𝑀𝐸𝐹𝒯𝒰𝒩 (TEKRAR YAZILIYOR)

-6 İçimdeki fırtınalar-

Sevmek ölmektir bence, ben de sevmiştim ölmeden önce...  

  Öfke rüzgâr gibidir, bir süre sonra diner; ama birçok dal kırılmıştır bile. 💔 

#Devin'in Ağzından..

İçimdekileri silemezdim..

Zaten nasıl silinebilirdi ki küçüklüğümden beri sevmiştim onu kimseye söyleyemeden onu yıllar sonra gözlerinden hatırlamıştım..

Kader tam buluşturmuştu bizi ama erkenden koyuvermiştim kendimi..

Hiç fark etmemişti beni ta ki gözlerimiz birbirlerini bulana kadar öfkeyle bakmıştı gözlerime..

Ama artık ikimiz içinde bir çıkış yolu yoktu o kendi hayatını seçmiş ben ise savrulabildiğim yerlere savrulmayı bekler gibi hiç kıpırdamadan öylece sessiz ölüm sessizliği gibi kalbimin parçalanışını seyrediyordum..

Bir hafta daha Mardin de kalıp ailemle zaman geçirmeyi planlıyordum bir yandan telefon görüşmeleri yapıyordum.Arkadaşlarım bana çok yardımcı oluyordu, penceremin önüne oturup manzarayı öylece izliyordum telefonum çaldı arayan Aliydi heyecanla telefonu açmıştım..

"Alo Ali."

"Alo Devin nasılsın görüşmeyeli?"

"İyiyim Ali ne olursun güzel haberler ver."

"Babamın sahibi olduğu   kolejde açık varmış Babam da özellikle seni istedi yani gelmemen için bir sebep yok artık,bir ay sonra okullar açılıyor İstanbul'a gelince evraklarla uğraşaman lazım birde ev tutma gibi durumların var kadro işini de halledeceğiz."

"Tamam Ali gerçekten çok teşekkür ediyorum 2-3 gün sonra İstanbul'a dönerim biraz birikmişim var eğer bana borç verirsen çalışınca sana öderim söz veriyorum."

"Evi kafaya takma öğretmen evleri var sana Babam ordan bir yer ayarlar çalışmaya başlayınca da bir ev alırsın bende sana yardımcı olurum merak etme ve unutmadan, sana biraz kızgınım."

"Neden diye soramam biliyorum sen benim en yakın arkadaşımsın haber vermeden öylece gittim ama gerçekten neden gittiğimi sorma."

"Ailevi sorunların tabiki canım ona ben karışmam biliyorsun her ne olursa olsun yanındayım."

"Çok teşekkür ederim iyi ki varsın bu yaptıklarını nasıl ödüyüceğim bilemiyorum yurt paramı da sen ödemişsin Gizem söyledi ne gerek vardı?"

"Ben sana ne söyledim aramızda öyle ufak şeylerin lafımı olur hadi bakalım genç öğretmen ben kapatıyorum halletmem gereken işler var."

"Tamam gelince konuşuruz bunları tekrardan teşekkür ediyorum görüşürüz."

"Görüşürüz.."

Telefonu kapattıktan sonra koşarak anneme gittim.

"Anne kolejde çalışmaya başlıyıcağım yani mecburen gitmem lazım."

"Dur bi kızım önce Babanla bir konuş yine seni kaybetmekten korkuyor zor tutuyordum ikisini bu sefer güzel dille konuş olurmu güzel kızım."

"Tamam anne merak etme sen."

Hamile olan yengem'e doğru gidip karnına dokundum..

"Ufaklık hemen doğuda seni bir güzel öpüveriyim."

"Ah be Devin'im niye hemen gidiyorsun ki."

"Yenge biliyorsun çalışmam lazım boşuna okumadım ben artık önümde de bir engel olmadığına göre yapıcak birşeyim de yok."