UNDERTALE: UNDERSTARS

?

Alphys'in Lab. ına vardığımda nefes nefese kalmıştım. Alphys ise sakince kapıyı açıp, sorun ne diye sordu.

Ben: Ama sen- telefon- kaçırılma...??

Alphys: Neyden bahsediyorsun Lily? İyi misin?...

Ben: Ev-Evet...

Alphys: Neyse, girmeyecek misin?

Ben: Yok... Benim biraz işim var.

Saat 23:45. Yankı çiçeği bataklığına...
Undyne oradaydı. Çoktan gelmişti. Beni gördü.

Undyne: İşte burdasın! Neden beni çağırdın.

Ben: Bir 15 dakika daha beklemelisin. Tam geceyarısı 12 dememiş miydim?

Undyne: Şaka mı bu!?

Ben: Hadi ama. Sadece dediğimi yap.

15 dakika dolmak üzereydi. Undyne'ın karşısına geçtim.

Ben: Şimdi göreceklerin sonsuza dek bir sır olarak kalmalı. Anladın mı?

Undyne: Tamam, tamam herneyse.

Etrafa hafif bir ışık yayılmaya başladı. Dönüşüm başlamıştı. Undyne bana bakıp ağzını bir karış açmaktan başka bir şey yapamadı..

Undyne: Sen... Sen insan değilsin!

Ben: Evet... Canavar da değilim. Belki de her ikisiyim. Bilmiyorum... Ben... Ben bilmiyorum...

Undyne: Ta-Tamam sakin ol.. Hadi ama moruk bunu bana açıkla.

Ben: Küçükken... Bir kadın beni lanetledi. Bir cadı. Yada büyücü. Bilmiyorum. Ama o günden sonra, gece başka, gündüz başkaydım. Yarı canavar, yarı insan. Ya da hiçbiri. Herkes benden canavar diye bahsediyordu. Hepsi beni dışladı. Kendi ailem bile. Kimse yoktu. Ki zaten buraya intihar etmek için gelmiştim.

Undyne: Peki ne değişti?..

Ben: Artık bir amacım var. Siz... Siz benim hayatım oldunuz! Canavarları buradan kurtarmak istiyorum!

Undyne elini uzattı.

"Arkandayım."

...