-MOTHER-

24. Хугацаа

"Аав бид нар тэгээд том байшинаасаа явах юм уу?" Жунин, Инсо хоёр зурагт үзэнгээ хоорондоо ярилцаж байлаа. Инсо эмнэлэгээс гарчихсан. Ээж, аав хоёрынхоо ярианаас удахгүй эндээс нүүнэ гэдгийг ойлгосон.

"Тэгнээ"

Инсо "Өө би том байшиндаа л амьдармаар байна. Өвөөтэйгөө, эмээтэйгээ, ээжтэйгээ, аавтайгаа , ахтайгаа бүгдтэйн л хамт амьдармаар байна том байшиндаа"

Жунин "Миний охион бид бүүр илүү том байшинд амьдарна шт дээ."

"Үгүэ би одооныхоо л байшинд хайртай"

Имби гал тогооноос тэднийг яриаг сонсоод хүрч ирээд "Жунинаа ер нь тэгээд заавал нүүх ёстой ч юм уу дааа. Ах, эгч хоёр эндээ бүгдээрээ амьдарсан ч дургүйцэхгүй л байх"

"Чи бид хоёр чинь залуу хосууд шт дээ. Гэрлэж байгаа юм чинь бүх зүйлийг шинээр нь л хийе л дээ"

"Заз" Имби чимээгүй болон Инсогийн эмийг уулгаад Ёонсог сэрээхээр дээшээ гарлаа.  Ёонсо сэрчихсэн усанд орох гээд зогсож байлаа.

"Миний хүү өөрөө усанд ороод сурчихсан юм уу?"

"Тийн шт дээ ээжээ би том болжийго" Ёонсо инээсээр усанд орж эхэллээ. Имби түүнийг усанд оруулах ч шаардлага байсангүй.

"Ээж.. ээж аав дахиад биднийг орхиод явахгүй биз дээ" Ёонсо гэнэт л царай нь чухал болж ирэн асуулаа. "Явахгүйээ. Миний хүү санаа зоволтгүй за юу"

Ёонсог уснаас гаргаад доошоо буухад Ноён Ким болон Хадагтай Ким нар ирсэн байлаа. Тэд өнөөдөр хүүхдүүдийг авч явж гадуур гарна гэнэ. Жунин Имби хоёрыг хамт явах уу гэхэд нь Имби үлдэхээр шийдлээ. Мэдээж Имби явахгүй гэсэн болохоор Жунин ч бас үлдэв.

Тэр дөрвийг явуулсны дараа дээшээ гарах гэж байсан Имбиг Жунин дуудлаа. Юм хэлэлгүй хажууд нь ирж суухад Жунин "Хайраа? Яасан юм? Яагаад ургавар царайлаад байгаан мм? Хайрдаа хэлмээргүй байгаа юм уу?" гэхэд нь Имби дугарсангүй.

"Хайрдаа уурлацымууда? Хэлэхгүйгээр шийдчихэж байгаамцу тэ?.... Ээ хайраа хэлчих л дээ" Жунин Имбигийн гарнаас атган түүнийг хариу хэлэхийг хүлээсээр удаан хугацааны дараа Имбигийн хэлсэн хариулт  "Чи бид хоёрт хэн хэнд нь хугацаа хэрэгтэй юм байна. Гэрлэлтийг түр хойшлуулъя" гэж хэлэх нь тэр.

Харин ийм хариулт сонсоно гэж зүүдлээчгүй байсан Жунин шоконд орох нь холгүй байлаа. "Яагаад? Яагаад бидэнд хугацаа хэрэгтэй гэж?" хариулт нэхсэн харцаар Имбиг ширтэхэд тэр дахиад л дугарсангүй. Энэ нь Жуниныг бачууруулж байлаа.

...