"Senin gökkuşağının benim gecemde yeri yok.
Sen gökkuşağıysan , ben gri ayışığıyım.
Aşk, yağmur gibi.
Senin için olmazsa olmaz.
Ama ben onu tanımıyorum."
Bana arkasını döndü ve uzaklaşıyor, hıçkırıklarımın arasından silik sesim duyuluyor.
"Ayışığı...
Harikasınız! Sözümü tuttum ve yeni bölümü hemen yayınladım işte *-* Bu bölüm için hedef +40 ve bir sürü yorum :*
Medya:BTS V(Taehyung)- Someone like you (cover)
*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hae Soo'yu annesine teslim etmiştik.Sahilde yürüyorduk.Hava kapalıydı.Deniz dalgalarının sesleri eşliğinde yürümeyi hep çok sevmiştim ama koca adımlarına yetişmek için biraz hızlı yürümem gerekiyordu.Yine o tanıdık ama bir o kadar da yabancı güven duygusu tüm bedenimi sarmıştı.Tabiki bay öfke timsali gözlerini kısmış denize bakarken ilk konuşan ben oldum.
'Ee neden beni mahvetmiyorsun?'
Söylediğim şeyi anlaması bir kaç saniyesini almış gibi duraksadı ve sonra bana bakmadan burnundan gülmeye benzer bir nefes verdi. Ellerini pantolonunun ceplerine sokmuştu,saçları uçuşuyordu ve teninin kokusu burnuma doluyordu.Çok çok hafifçe omzunu silkti.
'Bana iş bırakmıyorsun ki.Eğer bu hızla gidersen bir kaç haftaya kendini öldürteceksin zaten'
Kıkırdadım. Komik bir şey mi söylemişti emin olamasam da gergin hissettiğimde hep böyle yapardım.
'Ölsem en çok sen sevinirdin herhalde.'
Sanki çok yanlış bir şey söylemişim gibi aniden durakladı.Bana doğru döndü ve ifadesi değişirken ben de istemsizce durdum.Sesinde sanki bana kırılmış bir ton mu vardı ben mi öyle çıkarmıştım?
'Dışardan ölüme sevinecek biri gibi mi gözüküyorum gerçekten?'
Yanaklarımı içeriden dişledim ve başımı salladım.
'Hayır öyle demek istemedim..Ben sadece-'
Koluma dokunan buz gibi parmakları sözümü tamamlamama engel oldu.Nabzım yükselmiş kulaklarımı ateş basmıştı,ondan korkmak istemiyordum,ondan korkmuyordum,korkuyor gibi gözükmekten korkuyorum.Bakışlarım hızla koluma kayınca 'Hae Soo tırnaklarını geçirmiş olmalı' dedi sakince kıpırdanan parmaklarına bakarak. Kolumda iki minik yara vardı ve yaradan sızan kan kurumuştu,bundan daha önemli olansa mükemmel biçimli ellerinin kolumun üzerinde geziniyor olmasıydı.Geri çekilip, olağan yaşama aykırı bir yavaşlıkta beni süzdü ve ben utançtan devekuşu gibi kafamı yere gömmek istedim.Neden beni süzüyorsun? Demedim,diyemedim.Kulaklarım daha da yanmaya başladı. Konuşmadan kafasının ucuyla arkamdaki bankı gösterdi.
'Yaralanmışsın.Şuraya otur, kıpırdama.'
Gösterdiği yere doğru yürüdüm.Sahi yaralanmış mıydım? Eğilip baktığımda pantolonumun diz kapaklarının yırtılmış olduğunu gördüm.Dizlerim kanıyordu.Kollarımda sıyrıklar vardı.Sol bileğime dokunduğumda canım öyle yandı ki içimden yükselen ağlama istediğini güçlükle bastırdım.Ben kendimi kontrol edip şaşkın şaşkın düşünürken Taehyung elinde bir şişe suyla geri geldiğinde hala ayaktaydım. Uzun adımlarıyla yanıma gelirken daha durmadan işaret parmağıyla beni omuzumdan ittirip oturmamı,ah pardon banka kıç üstü düşmemi sağladı.Hayret dolu kocaman gözlerle ona bakarken suyun ağzını açıp bana uzattı.
