A Little Help From Destiny

Chapter 14 - The Tennis Match

Chapter 14 – The Tennis Match  

It was an ordinary Sunday, townspeople go to Church at exactly 8 am in the morning, then after the mass they’ll stay at the Church for quite some time to catch up with their friends. After that they will go head up to the country club where they will have to eat their brunch and play their different kind of sports.

Para sa pamilya ni Kim at sa mga tiga sub nila, ang ganyang Sunday ay isa lang sa ordinary Sundays and that’s been their routine ever since the sub was built. Kaya eto kami ngayon papunta na sa country club nila for the brunch. Sa atmosphere was different sa loob ng kotse.

Nasa likod ako, habang yung dalawa kong kasama ay nasa harap, isa nagdri-drive isa naman parang ewan lang. Wala talaga akong gana para sa ganitong gatherings. Kakatamad naman kasi eh. Two weeks na ako sa bahay nila Kim at masasabi ko lang ayos lang pero nagbago lahat nun dahil sa dalawang epal na lalaki sa buhay ko.

Sila Tita Elise at Sam ay hindi na makakasama sa club dahil after the mass pupunta sila sa Manila dahil nakatanggap ng tawag si Tita sa Japanese Embassy. Nagtataka nga ako kasi Sunday tas may office? Ewan ko lang basta. Nakakainis parin naiwan ako kasama yung dalawang asungot sa buhay ko.

“Sorry na kasi pinsan kong mahal.” That’s Karl. Nakaharap siya ngayon sa likod at inirapan ko lang siya at tumingin nalang sa labas ng kotse.

Galit ako sa kanila ni Kim, kaya since kaninang umga hindi ko pa sila kinakausap. Mga epal naman kasi sila sa buhay ko kagabi or should I say kaninang madaling araw?

Sino ba naman ang nasa matinong pagiisip ang umakyat sa may veranda para lang manakot? Wala diba? May sira kasi ang mga utak ng dalawang yan. Ok ganito kasi yun eh.

Umakyat sila sa veranda ko nun, sympre tulog na ako nun at nakabukas lang yung lamp shade, nagising nalang ako nun kasi naman may kumakaluskos sa labas ng veranda, naalala ko pa yung kwento sa akin nila Kim at Karl nung gabing yun yung dahilan ni Sam kung bakit ayaw niya dito sa kwarto na to. Dahil nga may multo daw. So sobrang takot ko nun sympre may multo, marinig niyo kaya yung kaluskos hindi kayo matatakot? Lumakad ako papunta sa may veranda para isara yung kurtina dun at nagulat ako kasi may puting whatever akong nakita at kaya ako tumakbo sa kama at nagtalukbong, I’m sure hindi yun magnanakaw… nakarinig nalang ako na nagbukas yung sliding door tas mga footsteps.

Unti unti inalis nung multo yung kumot ko kaya nakapikit nalang ako, and then biglang nag “BOO.” At nagsisigaw ako and to my dismay, I saw Karl laughing so hard while Kim was holding the video cam and laughing and saying to my face “You should have seen your face. It was epic.”

See how mean? Napakasama nila. Muntik na akong mamatay sa takot tas ganun lang yun? No way. Let the cold war begin. Bahala sila sa buhay nila, kakain lang ako ng kakain. Pasalamat talaga sila hindi ako makauwi sa bahay namin.

Nakarating na din kami sa club, ilang kanto lang naman kasi yun sa simbahan, gusto lang mag sasakyan nila Kim, yung bumaba na kami, todo kapit sa akin ni Karl pero hindi ko nga pinansin, lakad lang ako.

Na-enjoy ko na yung stay sa kanila eh, kaya lang tama bang manakot at videohan yung happenings at sabihin na epic yung mukha ko? Diba hindi? I should have known na pag dumalaw ang isang Karl, may mangyayari na hindi ko magugustuhan, kaya pala intentionally nila sinabi yung multo sa veranda. Mga asungot sa buhay.

So kumain lang kami dun at after that, nasa may side kami ng pool, tahimik lang yung dalawa tawa ng tawa, mag best friends nga sila, hindi man nagsisisi sa ginawa sa akin? grabe lang!

Naglakad lakad kami at nakita ko yung tennis court at napahinto kami dun. May naglalaro, gusto ko din….

“Alam ko na!” biglang sabi ng magaling kong pinsan lumingon naman ako sa kanila “Laban tayo ng tennis. Us versus You cousin kong mahal.” Sabi niya “Pag nanalo kami all is forgiven at wala ng sumbong na magaganap.”