Ben Farklıyım (Tamamlandı)

Kafede Son Kez

Üniversiteye gitmeden önce son kez arkadaşlarla bir buluşma ayarlamıştık. Tüm sınıf bir kafede toplanacaktık. Özgür de orada olacaktı ve hiçbir şey hatırlamadığı için zorluk çekeceğine emindim.

~~~~~~

Sabah alarmın sesiyle kalktım.Her zamanki gibi elimi yüzümü yıkayıp annemin hazırladığı kahvaltıya oturdum. Aslında biraz heyecan vardı. Özgürü her gördüğümde onunla olduğum ortamda bana basan her zamanki heyecan.

Kahvaltım bitince üstümü giyinip saçımı yapmaya koyuldum. Bir o tarafa bir bu tarafa çeviriyordum.Toplasam mı,salık mı bıraksam karar veremiyordum.Biraz cici görünmek istediğimden sonunda örgüye karar kıldım.İki yandan ördüm. Kahküllerim de vardı.O yüzden hoş duruyordu.

Çantamı aldım, dışarı çıktım ve dolmuşu beklemeye başladım. En sonunda geldii.

-"Günaydın İsmail amca" dedim. Şoför amcayı tanıyordum.

-"Ooo Günaydın Güneşcim nolmuş sana böyle.Zor tanıdım valla" dedi dikiz aynasından bana bakarak.

-"Biraz kilo verdim" dedim.Gülümsedim.

-"Hayranlık içinde bakıyorum sana şu anda.Çok güzel olmuşsun. Üniversiteyi de kazanmışsın. Eee heyecan var mı?."

-"Teşekkür ederim. Eh işte biraz. Sonuçta yeni öğretmenler,yeni bir okul,yeni arkadaşlar falan yani alışacağız işte yavaş yavaş."

-"Aynen vallahi haklısın yavrum sizin işiniz de zor" dedi. Birkaç kişi daha dolmuşa aldıktan sonra sıra Özgürlerin oraya geldi. Özgür dolmuşa bindi. Önlerden bir yere geçti ve hiçbir şey demeden oturdu.

-"Ne oldu Özgür bey hiç selamın sabahın yok." dedi İsmail amca. "Unuttun mu tatilde bizi?"

-"Özür dilerim.Ben sizi hatırlayamadım" dedi Özgür.

-"Ne oldu oğlum sana?Nasıl hatırlamazsın bizi" .Özgür zor durumda kalmasın diye hemen atıldım:

-"İsmail amca biz senle konuşuruz sonra o konuları.Özgür biraz rahatsız" dedim. Özgür kafasını çevirdi ve bana doğru baktı.

-"Günaydın Güneş.Ben seni görmemiştim" dedi.

-"Sorun değil" dedim. İsmail amca dikiz aynasından ne oldu gibisinden bana işaretler çekiyordu. Özgür fark etmiş olmalı ki,

-"Bir kaza geçirdim ve hafızamı kaybettim.Son 2 yıl içindeki yaşadıklarımı ve şahısları hatırlamıyorum.Bu yüzden daha önce aramızdaki samimiyeti bilmiyorum.Kusura bakmayın" dedi. İsmail abi şok olmuştu.

-"Nasıl olur bu ya" diyordu. Ard arda bir sürü soru soruyordu.

İsmail amcaya elimle ''Tamam'' gibi bir işaret yaptım. Çok fazla soru sorarasa çocuğun aklını daha da karıştıracaktı.

Kafeye gelmiştik. Özgür beni umursamayıp önden gitti.

Ben içeri girer girmez Elçini görmüştüm. Yanına ilerledim

''Canımm nasılsın?'' dedim sarılarak.

''İyiyim canım seni sormalı. Nasıl gidiyor durumlar?''

''Eh işte bildiğin gibi.'' dedim. Özgürün hafızasından bahsediyordu.

''Senin nasıl diye sordum.''

''Biz ayrıldık.'' dedi Elçin. Ağzım beş karış açılmıştı. 

''Nasıl yani?'' dedim.

''Anlatırım uzun hikaye'' dedi.

''Peki'' dedim aynı şaşkınlıkla.

Sonra gözüm ilerideki şahıslara takıldı.  Betülle Umut yanıma geldiler. Elçin'e elimle 'sen git' işareti yaptım. Kafasını salladı.

-"Kararını alalım" dedi şıllık Betül elini bana doğru sallayarak.

-"Daha kararımı vermedim. " dedim

-"Hadi bekliyoruz" dedi Umut. Üzerime üzerime geliyordu. İlerden Özgür'ü gördük bize doğru yaklaşıyordu. Umut geldi koluma girdi. Yanından Gitmek için uğraştım ama nafile bırakmıyordu kolumu. Sonra tehditkarca kulağıma eğilip

-"Uzaklaşırsan biliyorsun olacakları.. O yüzden uslu dur." dedi.

Özgür şaşkın şaşkın Umutla bana bakıyordu yanımıza geldi.

-"Çıkıyor musunuz?" diye sordu.

Umut salak salak sırıtarak:

-"Yavaş yavaş o da olacak Güneş hanım naz yapmasa..."

Kafamı öne eğdim. Hiçbir şey söyleyemedim. Özgür'e de bakamıyordum. Yerin dibine girmiştim.

-"İyi hayırlı olsun" dedi Özgür ve yanımızdan uzaklaştı.

Ben de bir çırpıda kolumu Umuttan kurtardım. ölümcül bakışlar atarak oradan uzaklaştım. Canım yanıyordu. Özgürün bu şekilde bilmesi canımı acıtıyordu. 

Özgür çok soğuktu bana karşı. Bişey sorsam cevap vermiyordu ağzının ucuyla birşeyler geveleyip duruyordu.