We kennen allemaal wel die klootzak die een selfie maakt als je om een foto vraagt. Om het af te maken, kom je er ook achteraf pas achter als je je mobiel terug krijgt. Voor Dani is juist precies die ene lelijke onderkinselfie misschien wel haar red...
Opgedragen aan BlackDiamond146 voor haar stemmen :)
DE VORIGE KEER BIJ LDHL: 'Met Jackie Chan.'
'Is dat Jazz?' Zijn moeder kijkt verbaasd op.
'Uh, dit is Zinzi,' hoort Jake twijfelend aan de andere kant van de lijn.
'Zinzi?' antwoordt hij dan op mijn moeders vraag en tegelijkertijd als verraste uitroep.
'Ik, uhm, kunnen we misschien praten?'
Aflevering 9: dipsaus drama met knapperige nacho's
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
'Ik, uhm, kunnen we misschien praten?'
Mijn moeder kijkt me verward aan. Met haar grijze spaghettikrulletjes ziet ze er helemaal verwilderd uit.
Ik ben een paar tellen stil. 'Met mij?' kan ik er dan verbaasd uitkramen. 'Ik kan prima praten,' ik grinnik ongemakkelijk en frunnik aan de dooie eindjes van mijn bruine haar, 'maar ik weet niet of je dat wilt.'
Mams zucht en mompelt een "hoe kan het dat jij niet meer single bent" voor ze de woonkamer in verdwijnt. Ik loop de keuken uit net als Bram mijn zusje de keuken in sleurt. Ik sta kort op mijn tenen om me tussen de twee rennende kinderen te manoeuvreren.
'Kut hangjongeren!' roep ik in een krakkemikkige oude mannenstem. Waarop Rowan een "flikker op opa" naar me toe lacht. Ik heb haar toch zo goed opgevoed.
'Sorry als het niet goed uitkomt...' Zinzi lacht zachtjes.
'Ik kan wél goed luisteren.' Ik glimlach ook al weet ik dat ze het niet kan zien.
'Dat zou fijn zijn.' Het is alsof ik met glitters de woorden zie oplichten. Haar woorden klinken zo krokant met haar heesje.
Ik zuig hoorbaar een teug lucht naar binnen en verwerk het met een grote zucht weer uit. 'Kom maar op met dat verhaal. Ik ruik drama.' Het kan ook de verbrande eilucht zijn van Rowan en Bram. Soms doen ze echt alsof ze al samen wonen en heel verantwoordelijk voor hunzelf moeten zorgen. Jazz, al was ze toen nog Rosalina, had een keer twee bakken chocolate chip koekjes gebakken. Ik had meer deeg in mijn haar dan op de bakplaat. Sinds ze erachter kwam dat de theaterclub, of elk ander commissie, geen koekjesliefhebber waren, is ze gestopt. Ik vond ze lekker, maar Jazz besloot ze toch nooit meer te maken.
'Jake ik...'
'Wacht,' breek ik Zinzi af als de keukenstank wel heel sterk begint te meuren. 'Afzuigkap!' gil ik de kokende masterchefs. Stelletje amateurs. Sowieso moet ik de hele keuken weer ont-Rowannen, want wow die smurf laat altijd een spoor vuil haar achtervolgen. Ik loop richting de keuken, maar blijf staan als ik Zinzi weer hoor praten.
