- 12 His-

298 30 8
                                    

Bu tıpkı güneşin batışı gibi bu kaybolmak gibi boğazından kızgın bir demirin geçişi gibi..

Bu acı mı aşk mı ?

Yoksa pişmanlık ya da fedakarlık mı ?

İnsan ne ister bu dünyada ?

Sınırlarını zorlamak ister mi ? 

"#Zeynep'in Ağzından.."

Herkesin şaşkın bakışları altında Devran'nın kolunu tutuyordum..

Aniden bıraktım..

Kendimi toparlayıp tekrar herkese döndüm..

"Kurban arayacak zaman bu zaman değil."Diyip tekrar nefes alıp konuşmama devam ettim..

"Herkes kötü durumda durumları iyice zorlaştırmayın Ağalar!"

Devran önüme geçip..

"Durum bu Ağalar gördüğünüz gibi ama bu yaptığınızında bir bedeli olucak elbet!"

Adamlardan biri ayağa kalkıp..

"Sözünüzde durun o zaman!"Dediğinde Devran gözlerime bakıp..

"Sözümüz söz!"Dedi.

Göz göze geldiğimizde ikimizde yanlızca sustuk..

Zinar Ağa ayağı kalkıp;

"Gördünüz ağalar bizde söz senettir daha fazla zorluk çıkarmadan herkes evlerine dağılsın."

Ağalar tek tek kalkıp gittiler ben ise düşünmekten kendimi alıkoyamadım.Bir sinirle söylediğim söz gerçek mi oluyordu acaba?

Devran kolumu bırakıp gözümün içine bakınca gözümü yere eğip sinirle Rana'nın yanına gittim.Usulca açtım kapıyı kırılmış kalbi köz olup yanıyordu sanki kucağında Muhammed'in gömleği vardı uyumuş kalmıştı kardeşim..

Dışarı çıkıp nefes almaya başladım.Devran ise merdivenden iniyordu hiddetle koşup kolunu tuttum..

"Sizin bu aptal töreleriniz kimlerin canını yaktı daha söyle!"

Kolumu hiddetle çekip..

"Bende bunları değiştirmeye çalışıyorum Zeynep Baranoğulları senin bu aptal dediğin töreler günümüzde ki gibi değildi herşey adalet ile yapılırdı."

Kolunu sıkıca tuttum..

"Şunu kafana kazı evlilik olsa bile gerçek birşeyler aramızda asla gerçekleşmeyecek!"

Kolumdan kurtulup merdivenlerden inip konaktan çıktı..

Ben de esen buz gibi rüzgarın etkisiyle derin bir nefes aldım..

Babam'a gidip herşeyi anlatıcaktım hazırlanıp çıktım konaktan..

Bizim konağın önüne geldiğimde Ali konağın önünde bekliyordu..

Derin nefes aldım..

"Hoşgeldin Ali."

"Nerelerdeydin Zeynep!"

"Gel bir yerde oturup konuşalım."

Bir cafe'ye gidip oturduk sorulu gözlerle bakıyordu adeta..

"Birden bire neden kayboldun?"

"Burada işler biraz karmaşık hal aldı Ali sorumluluğunu hissetiğim biri var burada ve zor durumda.."

Durumu ona detaylıca anlattığımda..

𝑀𝐸𝐹𝒯𝒰𝒩  (TEKRAR YAZILIYOR)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin