A Little Bit Bad

~19~

"Jíj bent de enige persoon waar Mia mee omgaat, alles dat je weet kan helpen." Zegt de agent serieus.

Ja, je hoort het goed. Agent.
Na het gesprek in mijn kamer zijn we naar het kantoor van de directeur gegaan, waar, tot mijn grote verbazing, vier agenten stonden.

Ik slik nerveus en kijk hem aan.
"Ik weet niet waar ze heen is." Zeg ik voor de zoveelste keer.
Al die blikken die zich op mij vestigen maken me nerveus, en ik begin nu ook te twijfelen of deze 'zaak' wel zo ernstig is.
Ik bedoel, ja Mia is weg, maar dat moet toch niet persé slecht zijn?

De agent knikt, en wilt iets zeggen tegen zijn collega wanneer zijn gsm afgaat.
Snel neemt hij zijn gsm uit zijn zak, en luister aandachtig naar wat er gezegd Word.
"Oké, ja, mmm... goed, wij komen er aan."
Iedereen kijkt hem aan.
De snijdende spanning is zo drukkend dat cindy haar vingers haast aan het opeten is.
"Z-ze is gevonden." Zegt hij dan met een spijtige stem.
"Waar?" Vraag ik snel.
Hij kijkt me aan en schudt treurig zijn hoofd.
"Daar gaan we nu heen."

Een autorit van 15 minuten later...

Ik stap de auto uit, en kijk rond.
We staan voor een brug, die afgesloten is met politie-linten.
Overal lopen mensen heen en weer.
Ik kijk naar carl, de agent die me heeft ondervraagd.
"Wat doen we hier? Waar is Mia?"
Hij kijkt me met een stalen gezicht aan, en wijst naar iets achter me.
Ik draai me snel om en zie een lange man met een lichtbruine jas, die ons nadert. Vragend kijk ik carl terug aan.
"Christophe, onze hoofdinspecteur." Verduidelijkt hij.
Ik knik en draai me terug om.
Christophe staat voor me en steekt zijn hand uit.
"Hoofdinspecteur Christophe,aangenaam, jij bent Claire neem ik aan?"
Ik neem zijn hand aan.
"Ja, dat ben ik. Waar is mia?" Vraag ik meteen.
Een trieste glimlach speelt rond zijn lippen.
"Dat is moeilijk te zeggen, ik bedoel, de hemel of de hel, hangt er van af hoe ze zich heeft gedragen, tenzij ze niet gelovig was, zal ze nu misschien wel een ster aan de hemel zijn, of stof, of-"
"Wat?!" Onderbreek ik hem.
"Heeft carl het niet gezegd?" Vraagt hij beduusd.
Ik draai me met een ruk om naar carl.
"Wa moet je mij vertellen?" Sis ik naar hem.
Hij zucht.
"Mia is dood." Zeg hij zacht.

Maar niet zacht genoeg.
Ik heb het gehoord.
God, ik héb het gehoord.

Ik deins naar achter.
Christophe komt dichterbij.
"Rustig aan Claire..." sust hij me.
"Nee!" Gil ik terwijl ik nog een paar stappen naar achter zet.
"Nee nee nee nee!" Gil ik weer, terwijl ik nog meer stappen naar achter zet.
Ik kijk naar boven wanneer ik een paar druppels op mijn gezicht voel vallen.
De lucht is donker en staat dreigend.
Alsof hij ook treurt om Mia.
Plots begint het harder te regenen.
Ik val op de grond in de gietende regen en laat mijn tranen de vrije loop.

Daar, in de gietende regen
Op de grond
Al wenend
Al gillend
Met mijn handen in mijn haar

Wanneer ik carl naar voren zie komen, schiet ik recht en begin te kopen richting de afgesloten brug.
Ik hoor de voetstappen van carl en Christophe in de klotsende regen achter me, maar ik blijf lopen.
En lopen
En lopen
En lopen
Tot ik bij de brug ben.
Ik scheur de linten aan flarden en loop de brug op.
Ik hoor mensen verstikte kreten laten en ik hoor nog meer voetstappen achter me aan komen.
Verwoed veeg ik mijn tranen weg.
"Mia!" Schreeuw ik.
"Mia!" Mijn stem slaat over doordat ik zo hard schreeuw.
Ik loop naar de rand en kijk naar benden.
Niets.
Ik loop verder en kijk langs de andere kant.

Dat was ongetwijfeld de grootste fout die ik ooit heb gemaakt.

****
Cliffhanger *lacht duivels*
Niet zo heel lang, maar zo houd ik de spanning er wat in.
*wenkbrauwwiebel*

All
My
Love
Don't
Die
💕