-მაპატიეთ მაგრამ, ჩვენ ისევ რთული გრაფიკი გვაქვს და ურთიერთობისთვის დრო არ გვა..-შუგამ სიტყვა გააწყვეტინა..
-და თქვენ ხვდებით ვინმეს?-ბიჭებმა გაკვირვებული მზერა ესროლეს, მეც გამიკვირდა.. იუნგიმ წარბი ასწია..-პასუხის გაცემას არ აპირებთ?-ვიგრძენი როგო...
სახლის წინ ვდგავარ ამდენი ხნის თავდაუზოგავი შრომის შემდეგ დიდი სახლი ვიყიდე, ძალიან ლამაზია , იუნგი ღიმილით უყურებს იქაურობას , არ იმჩნევს სახეზე მაგრამ ვხვდები რომ ნერვიულობს.. თითები თითქოს უკრთის და სახეზე ოდნავ წითელიაქვს.. მისი სახე ხელებში მოვიქციე და კოცნა ვაჩუქე.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
-გმადლობ რომ აქ მომიყვანე.
-ის კარგი ბავშვია სიხარულით მიგიღებს.
-იმედები რომ გაუცრუვდეს?
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
-ვიზე იუნგი.. მეხუმრები? შენზე იმედები როგორ უნდა გაუცრუვდეს, შენ ჰო იდეალური ხარ, შენში არაფერს შევცვლიდი შანსი რომ მქონდეს, შენი სახე, შენი ხასიათი, შენი ყველაფერი საოცარია, ისეთი როგორიც ხარ.. შენ სასწაული ხარ..-ხელი ჩამკიდა და სახლს კიდევ ერთხელ გახედა.
-მზად ვარ..-მითხრა, კარისკენ ხელ ჩაკიდებულები წავედით.. კარი გავაღე და შიგნით შევედი, უკან იუნგი მომყვება, ვექაჩები აშკარად საშინლად ნერვიულობს, ოთახიდან იუნა გამოვარდა თან ყვიროდა :
-დედა მოვიდააა..-როცა იუნგი დაინახა გაჩუმდა, და გაშტერებული დაუწყო ყურება, იუნგი ხმას არ იღებდა, ისიც აშტერდებოდა, გეფიცებით იმ წამს დავინახე თვალები როგორ აევსო ცრემლებით, მაგრამ მალევე შეიშრო..
