𝑀𝐸𝐹𝒯𝒰𝒩 (TEKRAR YAZILIYOR)

-2-

﷽

Kendi hallerinde insanlarız biz okuyan,dua eden,bekleyen insanlarız biz..🍀 -Oğuzhan Çelebi..

#Rana'nın Ağzından..

Yengem odadan çıktıktan sonra Devin'le hıçkırıklara boğularak ağladık..

Ne kadar süre ağladık bilmiyorum ama ağlamaktan yüzümün gözümün şiştiğini hissediyordum ağlamamız bitince birbirimize dönüp sarıldık,birbirimizden ayrıldığımız da gözlerimizdeki hüzün apaçık ortadaydı..

"Bence ağlamanın bize faydası yok artık birbirimze destek olmamız gerek,madem bize seçme hakkı vermiyorlar bizde el ele verip dimdik ayakta durucağız.O ağa bozuntularının karşısında ağlayan zırlayan değil dimdik ayakt duran Baranlar'ın kızlarını görecekler!"

Dedi Devin ben de sanki birden vücuduma bir enerji gelmiş gibi göğüsümü gerip..

"Haklısın kuzum görür o sümsük ağalar bizleri aldıklarına pişman ediceğiz illallah edecekler." Dedim ve kahkaha attık..

Bu kızda olmasa destekçim yok arkamda duran yoktu..

Devin'le sabah ezanına  kadar dertleştik.Bana İstanbul'u anlattı o kadar güzel anlatıyordu ki insan'nın aşık olası geliyordu..

Kısmet olmamıştı hiç oralar gitmek zaten Mardin'den dışarı çıktığımda pek söylenemez ezan okuyunca,kalkıp abdestimizi alıp namaza durduk.Namaz dan sonra yataklarımıza geçtik aynı odada kalıyorduk ama ayrı yataklarımız vardı..

Yatağa uzanır uzanmaz aklıma yine canımdan çok sevdiklerim geldi,hele ki cennet kokulu annem ne çok özlemiştim ama kokusunu içime çekip doya doya öpmek istiyordum,ama ne mümkün istem dışı yine gözyaşlarım geliyordu,sonra benim ilk ve tek aşkım canım Babam onu anlatamıyorum Babasızlık da çok zor seni koruyup kollayan canım kızım diyip dizine otutturup saçlarını okşayan biri yok,kimi zaman amcamDevin'e yapardı,dizine alıp öperdi severdi o zaman kalbim çok acırdı odama gidip yatağımın dibine oturup dizlerimi kendime çekip ağlardım.Babamın yokluğu o zamanlar çok acıtırdı..

Şimdi ise evleniyorum kırmızı kuşağımı bağlayıp anlımdan öpüp nasihat veren yok büyük bir boşluk var kocaman bir boşluk içine beni alıp sonsuzluğuyla içimi dolduran..

Ama yapıcak birşeyim yok Rabbim onları çok sevdiği için erkenden yanına aldı onları kendimi bu şekilde avutum uykunun kollarına bıraktım kendimi en azından rüyalarımda özgürdüm..

  #Devin'in Ağzından..

Sonunda sabah olmuş.Etrafı bütün güneş ışıkları aydınlatmıştı gözlerim o kadar şişmişti ki ağlamaktan açıp kapattım birkaç defa saat 9:05 geçiyordu telefonumu yatağa bıraktım.Rana'ya döndüm hala uyuyordu,kıyamadım onun durumu benim durumumdan daha zordu bunun farkındaydım dolaptan birkaç kıyafetimi çıkarıp giydim.Şalımıda yaptıktan sonra mutfağa indim bütün avlu sessizdi bu sabah onlara kahvaltı hazırlamak istedim..

Tam kahvaltı'yı hazırladım.Mizgin yengem birden mutfağa girdi yüzünde yine bir sinsi gülüş vardı şakalaşır gibi omuz attı ben pek sevmezdim oldum olası el şakalarını ben ocağı söndürürken eline salatalık almış onu yiyordu birden söze girdi..

"Kız siz ne şanslı çıktınız bu Mardin de ki her kızın hayalidir. Kerimoğlu  konağına gelin olmak siz varya siz." Diyip omzuma vurdu zaten zayıfım beni sarstı bir omuzla Mizgin yengem biraz delidir.Birden annem mutfağa girdi..

"Mizgin ne vurursun kızıma zaten iki gıdımlık canı var İstanbul'larda kuruyup  kalmış zaten."

"Yok Ana şakalaşıyorduk."