Jaiven's POV
"Hey!! you?"-si Ynna sabay kagat dun sa chicken.
"Me?"-me na nagulat ng medyo.
"Yeah..kindly talk.I feel so sleepy sa sobrang boring."-siya na parang nilalaruan ang pagakain niya.
Ano ba yan?mukhang mas matapang pa siya kaysa sa akin.Kausapin ko nalang nga to.
"Tsk,ba't ba kasi ang dami ng inorder mong pagkain?"-Me sabay tingin sa kanya.
"mmm...it is just an exchange because I made you wait"-siya sabay smile ulit.
"Pakelam ko...Kung hindi lang nakakairita ang pamilya ko hindi talaga ako nagpakita dito sa babaeng to."-bulong ko sa sarili ko.
"And para matagal kitang makasama."-siya sabay wink sa akin ng right eye niya. -.*
Yumuko ako ng konti at ngumiti dahil sa sinabi niya.
"Wow!praise the Lord you finally smile!"-malakas na sinabi niya.
"No! I did not."-me na tinatanggi. Nakakahiya talaga.
"YES!YOU DID!"-this time sobrang lakas na at ng boses niya at lahat ng tao ay nakatingin sa amin.
"Shttt...tumahimik ka nga nakakahiya ka."-Me na tinitignan siya ng masama.
"Okey sorry,pero imagine IKAW... na once in the blue moon lang ngumiti ay cute pala"-Yanna na sobrang lapad ang ngiti.
"Tsk...porket pala minsan lang ngumiti hindi na gwapo?-me
"Mmm...99.9% kasi they said na kung minsan ka lang tatawa ay magkakaroon ka ng maraming wrinkles."-siya habang nakatingin sa pagkain niya.
"How sure are you?"-me
"Sure na!sure na sure na!sobrang sure.Ba't dati I thought 100% talaga nangyayari to but now I can say na 99.9% nalang."-siya na seryoso
"ano ang nangyari sa 0.01%?"-me na nagtataka.
"Ikaw yun!dahil kahit ang sunget,suplado,tahimik,hindi ngumingiti at snobero ka hindi ka pa rin nagkakawrinkles."-siya tapos smile ng malapad.
"Thank you for the nice complement".-sarcastic kong sabi.
"Welcome!"-siya sabay ngiti ng malapad tapos bumalik ulit siya sa kinakain niya.
"Ba't mo na sabi na snobero ako?"-me
BINABASA MO ANG
Mumu in a Mission(complete)
Ficção AdolescenteA story of a ghost girl who fell in love with a hideous beast (he's a gangster,a handsome gangster). She need the help of that beast for him to go to eternal life. But at the end of the story someone will need to let go...
