Love Of The ALPHA |ChanBaek|° ₪✘₪

₪ |L.A.M| 13 ₪

Öncelikle bölüme geçmeden önce küçük bir uyarı. Bu bölümde kitap Baekhyunun ağzından ilerleyecek. Chanyeolu Baekhyunun gözünden göreceksiniz. Betimleme ve anlatım hatalarım için özür diliyorum. Sonuçta ben bir yazar değilim ve bu kitabı mutlu olmak için yazıyorum. Benim büyük ailem eLAyFim Sizi seviyorum. Unutmayın ben her zaman buradayım. İstediğiniz zaman mesaj atabilirsiniz ve sizi eğlendiririm. Ben bu kitabı sadece hayal gücüm olarak görmüyorum. Bence farkına olmadan yanlışlıkla bir aile kurdum. eLAyFi min; Kızıl, Beyaz, Siyah kurtları sizi seviyorum.

***

Bölüm 13: "Bağlanma."

Bana gözlerini ayırmadan bakan alfamdan bir an olsun gözlerimi ayırmazken açık pencereden yavaşça üzerime süzülen beyaz küçük pamuklar tenime değip yok oluyordu. Her bir küçük pamuk tanesi tenimde soğuk bir iz bırakırken üzerimde ki sıcak bakışlar etkisini yok ediyordu. Alfam çok sıcaktı. Onun sıcaklığıyla asırlardır kavruluyor gibi hissediyordum.

Gözlerimi acıtan siyah ince teller onun büyük eliyle yer değiştirdiğinde artık onun bacağı benim çıplak dizlerime değiyordu.

Sıcaktı. Sıcaklığı beni her yerde bulacak kadar güven verici bir o kadarda huzursuz ediciydi. Saçlarımdaki eli yavaşça sol yanağıma geldiğinde elimi bileğinden tutarak gözlerimi kapamıştım. Sıcaktı. Sıcaklığı güven verici ve bir o kadarda huzursuzdu.

Hırıltılı ve kalın sesi tekrar değdi sanki tenime. "Baekhyun." Gözlerimi yavaşça açarken diz çöküşünü izledim. Elini beni bırakmasından korkarcasına tutarken dizlerinin üzerine çökmüş beklemişti.

Elini yavaşça aldı benden. Ellerimin arasından kayışını izlerken yüzümde bıraktığı sıcaklık yerini acı veren soğuğa bırakmıştı. Dudaklarımdan onun ismi dışında bir kaç kelime çıkarmak istedim. Yalvarmak istedim. Sıcaklığını bana ger vermesi için ben diz çökmek istedim. Ama tekrar sadece onun ismini söyleyebildim. Tıpkı onca nefret saçan onca kurdun arasında korktuğumu söylemek isterken onun ismiyle yardım istemem gibi. "Chanyeol."

Sessizliği koca bir duvardı sanki. Aşmak istesem de o elimi tutmadan çıkamayacağım bir duvar. Dizlerime başını koydu sadece. Ellerim benden habersiz dizimdeki saçlara gitti. Yumuşacıktı. Gri saçlar parmaklarımın arasında kırmızıya dönüşürken korkuyla ellerimi ayırdım. Dizlerime yayılan sıcaklık can acıtır hale geldiğinde dudaklarımı birbirine bastırdım.

Eğer söylersem yine bırakırdı beni. Tıpkı ilk günkü gibi uzaklaşıp dokunmaya kıyamazdı belki. Dokunsun istiyordum. Sıcaklığının huzurunu ve korkusunu yaşamak bile mutlu ediyordu beni.

Acı hissi yayılırken vücuduma, gülümseyen yüzümden akarak kırmızı saçlarında gizlenen damla böldü rüyamı. Ardı sıra akan yaşları gizlemek istercesine başımı küçük pamukların geldiği yöne çevirmiştim.

İstediği kadar yaksın canımı. Ben yine onun sıcaklığı için susmak zorundaydım. Taki o yaralarımı iyileştirene kadar.

"Iah-" Ve yine yaptım. O yine benden korkarak uzaklaştı. Geride dizlerimdeki kırmızılıklar kaldı. Çatık kaşarıyla dizlerime ellerini uzattığında elleri titremiş ve gerilemişti.

"Acıdı mı?"

Son kez gülümsedim ona bakarken ve bedenimin karanlığa esir olmasına izin verdim. Soğuk karanlığa..

***

"Evet baba. Güvenliği arttır. Hayır betalar değil- Hayır onlara güvenemem eLAyFi dışında kimse olmamalı."