Bu sabah içimde tarifsiz bir duygu vardı biraz hüzün ve çokça heyecan, dün gece gözüme hiç uyku girmemişti sabaha kadar kitap okuyup böylece son kalan kitabımı'da bitirmiştim. Gözüm bir an'da odama kaymıştı düşüncelerden kurtulup ışıltılı gözlerle odayı süzdüm, odamı daha önce hiç bu kadar boş görmediğimi farkettim, bütün kıyafetlerim ve eşyalarım hazır kolilerde gitmeyi bekliyorlardı. Odadan dışarı çıkıp evi taramaya başladım mis gibi kokular geliyordu ve çok acıkmıştım, yavaşça mutfak kapısına yöneldim evimizin neşesi ve hatta eli ayağı olan Oya teyzem yine döktürüyordu anlaşılan arkası dönüktü bende yavaşça yaklaşıp arkadan sarılıverdim, korkmamıştı çünkü bunu ona hep yapardım alışmıştı ani hareketlerime gülerek bana dönüp kolları arasına alıp sıkıştırdı oda beni öyle seviyordu, gitmeme çok üzülüyor hatta şakasına benide götür diye söyleniyordu , eskiden beri evimizin göz bebeğiy'di herşeye koşar yetişirdi hiç evlenmemiş'di , o yüzden kendini sadece bize adamıştı , bizden biriydi her gittiğimiz yere gelir hiç itiraz etmezdi.
İspanya'ya zor alışsa'da hiç sesini çıkartmamıştı , babannem'de başka yardımcı istemiyorum diyince mecbur tüm işi Oya teyzem yapar olmuştu, düşündüm'de bizim gitmemiz onun içinde iyi olacağa benziyordu , aklımı seveyim sonuçta benim fikrimdi İstanbul'da okumak babama ne diller dökmüştüm , kaç ay boyunca karnım çatlamıştı onu ikna edene kadar ama sonunda başarmıştım, ve bu akşam ilk uçakla gidiyordum.
Biraz bunun hüznü vardı evde her yer sakindi ve ben herkesi mutlu etmek için iş başındaydım . İstanbul'a benimle birlikte minnoş babaannem de gelecekti yoksa hayatta göndermezlerdi beni tek başıma , bi ev tutmuşlardı eski evimize gidemezdik çünkü hem aşırı büyüktü hemde dedemin anıları vardı.
Orada babaannemi tek başına bırakamazdım , bırakmazdım.
*******
Herkes uyanmıştı kahvaltı sofrasında servis bekliyorduk , ben her zamanki yerimde oturuyordum ama sanki sandalye bırakmamak üzere yapışmıştı popoma , bi garip hissettim uzun bir süre bu koltuğa oturup ailemle kahvaltı yapamayacaktım yüzüm düşmüştü bir anda belli etmemeye çalışıyordum bu uzun sessizliğimden babam anlamış olacak ki
"- Bugün son kahvaltın ha bizimle prenses" demişti.
Yemin edebilirim boğazım da öyle bir acı hissettim ki gözlerim yaşarmıştı , o an annem'de babama dönüp ;
-"Neden son olsun hayatım sadece kısa bir zaman , daha sonra yine birlikte olacağız prensesimiz ile hem gitmesine değil bu kadar büyüdüğüne üzülüyorum daha dün gibi aklımda ilk anne diyip bana sarılışı. "
Ahh evet bravo çok güzel sonunda beni'de ağlatmayı başarmışlardı
Gözlerimdeki yaşlar durmuyordu ellerimi hemen yüzüme kapatıp gözlerimi silmiştim o ara babam yanıma gelip beni usulca kucağına almıştı; ben televizyon karşısında uyuya kaldığımda da yapardı bunu sanki çok hafif birşey taşır gibi hiç ses çıkarmaz , zorlanmazdı.
Yavaşça yere indirdi, gözlerimi açtığımda küçük oyun evime getirmişti beni ama burası çok farklıydı önceden oyuncak dolu yer şimdi benim ve babamın fotoğrafları ile doluydu aslında herkes vardı o kadar güzeldi ki tüm geçmiş hayatım sanki bu kulübe'nin içinde gibiydi. Benim için yapmıştı babam bütün bunları, annemle birlikte tabiki, allahım çok güzeldi her yer rengarenk ışıklarla kaplıydı , yavaşça ilerledim ilk fotoğrafta annemle babam vardı ama annemin karnı o kadar şişti'ki resmen karpuz gibi duruyordu, deniz kenarında beyaz tüylerin arasında ikisi de annemin karnına bakıyorlardı yani bana babamın bileğinde pembe annemde'de siyah kurdale vardı .
Babama bakmıştım o an , cinsiyetim belli olmadan hissetmişti, bir kızı olacağını canım babacığım, gidip boynuna atladım tüm gücümle sarıldım ona , biraz sonra annem belirdi kapıda gözleri yaşlıydı yanakları her zamanki gibi pembeleşmişti, yavaşça yaklaşıp sarıldı bana sanki tüm bedenimi de aldı , çekilirken öyle içten sarılmıştı ki hiç ayrılmak istemedim oradan , eskiden birşeye üzüldüğümde hemen anneme koşup kafamı boynuna saklar sadece sarılırdım oda beni sakinleştirip benimle uzun uzun konuşurdu.
Sarılmayı herşeyden daha çok seviyorum daha samimi ve anlamlı geliyor bana.
Oradaki fotoğrafları inceleyip dışarı çıktık babam kapıyı kilitle'di ve kiliti de bana vermişti, "Bu kilit sadece sende dursun güzel kızım, eğer biz yokken bir bahanen kalmazsa burayı görmek için bu kulübe senin bahanen olsun demişti. "
- Aynı anda hem burnumu çekip hemde babama : Ay Allah korusun baba şöyle denir mi hiç siz olmazsanız ben ne yaparım ? Diye söylendim .
Babam çok duygusallaşır böyle konularda tutamazdı kendini herşeyi düşünürdü, hep birlikte eve girip biraz daha oturduk akşam olmuş valizleri arabaya koymuştuk herkesle vedalaşıp hava alanının yolunu tutmuştuk. Annemle babamın gelmesini istememiştim açıkçası daha çok üzülmeyeyim diye onlarda hak verip gelmemişlerdi ama annem dakika başına arıyordu en son anne biniyorum artık kapatmam lazim derken yanımdan hızla bi kız geçti öyle bir çarpmıştı ki bana nerdeyse uçacaktım. Yerden kalkarken babannemin sesini duymuştum kızı tutmuş habire birşeyler homurdanıyordu, kızda yavaşca yanıma gelip kolumdan tuttu hafifçe tebessüm edip uzaklaştı yanımdan, babaannem durur mu hiç
"şimdiki nesil terbiye bile bilmiyor canım insan bir özür diler " diyip kıza söylenmişti ardından da gelip kocaman sarıldı Pakize sultan torununu'da herşeyden sakınırmış minnoş babaannem benim, gerçekten bende şaşırmıştım bide kendimi kimseyle konuşmaz zannederdim, aman benden beterleride varmış .
Neyse ki yerleşmiştim yerime çok rahat bi yolculuk olacaktı odalarımız ayrıydı babaannemle, o başka yerde ben başka yerdeydim daha kalkmamıştı uçak yavaş yavaş hareketlenme olmuştu en son babamla konuşup telefonumu kapatmıştım.
~~~~~~~~~~
Birisi birşey diyordu bana duyuyordum, hostes başımda elinde kartla benim uyanmamı bekliyordu yemek saati gelmişti uzun bi yolculuk olacağı için herşey vardı en sevdiğim yemeklerden seçip hostese teşekkür edip gelmesini beklemeye başlamıştım alışkın değildim başka yolcu uçaklarına babam özel uçağıyla göndermek istedi ama yeni evimizde uçak pisti falan yoktu, maalesef normal uçaktan yer ayırttırmıştı.
Bana her türlü uyardı , babam bizim için hiç bir şeyden kısmaz en iyisini yapardı her zaman, babaannemi merak etmiştim hostes'ten izin alıp yanına gidecektim ama babaannem uyuyordu onu uyandırmak istemedim tekrar yerime dönerken o kızı görmüştüm perdenin arasından bana bakıyordu hafifçe güldüm elimle gelmesini söyledim ama o perdeyi işaret edip geçemeyeceğini gösterdi bende hemen yanına gidip perdeyi açtım herkes bana bakıyordu biraz utanmıştım açıkçası herkese iyi geceler diyip kızı oturduğu yerden kaldırıp benim tarafıma götürdüm boş boş yüzüme bakıyordu önce elini uzatıp kendimi tanıttım elini uzatip elimi hafifçe sıktı ama hiç sesini çıkarmadı, acaba benden mi çekiniyor diye düşünmeye başlamıştım ki hostes hanım gelip bize uyarıda bulundu kızın elinden tutup; "kusura bakmayın bu kısma geçmeniz yasak küçük hanım" diyip kızı kaldırmıştı yerinden , oda hiç itiraz etmeden yerinden kalktı bana bakıp gülümseyerek başını eğdi yavaşça yerine geçip oturdu kadın perdeyi kapatmadan, ona el salladım oda bana göz kırpmıştı. Eğer babaannem olmasaydı ben gösterirdim size ama şimdi bişey diyemezdim kızıda tam tanımıyordum zaten , sadece babaannemin arkasından söylediklerini duyduğu için mahçup olmuştum bu kadardı.
Yavaş yavaş uykuya kendimi bırakmıştım sabah yeni bir şehirde uyanmanın heyecanıyla garip bir hisle uykuya daldım.
********
Yeni bir hayata başlayacaktım artık belki zor belki kolay hayatı sadece yaşayıp öğrenecektim!!!
