A Little Bit Bad

~2~

Ik weet niet precies wat er is gebeurd met Kate haar
-ik haal je uit die kostschool- plan.
Ik zal het kort houden.
Het is niet gelukt.
Op dit moment bevind ik me naast mijn limo.
Eigenlijk niet míjn limo, maar ik wordt er mee gebracht.
"Heb je alles bij?" Vraagt mijn moeder.
Ik knik Alleen maar, en loop naar de limo.
Ik zie dat Edward, mijn chauffeur, al staat te wachten.
Ik loop naar de limo, en kijk nog een keer om naar mijn ouders.
Ik vergeef het hen nóóit.
Mijn vader wilt iets zeggen, maar ik geef hem één blik dat al genoeg zegt.
"Dag" mompel ik, en ik stap de limo binnen.
Ik zucht, en sluit mijn deur.
"Edward, rijden alstublieft!" Zeg ik snel, wanneer ik mijn ouders op de limo zie afkomen.
Edward knikt en geeft al snel gas.
Ik kijk nog een keer om.
Mijn vader heeft mijn moeder in zijn armen.
Het is echt erg om te zien...
Ik zucht, neem mijn gsm, en zet wat muziek op.
Ik mis Kate NU al.
We hebben gisteren al afscheid genomen.
Ik zak wat onderuit in mijn stoel, en kijk naar het landschap dat voorbij flitst.

Here we go...

"Mevrouw?" Hoor ik plots.
Ik open zachtjes mijn ogen en kijk recht in Edward's gezicht.
"Edward?" Mompel ik verward.
"Ja, u bent in slaap gevallen tijdens de rit, en ik dacht dat u het misschien wel interessant vond, om te weten dat we er al waren" zegt Edward, terwijl hij me een warme glimlach schenkt.
"Dankje wel" zeg ik, terwijl ik uitstap.
Natuurlijk fatsoeneer ik mijn haar eerst, hoewel het mij toch niets uitmaakt hoe ik er uit zie, doe ik het toch.
Eerste indruk, snap je

Ik kijk verwonderd rond.
De school is groot, en best mooi.
Ik neem mijn koffers van Edward aan, neem afscheid en loop naar de grote deuren van de school.
"Here we go" mompel ik, terwijl ik de grote deuren open, en naar binnen stap.

Ik loop naar de receptie.
Een dame van ongeveer iets in de 40, staat wat dingen op de computer te tikken.
Wanneer ze mij ziet, kijkt ze op.
"Hallo? Kan ik iets voor u doen?"
Vraagt ze vriendelijk.
Ik knik.
"Ja, euh ik ben nieuw hier en ik moest me hier aanmelden" zeg ik iets wat verveeld.
Ze kijkt me nu al geïrriteerd aan.
Ze mompelt iets dat ik niet versta, en neemt en blad en een pen.
"Naam?" Vraagt ze.
"Claire" zeg ik.
Ze schrijft niets op maar blijft me afwachtend aanstaren.
"Wat?!" Vraag ik bot.
Ik zie duidelijk hoe de vrouw een beetje schrikt maar ze herstelt zichzelf snel.
"Normale mensen hebben ook een achternaam, of ben jij een uitzondering?!" Vraagt ze met afkeer.
Ik zucht.
"Hamilton" mompel ik.
Ze schrijft mijn naam op.
"Hier, je uurrooster van school, je sleutels van je kamer, en een plattegrond van het school zodat je je weg wat kent. Je ouders hebben duidelijk wat geld geven aan je kamer" Zegt de vrouw achter de receptie.

Mijn ouders hebben veel geld gegeven aan Mijn kamer? Wat bedoeld ze daar nu weer mee?
Ik laat het voor wat het is, en kijk naar de vrouw, die volgens haar naamkaartje cindy heet, terwijl ze mij een paar sleutels, en een paar papieren geeft.
Ik neem ze aan en kijk een beetje naar de urenrooster.
"Je begint pas overmorgen" voegt ze aan toe.
"Nou veel succes!" Zegt ze niet gemeend terwijl ze me een fake glimlach geeft.
Ik geef haar een fake lach terug, en draai me om.

Via het plannetje vind ik mijn kamer.
Hij ligt op het eerste verdiep, en is het 15 kamertje in de rij, wat dus maakt dat ik kamer 15 heb.

Ik steek mijn sleutel in het slot en open mijn deur.
"Oh mijn god" mompel ik.
Ik strompel de kamer in terwijl in verwonderd om me heen kijk.
Mijn ouders hebben hier inderdaad veel geld aan uitgegeven.
Ik heb een aparte badkamer, met bubbelbad jacuzzi, inloop douche, en een mooi bad.
Mijn kamer zelf, heeft een groot zwart tweepersoons bed, en in de hoek staat een bureau, aan de andere kant van de kamer heb ik een boekenkast en naast het bed een nachtkastje.
Ik fluit verwonderd, maar besef dan, dat mijn bagage nog voor de deur ligt.
Ik loop naar buiten en neem mijn bagage naar binnen, en begin al met het uitladen van mijn spullen.

Ik lig wat op mij bed, en stuur met Kate.
Nadat ik mijn spullen had uitgelaten heb ik niet zo veel meer gedaan eigenlijk.
Plots klopt er iemand op de deur.
"Hey?" Klinkt er langs de andere kant.
Het is duidelijk een meisjes stem.
Ik loop naar de deur, en open het.
Ik zie een meisje met lang blond haar, ze heeft hier en daar wat sproeten die haar eigenlijk wel schattig maken.
"Hey" mompel ik terug.
"Euhm..." begint ze, terwijl ze ongemakkelijk in haar nek krabt.
Ik zie, dat ze niet weet hoe ze moet beginnen, dus ik zucht en steek mijn hand uit, wat haar eerst vreemd laat kijken maar daarna snapt ze het en neemt ze mijn hand ook aan.
"Claire" zeg ik.
Hij meisje glimlacht.
"Mia"
"Dus?..." vraag ik, doelend op de reden waarom ze hier is.
"Oh ja, ik ben je 'buur', of ja eigenlijk de persoon van kamer 14, kamer 16 wordt gebruikt door jake, maar ja, van hem moet je niets verwachten." Zegt ze, terwijl ze lacht.
Haar lach werkt aanstekelijk, dus moet ik automatisch ook lachen.
"En oh ja, we moeten zo gaan eten!" Voegt ze er nog snel aan toe.
Ik knik, en mompel iets dat lijk op 'wacht hier' en loop mijn kamer terug in, naar de badkamer.

Ik fatsoeneer even mijn haar, en doe snel een oversized trui aan, en een kort broekje, die je eigenlijk niet kunt zien, doordat mijn trui zo lang is.

Wanneer ik klaar ben, loop ik terug naar buiten, en zie dat mia nog steeds staat te wachten.
Ze glimlacht naar me, als ik de deur sluit, en haar volg, op weg naar de kantine.

Wanneer ik de kantine in kom en mijn maag hoor rammelen, besef ik pas hoe veel honger ik wel niet heb.
Ik volg Mia verder naar een plaatsje vanachter in de kantine.
Ik ga zitten en kijk naar Mia.
"Duss" begin ik, maar Mia onderbreekt me door te lachen.
"Ik weet dat dit akward is, om zomaar bij een vreemde persoon te gaan zitten, maar ik had -ja laat maar" zegt ze en slaat haar ogen neer.
Ik schud mijn hoofd en schenk haar een glimlach.
"Nee, Mi! Zeg maar" zeg ik terwijl ik haar hand vast neem.
Ze kijkt me aan en lacht.
"Nou, ik had gehoopt dat we vrienden konden zijn" mompelt ze
"En noemde je me nou net, 'Mi'" voegt ze er aan toe.
Ik lach.
"Ja! En weet je waarom? Omdat we vrienden zijn!" Zeg ik.
Ze lacht en plots geeft ze me een knuffel.
"Dankje" fluistert ze.
Ik lach en knuffel terug.
Plots wordt heel de kantine stil.
Mia trekt zich terug, en kijk met angstige ogen rond.
"Wat is er aan de hand?" Vraag ik.
Mia kijk me aan en voor dat ze iets kan zeggen komen er drie jongens op ons af.
Ik hoor nog net hoe Mia "kut" mompelt.

All my love
Don't die!
❤️♥️❤️