Hayat o kadar inişli cıkısli ki anlayamazsın. Bir gün mutluysan oteki gun başına gelmeyen kalmaz. Ama siz siz olun her zaman anı yaşayın acaba ne olur kim ne der diye düsünmeden yaşayın...
Işte o veda bir baslangiç olmustu bizim icin. Biz o geceden sorna sabahlara kadar konusuyorduk. Benim ellerim titriyor harfleri bir birine karistirarak yaziyordum. Bir muhabbet arasında bana " Cocuğumuz olursa goz şekli sana renki bana ceker insallah" demisti. Ama oysaki aramizda hic bir sey yoktu. Ben o an bir sasirmayla ne diğcemi bilemez , 10 20 dakika gec yazmistim. Biz öyle konuşurken birde baktım ki çıkyoruz. Işte tam sırasıydı " O çocuk senle cıkmaz " diyenlere kapak yapmanın. Öyle duygular içersindeydim ki anlatamam size. Şuan bu yazıyı tam 11. ayımızda yazıyorum te buralara kadar gelik. Geldıkte neler neler yaşadık. Bundan sornasını hızlandırıp yazıcam başımızda öyle olaylar öyle şeyler geçtiki bu 11 ayda sanki 11 yıl gibiydi. Görüşmek üzere. Simdilik bu kadar.
