδες με κοιλιακούς και μπρατσα, αλλα ενα κανονικό όμορφο σουλούπι. Το σαγόνι του αποτελούνταν απο έντονες γωνίες και τα χείλη του ηταν ελαφρώς σαρκώδη. Τα μαλλιά του ήταν μαύρα σαν το σκοτάδι και σχημάτιζαν κοντές ελαφριές μπουκλίτσες. Το βλέμμα του όμως ηταν άλλο πράγμα... Είχε ενα ζευγάρι γκρίζα μάτια που στα φώτα του κλάμπ μοιάζανε ασημένια σαν να αστράφτουν. Ένιωθα φυλακισμένη να παρατηρώ το αψεγάδιαστο πρόσωπό του. Με κοίταζε κι εκείνος στα μάτια σταθερά και με παρατηρούσε σοβαρός και ανέκφραστος. Ξεκίνησε να πλησιάσει προς το μέρος μου αποφασιστικά και ένιωθα τη καρδιά μου να ειναι έτοιμη να βγεί απο το στήθος μου. "ARABELLA!" Ακούω τη Brooklyn να φωνάζει και να με ταρακουνάει. Πετάχτηκα έκπληκτη σαν μόλις να συνειδητοποίησα οτι βρισκόμουν σε μπαρ με τις φίλες μου. "Συγγνώμη αφαιρέθηκα" της λέω βλεφαρίζοντας απότομα. "Λέμε να το διαλύσουμε πήγε 6 το πρωί" μου λεει γυρνώντας τα μάτια της. Γνέφω καταφατικά και ξεκινάμε να βγούμε έξω. Κοίταξα πάνω απο τον ώμο μου να βρω πάλι εκείνον αλλα δεν τον είδα πουθενά. Νιώθοντας ενα τσίμπημα απογοήτευσης γυρνάω μπροστά και συνεχίζω να προχωράω. "Αύριο σπίτι σου Bel" μου λέει η Caroline. "Εννοείται" απαντάω λες και ηταν αυτονόητο. (Συνηθίζουμε καθε φορά μετά απο βραδινές εξόδους να μαζευόμαστε μόλις ξυπνήσουμε σε ενα σπίτι -συνήθως στο δικό μου- για να συζητήσουμε με κάθε λεπτομέρεια τα γεγονότα της προηγούμενης βραδιάς).
      (...)
  Φτάνω με το ταξί σπίτι μου και ξεκλειδώνω τη πόρτα. Συνήθως είναι κλειδωμένη μόνο οταν λείπουν όλοι απο το σπίτι αρα πηγαίνω στη κουζίνα να δω αμα υπάρχει κανένα σημείωμα στο ψυγείο.
  ~κουζίνα της Arabella:

"Διάνα" λεω καθώς βλέπω ενα άσπρο χαρτάκι κολλημένο με ενα μαγνητάκι στη πόρτα του ψυγείου. Το ξεκολλάω και το ανοίγω για να δω τι γράφει.

"Καλημέρα γλυκιά μου πιθανότατα έχεις μόλις γυρίσει σπίτι. Με τον πατέρα σου φύγαμε το πρωί για διακοπές στα Bora Bora όπως σου είχαμε πει οτι θα πηγαίναμε πριν λίγο καιρό. Αμα χρειαστείς το οτιδήποτε τηλεφώνησέ μας. Φιλάκια σε αγαπάμε πολύ!
                          Η μαμά"

Ααααα σήμερα ήταν να φύγουν... δεν πειράζει θα τους τηλεφωνήσω αν είναι αργότερα. Ανεβαίνω τη σκάλα και πηγαίνω στο μπάνιο. Αφου πρώτα με ενα μαντηλάκι ντεμακιγιάζ αφαιρώ ολο μου το makeup βγάζω τα ρούχα μου και κατευθείαν πηγαίνω στο δωμάτιό μου και πέφτω στο κρεβάτι μου να κοιμηθώ. Φυσικά η τελευταία σκέψη που πρόλαβα να κάνω πριν με πάρει ο ύπνος ήταν... εκείνος.