-მაპატიეთ მაგრამ, ჩვენ ისევ რთული გრაფიკი გვაქვს და ურთიერთობისთვის დრო არ გვა..-შუგამ სიტყვა გააწყვეტინა..
-და თქვენ ხვდებით ვინმეს?-ბიჭებმა გაკვირვებული მზერა ესროლეს, მეც გამიკვირდა.. იუნგიმ წარბი ასწია..-პასუხის გაცემას არ აპირებთ?-ვიგრძენი როგო...
ყველანი ანის მისაღებში ვზივართ, მე ბიჭები და კიდევ რამდნიმე უცხო გოგო რომლებიც ბიჭების თქმით მათი მეგობრები არიან. ანის ველოდებით, იუნას დატოვება გადავწყვიტეთ რადგან ძალიან შორსაა და თან ბაღსაც არ გავაცდენინებთ, ძიძასთან ვტოვებ, არ მომწონს ეს იდეა, მინდა ჩემთან იყოს, მაგრამ რას გავაწყობ. ბოლოსდაბოლოს ანის ოთახის კარიც გაიღო და შემოვიდა დიდ ჩემოდანს მოათრევდა, სწრაფად მივედი და გამოვართვი. რაზეც ღიმილით შემომხედა.
-მეც მოვახერხებდი საყვარელო.-თქვა და თვალებში მორცხვად შემხედა.მინდა სამუდამოდ ვუყურო იმ ლამაზ და თბილ თვალებში. ტაეს ჩახველებამ გამომაფხიზლდა..
-ბოდიში გვრიტებო მაგრამ ახლავე თუ არ გავალთ დაგვაღამდება.-თქვა ღიმილით.
-თუ გინდა დავრჩეთ.-ვთქვი კიდევ ერთხელ , ვიცოდი მათთან ერთად რომ წავსულიყავით ანისთან ერთხელაც არ დამტოვებდნენ მარტო.
-საყვარელო დამშვიდდი არავინ მაძალებს, ჩემი ნებით მინდა წასვლა. -თქვა უკვე მობეზრებულმა და კარისკენ წავიდა. ბავშებიც მას გაყვნენ და მანქანებში გადანაწილება დავიწყეთ.
..........................
ანი ჩემ გვერდით დასვეს, ისე მოაწყვეს რომ ორ მანქანაში გადანაწილდნენ და ჩვენ მარტო გამოგვიშვეს მესამე მანქანით, უხერხული სიჩუმეაა.....
-ბავშვები როდის გავაკეთოთ კიდე?-ვთქვი დაუფიქრებლად, ხველება დაიწყოო, ჩემი მორცხვი.
-ამ თემას თავს ავარიდებ..
-ცოლად გამომყევი რაა ვეღარ ვითმენ.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
