Uchiha'msı Birşeyler

Küçük

Help me !! Yarın olmak ben sınav
Pls kill me!

Hayatın zorluğunda ezilen daha 14 yaşındaki küçük kız bir köşede ağlıyordu. Çünkü gözyaşlarını içinde tutmakdan yorulmuştu. Hayat ona ağır oynuyordu. 

O gün en iyi arkadaşı Chocho ile arası bozulmuştu. Bunun üstüne annesiylede tartışmıştı. Bir tek buda değildi. Rüyasında babasını görmüştü o sabah, tüm gün baba hasreti kalbinden inmemişti. 

Bir anda herşeyin üst üste gelmesi,  sarsılmaz olan minik Uchiha yı yerlebir etmişti. 

Evinden bir hışımla ayrılan Sarada günbatımının kolay izlenebildiği yüksek kayaların olduğu bir ormana gitmişti.

Sırtını büyük kayaya yasladı. Gün batımını izlerken gözlerinden gelen yaşlar kalbini yaksada hıçkırmamaya kararlıydı. 

Sonra durdu

Düşündü

Zihnini delen bir soru düştü aklına "neden bunu yapıyorum? "

Artık gözyaşlarını saklamak istemiyordu.

Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.

Babasını düşündü. Onu çok özlüyordu yokluğunu hep hissediyordu. "Şimdi şu çalılıkların ardından çıksın diye herşeyi verebilirim" diye düşündü  ve fısıldadı gökyüzüne

"Baba, neredesin?  Buram çok acıyor gel artık. "

Belki ulaşırdı bu sözleri babasına Ve ulaşmıştıda Çölde yürümekten yorulan sasuke dinlenmek için  kızgınlıgı azalmış kuma oturdu

Matarasından şu icti

Gökyüzüne baktı adam, içine kızının sevgi kırıntıları düştü

Hissetti sasuke kızının onu çok özlediğini, ağladığını oda gökyüzüne fısıldadı belki bir umut fısıldadığı sözcükler ona ulaşır diye

"Seni çok özledim kızım"

Gökyüzü ikisinin duygularını iletiyordu birbirlerine

Sarada hıçkırıklarını az çok dindirmisti. Ağlamak ona iyi gelmişti ama hala kalbi alev alevdi. 

"Çok mu uzakta nee-chan"

Sarada duyduğu ses karşısında irkilmisti. Kendisine soru yönelten 7 yaşında ufak bir kızdı.

Ufak kız Sarada nın yanına oturdu

"Nee-chan cok mu uzakta baban?"
"Çok"

"Onu daha önce gördün mü"

"Toplasam 5 6 gün"

"Çok iyi nee-chan ben hiç görmedim"

"Neden?"

"Doğumumda öldürülmüş. Ben can bulurken o can verdi"

Sarada sebepsizce bu kızın dediklerini can kulağıyla dinliyordu.

"Çok mu acıyor kalbin nee-chan?"

"Ailen nerede senin?"

"Dadıdan* kaçtım ben "

(* dadı:"bakıcı" bilmeyenlere:)

"Neden?"

"Çünkü buranın manzarası çok güzel sende bu yüzden burdasın değil mi nee-chan"

"Adın ne senin? "

"Hakuyu Hiyori"

Sarada şaşırmışdı ünlü Hakuyu klanından birinin burada olması tuhaftı ve bu isim ona tanıdık geliyordu.

"Klanımın varisiyim"

"Ha?"

"Zihnini okudum nee-chan, bende senin gibi bir klan varisiyim"

Hakuyu klanının başındaki kişi Hakuyu Daichi ölmüştü ve geçici olarak Daichi'nin eşi yani Hiyori nin annesi klanın başına geçmişti ve Hiyori 17 yaşına geldiğinde klanının başına geçmek için eğitiliyordu. Sarada bunları hatırladı.

"Nee-chan sen güçlü ve tek kız Uchiha sın, ama aynı zamanda bir insansın duygularını hep saklama kalp de taşabilir bazen"

"Ne yapmalıyım sence"

"Umudunu yitirme "

O sırada Dadı gelmişti. Nefes nefese " Hiyori-sama heryerde sizi aradım çok korktum iyi misiniz"
Dadı Hiyori nin yanında oturan Sarada yı görünce hemen kendini topladı "Siz kimsiniz efendim?"

"Konoha sakini bir ninjayım"

"Hiyori-sama gidelim artık güneş batmak üzere"

"Nee-chan senin adın?"

"Sarada"

"Belki tekrar görüşürüz kendine iyi bak Sarada-nee chan"

"Sende"

Sarada yanında beliren ufak kızın bugün için kendisine verilmiş en güzel hediye olarak düşündü. Nedensizce kızla birlikte içindeki tüm sıkıntıları neredeyse gitmişti.

Birazdaha orada kalıp güneşin tamamen batmasını izledi. Sonra
evine doğru yol aldı.

Evine vardığında akşam yemeği vakti Sakura Sarada nın yanına gidip özür diledi.

Birlikte yemeklerini yedikten sonra Sarada yorgun olduğunu söyledi. Birazcık ateşi vardı soğukta üşütmüştü yarınki göreve gidemeyeceğini fark eden küçük Uchiha kendini uykunun tatlı kollarına bıraktı.

Nasılnız canlar ben sınav yerine bunu yazıyorum. Röportaj da biraz aksaklıklar oldu sonra bir kaç şey daha oldu son iki gün de üşengeçliğim tuttu bölümü atamadım ama görüyorsunuz sınavım var yarın öğle den sonra atabiliyorsam atarım atamazsam diğer güne canlar sizi böyle beklettiğim için de Özür dilerim.

Hepinizi çooook ama çoooooook seviyorum.