Arabella

Κεφάλαιο 10ο

Ακολουθώ τον Gabriel σιωπηλή καθώς παρακολουθώ οτι οι κινήσεις του είναι πιο νευρικές μετά απο τον τρόπο που ανταπέδωσα το "παιχνίδι" του. Περπατάμε αρκετή ώρα αλλά απολαμβάνω να περπατάω. Με κάνει να ξεχνιέμαι απο τις έντονες σκέψεις μου αφού παρατηρώ τα πάντα γύρω μου. Ακολουθούσαμε ενα δρομάκι λίγο πιο έξω απο την πόλη και μας περιέβαλλαν όμορφα δέντρα και πολλά λουλούδια. Μπορούσες να μυρίσεις τη φρεσκάδα στον αέρα. Δεν ήξερα πού πηγαίναμε αλλά είχα κουραστεί να αναρωτιέμαι τα πάντα. Τώρα απλώς απολάμβανα αυτή τη βόλτα. "Πως και έτσι;" με ρωτάει ο Gabriel στα ξαφνικά και με πιάνει απροετοίμαστη. "Τι εννοείς;" τον ρωτάω γεμάτη απορία. "Δεν έχεις βγάλει κουβέντα. Ουτε μία σπαστική ερώτηση έχεις ρωτήσει. Αρχίζω να ανησυχώ" μου απαντάει γυρνώντας ελαφρά το κεφάλι του προς το μέρος μου χαμογελώντας ειρωνικά. Γυρνάω αγανακτισμένη τα μάτια μου και δεν του απαντώ. Φαίνεται να τον ενοχλεί αυτό. Έρχεται ενα βήμα πιο κοντά μου. "Μπορώ να σου δώσω τις απαντήσεις που θέλεις" μου λέει τελικά. Χαμογελώ έχοντας πετύχει αυτό ακριβώς που ήθελα. "Ωραία λοιπόν. Πώς γνωρίζεσαι με τη γιαγιά μου;" τον ρωτάω κατευθείαν μια απο τις κυριότερες απορίες μου. "Δεν έχασες καθόλου χρόνο" λέει γελώντας. "Θα μου απαντήσεις όμως σωστά;" τον ρωτάω και σοβαρεύει ο τόνος μου. Η αλήθεια ειναι ήθελα να μάθω εστω λίγα πράγματα. "Θα σου απαντήσω σε οτι μπορώ" μου απαντάει ειλικρινά. "Η γιαγιά σου γνωριζότανε με ορισμένα μέλη της οικογένειάς μου και την γνωρίζω αρκετά χρόνια όποτε όταν κατάλαβε οτι επιθυμείς να τη βρείς με εμπιστεύθηκε να σε φέρω σε εκείνη με ασφάλεια" απαντάει στην ερώτησή μου. "Και πώς κατάλαβε οτι ήθελα να τη βρώ;" ρωτάω καθώς νιώθω καινούριες απορίες να εμφανίζονται. "Αυτό θα ήτανε καλύτερο να σου το απαντήσει η ίδια" απαντάει. "Και γιατί ακριβώς έπρεπε να με φέρεις έτσι; Είμαι σίγουρη οτι υπήρχαν και λιγότερο βίαιες επιλογές" τον ρωτάω. Χαμογελάει με την ερώτησή μου. "Έχεις δίκιο αλλά ήτανε ο καλύτερος τρόπος. Δεν θα με εμπιστευόσουν ότι και αν σου έλεγα, και δεν υπήρχε το περιθώριο για εξηγήσεις, βρισκόσουν σε κίνδυνο" απαντάει σοβαρά. "Τι εννοείς βρισκόμουν σε κίνδυνο;" ρωτάω προσπαθώντας να σκεφτώ. Τότε μου έρχεται στο μυαλό η εικόνα εκείνου του άντρα που ήξερε το όνομά μου και εκείνο το γνώριμο συναίσθημα πανικού με περιβάλλει. "Εννοείς εκείνον τον-" πάω να πω αλλά με διακόπτει γνέφοντας το κεφάλι. "Πάλι καλά σε βρήκα έγκαιρα Arabella. Μπορώ να σου πω με σιγουριά δεν ειχε καλές προθέσεις" μου απαντάει. Δεν ξέρω αμα Θέλω να μάθω τις απαντήσεις στις ερωτήσεις που ακολουθούν. Σταματάω απότομα να περπατάω και ο Gabriel οταν το καταλαβαίνει έρχεται και στέκεται κοντά μου αλλά τόσο ώστε να μου δώσει τον χώρο μου. "Ξέρεις ποιός ήτανε;" ρωτάω αρχικά. "Όχι. Δεν τον γνωρίζω προσωπικά αλλα ας πούμε γνωρίζω άτομα σαν και αυτόν" μου απαντάει. "Είναι ο λόγος που λιποθύμησα;" ρωτάω έντρομη. "Ναι. Έριξε κάτι μέσα στο ποτό σου" απαντάει. Ξεστομίζω την επόμενη ερώτηση που μου έκαιγε τον λαιμό και φοβάμαι όσο τίποτα την απάντηση σε αυτήν. "Υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος που ήθελε να με βλάψει; άτομα σαν και αυτόν θέλουν το ίδιο;" ρωτάω και η έκφρασή του με προετοιμάζει για την απάντηση που φοβόμουν οτι θα πάρω. "Ναι υπάρχει. Και ναι δεν είναι ο μόνος που θέλει να σε βλάψει." Σαν να διαβάζει τη σκέψη μου συνεχίζει. "Δεν ξέρω γιατί σε ψάχνουν, αλλα μαζί μου θα είσαι ασφαλής. Μην εμπιστευτείς κανέναν άλλον". Χαμηλώνω το βλέμμα μου και επεξεργάζομαι όσα μου είπε. Διακρίνω την αλήθεια στα λεγόμενά του, και δεν με καθησυχάζει καθόλου αυτό. Εμπιστεύομαι όμως τη γιαγιά μου και μπορεί να μην ξέρω ποιός είναι ο Gabriel αλλα εμπιστεύομαι αυτό το ένστικτο ασφαλείας που νιώθω όταν βρίσκομαι κοντά του. "Ήσουν και σε εκείνο το κλάμπ που είχα πάει με τις φίλες μου. Με παρακολουθούσες;" χωρίς δισταγμό συνεχίζει να μου απαντάει με την ίδια ειλικρίνεια. "Έκανα ακριβώς όσα μου είπε η γιαγιά σου. Δεν σε πήρα μαζί μου απο τότε. Έπρεπε να περιμένω να το αποφασίσεις μόνη σου". Νιώθω οτι για την ώρα πήρα αρκετές απαντήσεις αλλά ταυτόχρονα οτι δημιουργήθηκαν ακόμα περισσότερα κενά στο πάζλ που προσπαθούσα να ενώσω. Θέλοντας να αποδιώξω για την ώρα αυτές τις σκέψεις σκέφτηκα να αλλάξω το θέμα. "Και τώρα πάμε κάπου συγκεκριμένα;" ρωτάω καθώς ξεκινάω να κάνω μερικά βήματα. Ξεκινάει και ο Gabriel να συνεχίζει για τον προορισμό μας. "Θέλω να γνωρίσεις κάποια" μου λέει χαμογελαστός. Νιώθω ένα μικρό τσίμπημα ζήλιας καθώς το μυαλό μου πηγαίνει σε σενάρια. Θυμάμαι εκείνο το φιλί που είχαμε μοιραστεί, εκείνη η στιγμή πάθους ζωντανεύει πάλι στο μυαλό μου και κοκκινίζω που θεώρησα ότι είναι κάτι το ιδιαίτερο. Σφίγγω το σαγόνι μου και προσπαθώ να διατηρήσω την αυτοκυριαρχία μου καθώς περπατάω δίπλα του. Παρατηρώ με την άκρη του ματιού μου οτι γυρνάει να με κοιτάξει και χαμογελάει. Τι φάση; τόσο γελοίος είναι ο τρόπος που νιώθω για εκείνον; νιώθω το αίμα μου να βράζει λίγο περισσότερο. "Αλήθεια αναρωτιέμαι σε τί συμπεράσματα έχεις φτάσει μέχρι τώρα. Για να σου διευκρινίσω ορισμένα πράγματα, δεν το είπα αυτό με ερωτικό τρόπο" τώρα κοκκινίζω που έβγαλα συμπεράσματα χωρίς λόγο και αιτία. Αποφεύγω το βλέμμα του και προσπαθώ να κρύψω το πρόσωπό μου. "Ααα.." απαντώ αμήχανα. Έχει καταλάβει σε τί θέση με έχει φέρει και μπορώ να πω οτι το χαίρεται. Αλλά προς έκπληξή μου δεν θέλει να με κάνει να νιώσω ακόμα πιο άβολα. Αντίθετα, αλλάζει το θέμα. "Φτάσαμε" μου λέει με ένα πλατύ χαμόγελο. Κοιτάω δίπλα μου και βλέπω ενα τεράστιο κτήμα και πολλά άλογα να τρέχουν.

Γεμίζω ενθουσιασμό και πλησιάζω να παρακολουθήσω αυτά τα πανέμορφα ζώα να καλπάζουν δυναμικά. Πάντα ήθελα να έχω ενα άλογο και τώρα ίσως είναι η ευκαιρία μου να γνωρίσω έστω μερικά. "Το περίμενα ότι θα σου άρεσε εδώ" ακούω τον Gabriel να λεει χαμογελαστά δίχως να μπορώ να πάρω τα μάτια μου απο το όμορφο θέαμα. Ανοίγει την είσοδο στο κτήμα και μπαίνουμε μέσα. "Πάω να μιλήσω πρώτα με κάποια άτομα μπορείς είτε να έρθεις μαζί μου είτε να κοιτάξεις τριγύρω" μου προτείνει. "Νομίζω ξέρεις ποια είναι η απάντησή μου" λέω χαμογελώντας. "Εννοείται. Μην απομακρυνθείς πολύ θα σε βρω σε λίγο" λέει ανταποδίδοντας το χαμόγελο και φεύγει.