Ben Farklıyım (Tamamlandı)

Arkadaşlarla

Kafamı çevirmek istiyordum ama yapamıyordum. Ne kadar bakıştık bilmiyorum. Ciddi anlamda bana bakıyordu. İnanmıyorum. Sonra göz kırptı ve oturduğu yerden kalktı. Çünkü zil çalmıştı. Hiç farketmemişim.

Öğle yemeği arasına girmiştik. Evet bir randevum vardı. Birden aklıma gelince çok heyecanlanmıştım. Çünkü bu benim arkadaşlarımla yediğim ilk öğle yemeği olacaktı. Çantamı topladım, kitaplarımı yerleştirdim. Yemekhaneye doğru yola koyuldum. Oraya vardığımda bizimkiler çoktan bir masaya oturmuşlardı. İnanamıyorum!! o üç gıcık kız da oradaydı. Onlarla yemek yemek ölüm gibi geliyordu. Ama sonra Özgür'ü gördüm. Belki bugünlük katlanabilirdim. Elçin bana doğru baktı ve seslendi :

- "Heey Güneş ne duruyorsun orada yemeğini alıp buraya gelsene " dedi gülümseyerek.

Yemeklerin olduğu yere doğru baktım. Herkes kendi tabağına birer ikişer bir şeyler alıp masasına geçiyordu. Bende birkaç bi şey aldım. Daha fazla da yiyebilirdim ama utanıyordum. Çünkü tabağımdakileri görünce o gıcık üçlü benimle dalga geçebilirdi. Elimde tepsiyle bizimkilerin masasına doğru ilerledim. Özgür ,

-" Hoşgeldin. Gel burası boş oturabilirsin" diyerek yanındaki sandalyeyi gösterdi.

Bir şey demeden gösterdiği yere oturdum.Otururken kolum onun koluna değdi. Tuhaf bir duyguydu. Anında öksürük tuttu. Özgür elini sırtıma koyarak;

-"İyi misin?" dedi.

Salak gibi baktım. Gülümsedim. Hiçbir şey söyleyemedim. Çünkü eğer konuşursam sesimin yeni ergenliğe girmiş erkek çocuklarının çatallı sesleri gibi çıkacağından emindim.  Yemeğe yumuldum. Başımı kaldırmadan ve kimseyle göz göze gelmek istemeden yemeğimi yiyiyordum. Sonra gıcık üçlüden Betül bir kahkaha atarak ,

-"Özgürcüğüm, yemeğini beğendin mi? Beğenmediysen dışardan sipariş ettirebilirim." dedi her zamanki yapmacık tavırlarıyla.

-"Evet, beğendim teşekkürler kalsın." diyerek kestirip attı. 

O an az kalsın hönküre hönküre gülecektim. Gıcık üçlü bunu farketmiş olmalı ki kafamı kaldırdığımda bana dik dik bakıyorlardı.

-" Sen onlarla doyabilecek misin Güneş?" dedi gıcık üçlüden Merve tek kaşını kaldırarak.

Sonra birbirlerine bakıp gülüştüler.

-"Doymazsam tekrar alabilirim." dedim.

Özgür bir şey söyleyecek gibi oldu ama sonra yemeğine devam etti.

Herkes yemeğini bitirdi. Elçin,

-" Herkes yediğine göre tatlılara geçebiliriz" dedi. 

Hepimiz ayaklandık.Tatlımızı almak için sıraya girdik. Betül, hemen Özgür'ün dibinde bitmişti. Ben en arkadaydım. Herkes tatlısını aldı. En son ben aldım. Tam yerime geçiyordum ki Betül üstüme doğru elindeki kolayı boşalttı.

-"Ayy çok pardon elim kaydı."

-"Tamam sorun değil." dedim ama o an onu orada parçalamamak için kendimi zor tutuyordum.

Özgür yanıma geldi. Elindeki peçeteyle eteğime dökülen kolayı silmeye çalışıyordu. Yapış yapış olmuştum. Tam bir rezillikti. Özgür hafif doğruldu ve gıcık üçlüye dönerek,

-"Bundan sonra daha dikkatli olmalısın." dedi ciddi bir tavırla.

-"Ama ne yapayım o da o kadar yer kaplamasaydı." dedi sinir bozucu bi şekilde.

-"Tamam ya mühim değil" dedim ve tuvalete çıktım. Elçin de arkamdan geldi

-" Bu kızlara bir komplo kuralım mı?"

-"Saçmalama Elçin. Ne kadar sinir olsam da bunu yapamam."

-"Peki ama benden söylemesi bu kızlar senenin sonuna kadar seni rahat bırakmazlar. Ayrıca Özgür'e de yavşıyorlar. Seni de ondan kıskanıyorlar. Hala anlamıyor musun?"

Doğru söylüyordu aslında. Özgür'ün bana karşı yakın tavırlarına kıl oluyorlardı. Ama Özgür bana neden bu kadar yakın davranıyordu ki orasını anlayamadım. Sonuçta benim gibi birisi neden önemsensin ki?

-" Neyse sınıfa geçelim hadi biraz kafamı dinlemek istiyorum" dedim.

-"Peki. Benim dışarda birkaç işim var okul dışına çıkmam lazım. Seni yalnız bıraksam sorun olur mu?"

-"Yok canım çık sen ben biraz yalnız kalmak istiyorum zaten" dedim hafif gülümseyerek.

Üstümdeki yapışkanlık gitmişti ama kolanın o iğrenç izi hala duruyordu. Sınıfa girdim. Kimse yoktu. Sırama oturdum, kulaklığımı taktım ve sıraya kapandım.