Uzun ve keyifli bir sohbetin ardından Başak saate baktı.
-Geç olmuş. Ben kalksam iyi olacak.
-Peki, sana arabana kadar eşlik edeyim.
-Şey... Dün ufak bir kaza geçirdim. Arabamın arkası biraz hasar gördü, serviste şu an. Taksiye bineceğim.
-Öyle mi?! Çok geçmiş olsun. O zaman müsaade et seni eve ben bırakayım.
-Yok hiç zahmet etmeyin, yani etme. Ben taksiye binerim.
-Başak lütfen. Israr ediyorum?
-Peki madem.
Başak, Elif ve Necip'le vedalaştıktan sonra Emir'in arabasına bindi. İkisi de suskundu. Emir lafa girdi.
-Bu gece için çok teşekkür ederim, çok keyifli bir sohbetti.
-Ben teşekkür ederim, benim için de öyleydi.
-O halde en yakın zamanda bunu tekrarlamak isterim.
Başak'ın evinin önüne gelmişlerdi. Başak teşekkür ettikten sonra kapıyı açtı. Tam arabadan inecekken Emir Başak'ın elini tuttu.
-Başak!
-Efendim?
-Şey. Yok bir şey. İyi geceler.
-İyi geceler Emir.
Başak apartmandan içeri girene kadar Emir onu izledi. "Aşık oldum galiba." diye düşündü. Evet onu televizyonda ilk gördüğü andan beri beğeniyordu ama bugün onu daha yakından tanıyınca, ruhundan da çok etkilenmişti. Asil, zarif ve akıllı... Emir artık aradığı kadını bulduğuna emindi.
Başak eve girdiğinde kendini hemen salondaki kanepeye attı. Çok yorulmuştu. Tam ceketini çıkarmak için ayağa kalkmıştı ki telefonuna bir mesaj geldi: "İyi geceler." Bugün lansmanda mesaj atan numaraydı bu. Başak artık iyice huzursuz olmaya başlamıştı. Mesaja cevap vermeye karar verdi: "Lütfen beni rahatsız etmeyin." Birkaç dakika geçtikten sonra tekrar cevap geldi: "Sizi rahatsız edecek bir şey yaptığımı düşünmüyorum." Başak iyice sinirlenmişti. "Bu ne küstahlık?!" diye geçirdi içinden. İnsanları çok iyi analiz edebildiğini düşünen Başak, galiba ilk kez yanılıyordu.
