-მაპატიეთ მაგრამ, ჩვენ ისევ რთული გრაფიკი გვაქვს და ურთიერთობისთვის დრო არ გვა..-შუგამ სიტყვა გააწყვეტინა..
-და თქვენ ხვდებით ვინმეს?-ბიჭებმა გაკვირვებული მზერა ესროლეს, მეც გამიკვირდა.. იუნგიმ წარბი ასწია..-პასუხის გაცემას არ აპირებთ?-ვიგრძენი როგო...
ტელეფონზე არ დამიხედავს ისე წავედი სამსახურში, არც იუნა მინახავს.. სამსახურის კართან დამხვდა.
-უნდა გეთქვა.-წინ გადამიდგა.
-მომშორდი-ხელი ვკარი რომ კაბინეტში შევსულიყავი, შემომყვა და კარი ჩაკეტა, ფანჯრები ერთი ხელის მოსმით დახურა და კედელზე ამაკრა.. გაბრაზებული ჩანს, ისე მიყურებს მაშინებს კიდეც, მაჯაზე ხელს მაგრად მიჭერს, ხელი ლამის გალურჯდეს, თვალებში დაჟინებით მიყურებს..
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
-როგორ შეგეძლო ჩემთვის შვილი დაგემალაა?-მიყვირა, შემეშინდა და თვალები დავხუჭე, სუნთქვა შემეკრა.-4 წელი ანიიი 4 წელი გეძებდიი, რატომ გაიქეციიი, ისეთი რა გავაკეთე რომ ასე შეგაშინე.. ვიცი რომ იდეალური ხასიათი არ მაქვს, ვიციიი რომ საშიში და საშინლად ცივიი ვჩანვარ მაგრამ, შენ.. შენთან სხვანაირი ვიყავიიი ყოველთვის ანიიი, მიყვარხარ.. და შენ შვილი დამიმალეე, მინდა რომ გაპატიო, შენზე ვბრაზოობ, ვიცი შეიძლება შენს ადგილას მეც ესე მოვქცეულიყავი მაგრამ ამითი ვერ გამართლებ ანიიი.. ვბრაზობ შენზეე და ეს ბრაზი მახრჩობს...-ყვირილი დაამთავრა ღრმად ამოოისუნთქა და ხელი ნელა გამიშვა, სავარძელში ჩაეშვა.. და სახეზე ხელები მიიდო.
-მაპატიე..-ვთქვი და შევამჩნიე რომ ჩემი ხმა გატეხილლი იყო, მივხვდი რომ ისევ ცრემლები მომდიოდა, მოვიწმინდე ისე რომ ადგილიდან არ გავნძრეულვარ.
...................
ანის შევხედე თვალებზე ცრემლი აქვს, ვცდილობ მთელი არსებით რომ ვაპატიო , მინდა მოვეხვიო, ვაკოცო და ვთხოვო რომ შვილთან წამიყვანოს ამის ნაცვლად ვამბობ.
