Roommates with the badboy

Hoofdstuk 61: stemmen en beveiliging

Anne Gray: 

Ik durf het niet.

Iets in mij zegt dat ik mijn ogen niet open moet doen.

Maar ik hoor stemmen, stemmen die me zo bekend voor komen maar ik kan het gewoon niet plaatsen van wie die stemmen kunnen zijn. 

Een paar woorden vang ik op.

'Mevrouw Gray, vriendin, bewijs.'

Gaat dit over mij? Waar ben ik?

'Doe je ogen open en je weet het.' Zegt een irritant stemmetje in mijn hoofd. 

Langzaam open ik mijn ogen, waarna ik ze gelijk weer dicht doe door het felle licht.

Ik probeer het nog eens maar dan nog langzamer.

En ik staar naar het witte plafond.

Ik kijk naast me en zie een vermoeide Jake zitten. 

'Waar ben ik?' Zeg ik schor. 

Jake draait zich naar mij en kijkt verrast.

'Anne je bent wakker.' Zegt hij stotterend.

Ik probeer omhoog te komen maar dat lukt niet.

Iets werkt niet mee, maar wat? 

Ik kijk onder de dekens en zie verband om mijn been zitten. 

Wat is er met me gebeurd?

'Jake, waarom zit mijn been in het verband?' Vraag ik.

'Anne, weet je het niet meer?' Vraagt Jake bezorgd.

Nu pas merk ik dat er meerdere mensen in de kamer zijn.

Ik zie Dana, Mila, Aiden en nog een vreemde dame die eruit ziet als een dokter. 

Ben ik in een ziekenhuis? 

'Ja natuurlijk ben je in een ziekenhuis, reden één je been zit in het verband. Reden twee die vrouw lijkt teveel op een dokter. Reden drie dit is een ziekenhuiskamer.' Zegt het irritante stemmentje in mijn hoofd weer. 

'Kan iemand me vertellen waarom ik hier lig?' Zeg ik, ik moet mijn best doen om niet te huilen.

'Schatje, Mika heeft je neergestoken.' Zegt Jake zachtjes. 

De herinneringen komen weer terug. 

Dana en ik die naar de supermarkt gingen met Mila.

Mika zijn dreigingen. 

Mijn grote mond met dat Mika me niet zou durven neer te steken.

Maar hij heeft het toch gedaan.

Hoe kon ik zo dom zijn?

De baby. Leeft ons kindje nog?

Paniekerig ga ik met mijn handen naar mijn buik.

'Anne, gaat het goed?' Vraagt Dana bezorgd 

'De baby, leeft de baby nog?' Vraag ik in paniek.

'Liefje, de baby maakt het goed.' Zegt Jake hij pakt mijn hand.

Nu kan ik wel huilen van geluk.

'Hallo mevrouw, ik ben Sytse Bergsma, u dokter.' Zegt de vrouw die op een dokter leek en nu ook een dokter blijk te zijn.

We geven elkaar een hand.

'Nou, we hebben net toen u buiten bewust was een paar testjes uitgevoerd. Die resultaten heb ik en er zijn alleen maar positieve uitkomsten.'

'Toch geen rare testjes?' Vraag ik verbaasd

'U bent gestoken in u rechterbeen, de wond is redelijk diep maar er is geen gevaar.' Zegt dokter Bergsma negerend op wat ik zei

'Na een paar weken is dit opgelost en loopt u weer vrolijk rond, we willen u nog één nachtje ter observatie houden u vriend mag blijven maar hun moeten weg en wel nu.' Zegt Dokter Bergsma wijzend naar Dana Aiden en Mila. 

'Jemig chagrijn.' Mompelt Dana.

Ik grinnik. 

'Nu.' Zegt dokter Bergsma.

'Wat nu?' Vraagt Dana geïrriteerd 

'Paraplu.' Zegt Aiden.

'Nee ophoepelen en wel nu.' Zegt dokter Bergsma. 

'U hoort niet zo tegen gasten of patiënten te praten.' Zegt Aiden.

'Ik word gek van jullie.' Zegt dokter Bergsma. 

Er word geklopt op de deur. 

'Beveiliging.' Word er geroepen.

Dana kijkt angstig naar me.

'Oh, wauw bedankt.' Zegt dokter Bergsma die haar handen in de lucht gooit.

'Eh liefje ik denk dat het tijd is om te gaan.' Zegt Aiden.

'Goed idee!' Tot morgen Anne.' Zegt Dana die me een luchtkusje geeft.

Dana loopt met Mila naar de deur en Aiden volgt. 

Hoi!

Bedankt voor jullie reacties op het vorig deel! 

Ik ga dus even nadenken over een naam.

En super super super super bedank voor de 60K

Ongelofelijk.....!!

Nieuwe update: 11 oktober of eerder!

XX ME