Tree Portal (Dutch)

Green stone...

heeey peepz

zo ultramegaverysory voor het late uploaden maaaaar ik kan het uitleggen... ik was op vakantie :$ hier is een nieuw hoofdstukje hij zou er gister zijn maaaar sommige mensen in dit huis wouden mij niet op de computer laten sorry!

ByeBye!X

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

De man leek sprekend op de vader van Charice, maar wat deed die in de afbeelding? Wat had de vader van Charice hier überhaupt mee te maken? Het duizelde me, weer zoveel vragen en geen antwoorden. Misschien was het wel gewoon toeval? Ik bedoel, hij zag er niet heel abnormaal uit. Gemiddelde lengte, gemiddeld postuur en bruine haren. En de afbeelding was niet eens in kleur dus misschien had deze persoon wel zwart haar, of blond. Ik schudde mijn hoofd en duwde de gedachte weg, het kon niet zo zijn! toen viel me nog iets anders op aan het papier, de ronde cirkel met de versierde rand er was iets anders aan. De plek was eerst wit geweest en was nu zwart met een groene tint. Alsof het papier op die plek was verschroeid, ik bekeek het beter en het zag er inderdaad uit als een brandplek. Mijn gedachte dwaalde af naar de avond van de verdwijning. En opeens schoot er een angstaanjagende gedachte mijn hoofd binnen. De schim! Misschien was het wel diezelfde man geweest als de man op de afbeelding. Nee, ik  had echt te veel fantasie. Wie weet hoe oud die afbeelding wel niet is? Misschien wel 200 jaar oud, dan kon het nooit zo zijn dat het dezelfde man was. en misschien was het wel een toevallige voorbijganger geweest toen in het bos. Iemand die richting de boerderijen verderop liep, of iemand die gewoon aan het wandelen was, of iemand die zijn hond uitliet. Een rilling trok door me heen bij de gedachte aan een hond, nog steeds was ik doodsbang voor honden. Toch was het vreemd, alles was de laatste tijd vreemd. Ik zuchtte en viel languit op mijn bed. In deze korte tijd was heel mijn leven op z’n kop gezet, alles was veranderd en niets was meer zoals het leek. Overal zat iets achter en er gebeurde mysterieuze dingen in en buiten het Huis. Ik wist het gewoon echt niet meer, ik besloot alles op een rijtje te zetten door in mijn dagboek te schrijven. En opeens besefte ik me dat er iets was met die steen, het perkament en de steen reageerde op elkaar. Want toen ik de ene in mijn hand had of om gebeurde er iets met de ander, toch? De eerste keer had ik de afbeelding gezien, en de tweede keer ook. Maar wat was er met die schroei plek? Zou dat ook kunnen komen door de steen? Nee, stenen konden geen vuur of brandplekken veroorzaken. Toch? Ik twijfelde aan alles. Ik wist het gewoon niet meer. Waarom overkwam mij dit? Waarom moest uitgerekend van alle mensen in de hele wereld mijn beste vriendin verdwijnen? En waarom moest ik nou net weer in al dit mysterieuze gedoe terecht komen?

Ik schrok wakker, van de regen die luid tegen mijn vloer tikte. ik lag met mijn hoofd op mijn dagboek en mijn arm lag in een rare bocht gewrongen.  Ik duwde mezelf overeind en bevrijde mijn arm uit de rare positie. Hij zat in de spleet tussen mijn bedrand en de muur terwijl mijn deken eromheen was gevouwen. Ook was hij dubbel geklapt omdat de pen niet in de spleet past en mijn hand erboven klem zat. Hoe kreeg ik het toch voor elkaar? Opeens merkte ik dat er een deken over me heen lag en opeens besefte ik me ook dat het raam openstond! Ik sprong van het bed en de deken gleed van me af. Ik gleed half uit in de plas water die de regen had veroorzaakt en bereikte uiteindelijk het raam. Ik duwde hem dicht en schoof de grendel ervoor. ik leunde hijgend tegen de muur, ik was buiten adem doordat ik zo snel was opgestaan en omdat ik mezelf overeind moest houden. Ik gleed langs de muur naar beneden en ging op de grond zitten. De regen tikte tegen de ramen en ik zuchtte diep. Ik keek op de wekker die naast mijn bed stond. 17:50 gaf hij aan, over 10 minuten zou de stem van de huismoeder door de luidsprekers galmen om aan te kondigen dat het eten klaar zou staan. Ik besloot om me nog even op te frissen voordat ik naar beneden zou gaan. De badkamer zat gelukkig tegenover mijn kamer. Ik  liep naar de spiegel toe en keek erin. Ik deinsde geschrokken achteruit, mijn ogen! Mijn ogen die normaal bruin waren met soms een minuscuul beetje groen waren opeens donker groen gekleurd. Niet zo donkergroen als mos maar meer een lichtgevend donkergroen. Ik liep dichterbij om het beter te bestuderen en kwam tot de ontdekking dat aan het uiteinde van mijn loshangende lok een groen puntje zat. Ik schrok, mijn ogen waren nog wel te verbergen aangezien er ooit wel eens groen inzat maar mijn haar! Oh god, mijn altijd blonde lokken hadden nu ineens gezelschap gekregen van een kleine groene highlight. Ik keek om me heen en de enige oplossing die in me opkwam was het puntje afknippen. Het was niet de leukste oplossing maar de enige die ik zo snel kon bedenken. Dus ging ik opzoek naar een schaar, ik keek met mijn hoofd om het hoekje om te zien of er iemand op de gang was. ik glipte de badkamer uit en doorzocht mijn kamer. Bureaula, niets. Klerenkast, niets. En toen zag ik hem eindelijk op mijn vensterbank liggen. Ik zuchtte opgelucht en glipte terug de badkamer in en draaide de deur op slot. Nu maar hopen dat niemand deze verandering had opgemerkt. Ik keek naar de lok, dit ging niet leuk worden. Ik had namelijk heel dun haar en het groeide echt ongelofelijk langzaam. Ik zuchtte diep en zette de schaar net boven het stuk waar het groen ophield. Ik knipte het af en zag hoe het plukje naar de grond dwarrelde. Dag haar, dacht ik bi jmezelf. Ik keek op in de spiegel om te zien of het erg opviel en schrok me kapot. De schrik maakte plaats voor ergernis. Het groen was gewoon verschoven! ik pakte de schaar opnieuw en gromde, als ik nu nog een stuk zou afknippen was er niks meer van over. Ik zuchtte, of ik moest de huismoeder ontwijken of ik zou nog een stuk van mijn haar af moeten knippen. En wie weet schoof het dan wel weer op. Hoe kon dat? Waar kwam die kleur vandaan. Ik zuchtte en keek naar de grond. De lok die daar lag was weer blond gekleurd. Ik zakte door mijn knieën en raapte de pluk haar op. Ik opende de prullenbak en liet het haar erin vallen. Ik bond mijn haar opnieuw in een staartje, maar omdat ik de lok had afgeknipt paste deze er niet meer bij. Ik zat wanhopig een nieuwe oplossing te bedenken toen de omroeptoon klonk. Ik zuchtte, , mensen zouden me nog raarder vinden, ik zou in de belangstelling staan. Een van de dingen waar ik een bloedhekel  aan had, oh en ik zou problemen krijgen met de Huismoeder.  Ik ademde diep in en liep de badkamer uit….

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

thanks voor lezen :)